'Starfuckers'

Vriendin M. en ik lijken wel te zweven door de gangen van het schoolgebouw. Onze dag kan niet meer stuk. Nee, niet omdat we uiteindelijk toch dat onmogelijke wiskundetentamen hebben gehaald en ook niet omdat vandaag alle lessen blijken uit te vallen. Integendeel zelfs, beiden zitten we van half 9 tot half 4 op school. Hier een lange dag. Deze dag gaan wij echter als zonnetjes doorbrengen, met de ene flauwe grap naar de andere en een hoop gelul en lachbuien om niets.

Laat ik maar to the point komen, niemand heeft iets aan inleidingen waar geen einde aan lijkt te komen. Vriendin M. en ik zijn starfuckers. Wij worden hysterisch bij een bepaald, bekend persoon. Wie dit is laat ik even in het midden, ik heb ook mijn waardigheid. Ik kan wel zeggen dat het niet Justin Bieber is en ook niet de halve cast van Twilight, dus hun fans kunnen rustig ademhalen: wij vormen geen concurrentie.

Onze held schrijft boeken en zijn nieuwste roman is net uit. M. en ik hebben allebei een exemplaar weten te bemachtigen. Dit is nog steeds niet de reden waarom wij lyrisch zijn. Een boek kopen (of een poster van Justin Bieber) kan iedereen en is geen privilege. Echter, een krabbel op dit stuk papier krijgen is al een stuk moeilijker en dit laatste is ons gelukt! Weliswaar hebben wij de schrijver in kwestie niet echt ontmoet, maar het gaat om het idee. Ons boek is via het internet besteld en voor het versturen even gesigneerd door de schrijver (voor foto, zie link onderaan de pagina).

Ik hoor wel eens mensen: schaam je je niet. Wat moet de held wel niet denken? Jullie zijn zeker dertien jaar jonger. Give up. Tegen alle andere starfuckers wil ik zeggen, gewoon negeren. Ik denk namelijk dat wij allemaal wel oud en wijs genoeg zijn om te beseffen dat niemand ooit echt een band zal opbouwen met zo’n bekend iemand. Bekende mensen gaan immers of voor andere bekende mensen, of ze zijn gay, of ze hebben al een partner bij wie ze altijd willen blijven. Onze liefde is puur fake, platonisch. Ik wil het zelfs geen liefde noemen. Onze held is meer een gemeenschappelijke interesse van mij en vriendin M. waarover we graag grappen maken en graag hysterisch over doen. Wij zijn niet zielig en niet wanhopig, slechts een beetje puberaal en melig.

Het vrolijke verhaal van de starfucker slaat echter om als een interesse verandert in een obsessie. Er zijn fans, onze held is een slecht voorbeeld, dus laten we voor dit stukje Justin Bieber even lenen van zijn Beliebers, die vriendinnen bedreigen, de held stalken of hem afvallen als hij zijn haardracht verandert. De blije fans veranderen in een woedende menigte die niet meer te stoppen is. Ze hebben alles over voor hem en zullen in het uiterste geval zelfs de dood kiezen als ze erachter komen dat hun idool voor altijd een idool zal blijven.
Deze mensen wil ik ook niet zielig noemen, eerder een beetje gek of gestoord. Ik kom nu met de verschrikkelijke cliché: het zijn ook maar mensen die toevallig bekend zijn. Want ja, op dit gebied geloof ik in toeval. Deze mensen wil ik geen fans meer noemen, eerder een dolle kudde stieren die keihard afstormen op de in rood geklede ster. Het lijkt mij niet gezond om zo obsessief met iemand bezig te zijn. Volgende cliché: ga naar buiten mensen! Daar speelt het leven zich af en is iemand te vinden die misschien wel dertig keer zo leuk is als bijvoorbeeld… Dit voorbeeld is zelf in te vullen, ik wil geen fans op mijn dak krijgen.

Vriendin M. en ik gaan zo vrolijk verder met hyper doen en proberen tweets van hem aan ons te ontlokken, maar dit wel met de moraal van dit verhaal (cliché 3) in ons achterhoofd: de mensen om je heen zijn leuk, maar als je even aan hen wilt ontsnappen is een starfucker spelen altijd een mogelijkheid!

-foto volgt-

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen