Mijn Utopia.
- Aangezien er de mogelijkheid is, reacties achter te laten ben ik van plan om een iets andere draai aan mijn columns te gaan geven. Zo nu en dan ga ik vragen stellen over bepaalde onderwerpen, waarop jullie kunnen reageren, als jullie willen natuurlijk. Als het jullie niet bevalt, dan hoor ik dat vanzelf wel 
. -
Bijeen gevlochten en gedraaide haarstrengen, opgefleurd met kraaltjes en veren. Middeleeuws (lijkende) klederdracht en gevlochten leren schoenen. Kunststof oren, die mijn eigen oren enkel verlengen en een fantasieachtig uiterlijk geven en zoveel prachtige muziek die me tot een hoogtepunt van highheid brengen zonder ook maar enig drugsgebruik. Bij het lezen van mijn eigen woorden krijg ik al helemaal kippenvel en een gevoel van pijnigend verlangen. Er is een festival dat een keer per jaar zomers plaats vindt in de bossen van Lisse in Nederland. Een festival dat mijn hart gestolen heeft en me voor vier dagen zo ontzettend gelukkig laat voelen, dat het echt pijn doet tot diep in mijn hart als ik het festival terrein weer moet verlaten voor 361 dagen.
De geur van verbrandt hout, gebraden vlees, mede en knoflook broden hangt de hele dag om je heen, terwijl er overal om je heen enkel gedanst en genoten wordt, terwijl ze luisteren naar muziek dat wordt geproduceerd op eeuwenoude instrumenten die in de ‘normale wereld’ allang in vergetelheid verloren geraakt zijn. Een van de weinige internationale festivals, dat nog zo ontzettend puur en echt is. Natuurlijk komen er altijd mensen op af die enkel ‘gezien willen worden’. Maar dat blijf je altijd wel houden en dat maakt verder ook niets uit. Iets dat zo groot en écht is, wordt niet zomaar neergehaald zoals bijvoorbeeld de redelijk beroemde ‘Elven Fantasy Fairs’ hier in Nederland die ook al behoorlijk wat roem en bekendheid hebben op Internationaal gebied.
Ieder jaar zie ik weer artiesten, bekende gezichten en vrienden terug van over de hele wereld. Mensen die nog niet eens zozeer denken als ikzelf over dingen, maar wel mensen waar ik me enigszins mee op een lijn bevind. Tot ’s avonds laat word er dan gedanst, gezongen, gedronken en gelachen en dan vraag ik me af waarom de wereld zo naar de klote is als het ook anders kan? Een mens kan al ontzettend veel verschil maken, als is dat iets wat veel mensen helaas niet geloven. Al begrijp ik goed dat dat moeilijk te geloven is met zoveel onzekerheid en vervelende factoren in de wereld, maar zo’n dagen als deze doen me dan weer beseffen dat we wél een verschil kunnen maken en dat we wél ons eigen leven in handen hebben, als we maar willen.
Er zijn veel benamingen voor hetgeen wat ik zojuist beschreef. Woorden die veel gebruikt worden zijn: Utopia, het paradijs, de hemel, de zevende hemel, Garden of Eden/ Tuin van Eden, Cloud-cuckoo-land, Nooitgedachtland/Neverland en Shangri-la. ‘Castlefest’ is mijn Utopia, iets waarvan ik hoop dat het altijd haar puurheid zal behouden en nooit zal ophouden met bestaan.
Wat is jullie ‘Utopia’ of hoe zien jullie je ‘ideale wereld’ voor je?
Reacties (9)
kort samengevat: respect voor alles en iedereen.
1 decennium geledenMijn utopia..
1 decennium geledenDaar moest ik toch even over nadenken.
Maar ik heb het antwoord.
Mijn utopia bestaat.
Het ligt in frankrijk, het is een groen weiland, met bloemen en (natuurlijk)gras, omringt door bomen.
Er staat een hele lieve witte pony op.
Ik was er op vakantie, het is onderdeel van een camping, maar in mijn fantasie is het van mij. De pony ook.
Mijn droom is om later een boerderij met zo'n weiland te hebben.
Compleet met paard.
Dat is mijn utopia.
Ik heb al een keer gereageerd op deze column, maar ik ga het gewoon nog een keer doen. Dit komt omdat ik mij zonet bedacht dat ik eigenlijk nog een tweede utopia heb. net kreeg ik opeens een liedje in mijn hoofd wat mij eraan herinnerde. Je kent vast wel van die films waarbij er opeens, totaal spontaan, mensen op straat gaan dansen en zingen. het lijkt mij geweldig als dit ook in het echt zou gebeuren, de vrolijkheid, de gezelligheid, hetgeen dat er geen racisme is. Het laat je gewoon even lol hebben zonder aan iets te hoeven denken. Dit is zegmaar mijn tweede utopia, misschien een beetje gek om er twee te hebben. maar ja, wat maakt het uit.
1 decennium geledenMijn Utopia, lastig, dit komt er wel heel dicht in de buurt.
1 decennium geledenVanmorgen op de fiets zag ik er een klein stukje van, ik reed langs het spoor (niks bijzonders) en opeens hoor je het geluid van de trein. Tientallen vogels stegen op, hun felle gele kleur (ze hadden gele strepachtige dingen) stak zo helder af tegen het grijs van de mist. Met hun lichte gepraat vormde het echt zo'n 'wauw-moment'. Ik zie wel vaker dat soort dingen maar ze blijven speciaal. Telkens weer wordt ik verrast door schoonheid. Schoonehid van de natuur. Dus ik denk dat er wel kans is om de wereld te veranderen in mijn Utopia maar daarvoor zou de mens (meeste mensen) moeten veranderen. Want nu lijkt het er meer op dat ze de aarde langzaam naar iets gelijks aan 'hel' veranderen.
Ik snap precies hoe je denkt, want ik ken dat ook haha. Alleen was het vorig jaar erg nat.... Alleen natuurlijk bij omnia stopte het met regenen.
1 decennium geledenMijn utopia is mooie natuur momenten eigenlijk.... Dauw + water op gras/bloemen/bomen + zon