Twijfels over mijn geaardheid
Ik ben biseksueel. Of dat denk ik toch. Voorlopig zit ik nog altijd gevangen in die stoffige kast.
Nog geen jaar geleden kwam langzaam het besef dat ik ook op meisjes val. De reden waarom dit besef pas nu komt is omdat ik er altijd van overtuigd ben geweest hetero te zijn.
Ik ben opgegroeid in een heterowereld, er was niemand die ik kende die twijfelde over zijn geaardheid. Als de mensen in mijn nabije omgeving een relatie hadden was dit altijd met het andere geslacht. En zelf viel ik ook op jongens, dus waarom twijfelen?
In het middelbaar had ik ook geen ‘echte’ vrienden, ik kwam met veel mensen goed overeen en met enkele van hen ging ik wel eens weg maar een echte klik was er nooit. En ik wilde ‘normaal’ zijn, met de meisjes over jongens praten, jongens spotten, … Ik had schrik dat ik anders alleen achter zou blijven. Ik besef nu wel dat het een idiote gedachte was.
Nu ik aan de hogeschool zit is er echter een hele nieuwe wereld voor me opengegaan. Ik zit nog altijd in een hetero-omgeving (niemand van mijn vrienden is holebi) maar iedereen die ik ken is openminded. Ik voel me ook vrijer, ik heb niet meer de druk om ‘normaal’ te zijn, ik heb geen schrik meer om alleen achter te blijven en dat heeft het besef dat ik ook op hetzelfde geslacht val losgeweekt. Metdat ik het feit dat ik absoluut hetero moet zijn van me af heb gezet ben ik verder gaan nadenken. En ik betrapte mezelf erop naar meisjes te kijken op dezelfde manier als dat ik naar jongens kijk.
Vroeger negeerde ik onbewust de signalen die me vertelden dat ik dat ene meisje eigenlijk wel zag zitten. Nu accepteer ik ze, verwelkom ik ze zelfs.
Zeker ben ik echter nog altijd niet omdat ik nog nooit gevoelens heb gehad voor een meisje. Ik heb wel al eens een relatie gehad met een jongen maar die gevoelens waren eerder oppervlakkig. En als ik al een crush had gingen de gevoelens snel over nadat ik te weten kwam dat het niet wederzijds was.
Het is zo’n moeilijk onderwerp om over na te denken en om zekerheid over te krijgen. Ondanks dat je met je geaardheid wordt geboren duurt het een hele tijd voor je er zekerheid over hebt. Ik wil heel graag uit de kast komen maar die onzekerheid houdt me tegen. Ik weet ook wel dat ik nooit honderd procent zeker kan zijn maar toch wacht ik liever nog eventjes af.
Ik ben wel blij dat ik in België geboren ben: een land waar ze holebi’s accepteren en helpen via onder andere Wel Jong Niet Hetero. Ik ben blij dat ik het niet zal moeten blijven verbergen zoals in andere landen waar het wordt aanzien als een van de ergste dingen. Ik ben blij dat ze hier wel zo goed zijn te geloven dat je met je geaardheid wordt geboren en dat het geen keuze is.
België was het tweede land (na Nederland, jullie hebben toch altijd een stapje voor he?) waar men een huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht goedkeurde en in de wet opnam. En daar ben ik trots op.
Maar ik vind het erg dat er elders ter wereld nog zoveel haat is tegenover holebi’s. Dat sommigen er zelfs door in de gevangenis kunnen belanden. Het is inderdaad niet volledig ‘natuurlijk’ want mensen van hetzelfde geslacht kunnen nu eenmaal niet voor nageslacht zorgen. Maar uiteindelijk worden we met onze geaardheid geboren. Het is geen keuze. Al zijn er nog altijd mensen op deze wereld die dat niet begrijpen.
Ach, ik ben blij dat ik in een land zoals België geboren ben, waar men holebi’s wel accepteert. Anders zou ik me nog veel langer in de kast verstoppen. En ik wil er juist zo snel mogelijk uit. Ik zal me er vrijer door voelen, dat zeker. Maar het is een grote stap.
Reacties (9)
Gelijk heb je: waarom jezelf in de kast opsluiten als de deur niet op slot is? Heel erg veel succes gewenst met je coming out. Liefde is liefde en iedereen die daar lastig over doet, is het niet waard. x
1 decennium geledenIk heb veel respect voor je, en ik heb ook even getwijfeld over mijn eigen geaardheid. Maar ik denk dat ik toch hetero ben. Heb wel super leuke vrienden die wel op hetzelfde geslacht vallen en amuseer me met hen ongelofelijk goed. Soms zelfs nog beter dan met mijn heterovrienden die ook bij me in de klas zitten.
1 decennium geledenMijn eerste keer uit was in een holebi bar of hoe noem je dat... En dat was mega leuk!
good people good times
En dan maakt het heus niet uit of die mensen al dan niet op hetzelfde geslacht vallen. You go girl!
Niks mis met heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel. En je hoeft het ook echt niet direct te weten in welke categorie jij hoort, daar kom je naarmate de tijd strijkt, vanzelf wel achter. Geen haast hoor. En probeer alsjeblieft te genieten van je tijd op school.. ik ben nu 21 en heb spijt op de manier dat ik mij zo liet leiden door dit. Mensen accepteren het sneller, iedereen zal er even aan moeten wennen maar het komt zo vaak voorbij op social media, series en films, het is niet meer zo gek, misschien bijzonder, maar niet gek. Probeer je niet te focussen op wat je bent, maar probeer 'gelukkig' te zijn, je zal er vanzelf achter komen.
!
1 decennium geledenHet komt allemaal wel goed met je, dat weet ik zeker! Maak je niet teveel zorgen, dat deed ik wel en daar heb ik enorm veel spijt van.
Uit de kast zijn is zo'n ongelofelijke, bizarre opluchting wat niet uit te leggen is. Ik kan het je alleen maar toejuichen, ik wou dat ik het zo snel deed. Mensen accepteren je wel, de wereld is niet meer zo zwart wit
er is niks miss met bi of homoseksualiteit. je moet gewoon jezelf zijn en jezelf ontwikkelen. uiteindelijk leef je voor jezelf en beslis je je eigen leven. ik twijfel soms ook wel maar ik val meer op het karakter van personen
. uiterlijk en geaardheid (bi of niet) (of geslacht voor sommige) maakt als iemand een goed karakter heeft na mijn idee niet uit. Ik heb een super lieve vriend en ik houd heel veel van hem.mijn ex was bi en ik heb daar totaal geen problemen mee gehad.
1 decennium geledenIk benoem mezelf als panseksueel. Soms denk ik dat ik eerder aseksueel ben, dat ik dus wel verliefd word en een relatie wil, maar nooit seks. Maar dat is iets waar ik nog niet helemaal zeker over ben. Meestal kom ik niet uit de kast, ik zie het voordeel er niet van in om te zeggen: "Ik val ook op meisjes", alsof dat echt belangrijk is om te zeggen. En op andere momenten ontdek ik dan plots dat het wel belangrijk is om dat te zeggen. Wanneer al je vriendinnen roddelen over knappe jongens en jij zit daar: "Ik vind dat meisje zo knap!", maar er is niemand dat daarop ingaat. Je moet telkens opnieuw zeggen: "ik ben niet gewoon hetero", dat vind ik best raar. Alsof iemand ooit zou moeten zeggen: "Ik ben hetero!"
1 decennium geledenMijn coming out heb ik nooit echt officieel gedaan, ik heb nooit tegen een grote groep mensen gezegd dat ik niet hetero ben. Wel zijn er veel mensen die dat vermoeden hebben en mij dat dan niet durven of willen vragen, maar ook tegen hen zeg ik daar niets over. Ik heb wel al tegen vriendinnen gezegd dat ik ook op meisjes verliefd word, zij reageerden altijd wel positief, sommigen hadden wel vragen, maar dat is niet erg. Ook mijn moeder weet dat ik niet gewoon hetero ben, en zij heeft dat meteen geaccepteerd, ook al denk ik niet dat ze mij echt geloofd.