Huisgenoten, koken en op kamers
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een column heb geschreven. Ik heb namelijk een aantal drukke weken achter de rug. Sinds het begin van deze maand woon ik op kamers. De eerste twee weken waren ontzettend wennen: ik was in de ochtend twee keer zo sloom en ook het avond eten maken duurt lang. Ik ben serieus meer dan een uur bezig met koken, eten en afwassen. Natuurlijk heb ik ook nog school, dus vaak was ik pas rond een uur of negen klaar met alle verplichte dingen en dan had ik geen zin meer om te schrijven.
Ik begin nu steeds meer te wennen aan mijn kamertje. Het eten maken gaat steeds beter, ik krijg wat meer routine in mijn dagen en ik ben niet meer de hele tijd zo onrustig. Op mezelf wonen wordt nu ook leuker. Zo kan ik lekker zelf snoep kopen en alles in mijn eentje opvreten, heb ik geen irritante ouders om me heen die er heel veel moeite mee hebben om te eten zonder te smakken dus thank god dat ik dat niet meer iedere dag hoef aan te horen en kan ik mijn eigen gang gaan. Maar toch is het ook wel raar.
Thuis-thuis, dus bij mijn ouders, ben ik nu niet meer echt thuis. Ik ben er maar voor een aantal dagen, dus het voelt anders. Maar ook mijn kamer voelt niet echt aan als thuis. Dit komt omdat ik natuurlijk nog moet wennen en er pas heel even woon, maar naast dit zijn mijn huisgenoten ook niet zo gezellig. Ik woon nu met twee internationale studenten. De één vertrekt om 8 uur s ochtends naar zijn werk en komt rond een uur of 9 s avonds weer thuis. De ander zie en hoor ik nooit, hij sluit zich op in zijn kamer en komt er niet meer uit. Daar heb ik niet zoveel contact mee, dus.
De eerste twee weken vond ik dat niet zo erg, ik had zelf genoeg te doen en uit te zoeken, dus had ik er niet zoveel last van. Nu begin ik het toch wat saaier te vinden. Ik merk dat ik op zondag steeds wat minder zin heb om terug te gaan naar mijn kamer, stiekem kijk ik er ook wel een beetje tegen op. En dat is onzin, want als ik daar ben is het prima. Het is alleen best wel ongezellig. Daar baal ik wel echt van. Ik had eerst het idee om iedere week minstens een keer een vriendin uit te nodigen zodat ik toch nog wat gezelschap om me heen had, maar dat is lastig want iedereen heeft een eigen leven natuurlijk. Volgende week heb ik ook niet echt iets gepland, en dat is waarom ik niet zoveel zin heb in de nieuwe week. Een soort van angst om me eenzaam te voelen, denk ik.
Daarom heb ik besloten volgende week iedere dag iets te gaan doen wat niet in mijn normale ritme zit. Al is het maar buiten even een rondje lopen of naar de winkels gaan. Volgende week laat ik weten hoe het is gegaan. Als er iemand is die nog tips heeft, brand los in de comments!
Reacties (4)
Ik heb hier ook heel erg last van gehad bij mijn tweede verhuizing. Ik kon écht niet alleen zijn en voelde me ook helemaal niet lekker in mijn kamer. Maar ik denk dat dat (hoe kut dan ook) iets is waar je doorheen moet. Ik ben nu gods gelukkig als ik een keer lekker een avond op de bank kan chillen. Het heeft gewoon even tijd nodig om je ergens echt thuis te gaan voelen.
7 jaar geledenWat betreft dingen doen, ik weet niet waar je woont maar kijk eens of er iets van een wijkteam of wijkcentrum is! Ik werk zelf voor een wijtkeam en wij weten zoveel leuke dingen die te doen zijn in de buurt. Wij hebben bijvoorbeeld een keer in de twee weken een spelletjes avond, iets wat ik zelf super leuk vind!
Wat ook helpt om mensen te leren kennen is een baantje zoeken. Ik had persoonlijk weinig aansluiting bij de mensen van mijn opleiding en heb eigenlijk alleen maar vrienden van verschillende baantjes.
Goed van je dat je iedere dag iets nieuws gaat doen! Lijkt me een super manier om wel wat te doen en nieuwe dingen te ontdekken. Maar wees dus ook niet te bang om gewoon een avondje thuis te blijven met een boek of een serie.
En als laatste, huisgenoten zijn gewoon stom. Ik heb geen contact met mijn huisgenoten en vind dat alleen maar chill. Een tijdje geleden hadden we een paar maanden iemand waar ik het wel goed mee kon vinden, maar die stond om de haverklap in mijn kamer en ik merkte dat ik niets durfde te zeggen van zijn puinhoop. Dus voel je niet te rouwig dat je niet echt een band met ze hebt. En als je het wel heel graag wilt, ik heb in het begin iedereen gewoon te eten uitgenodigd! Wordt vast gewaardeerd!
Ik heb eigenlijk wel hetzelfde als jij. Dat ligt meer aan mij dan aan mijn omgeving, eerlijk gezegd. Ik woon nu 2,5 jaar op kamers met dezelfde mensen en ik erger me steeds meer aan hun teringbende en lawaai 's avonds als ik graag wil slapen. Om over de vieze haren in de douche nog maar niet te spreken. Ik ga gelukkig (!) in de zomer samenwonen met mijn vriend, en daar heb ik enorm veel zin in. Ik heb dus nog maar 3-4 maanden op deze kamer in het vooruitzicht. Ik heb nu ook niet echt een thuis, want ik heb drie adressen waar ik kan slapen (thuisthuis, kamerthuis en vriendthuis) maar er is nergens een adres waar ik heerlijk kan chillen en kan doen en laten wat ik wil.
7 jaar geledenIk had hier in het begin ook heel erg veel last van. Maar eigenlijk sinds een jaar heb ik een hechte vriendinnen groep die ook op kamers zitten. Dan eten we samen of een andere keer spreken we gewoon af in een kroeg als we niet te vroeg les hebben. Maar dat is ook het voordeel van mijn opleiding; wij hebben best veel buitenschoolse activiteiten samen waardoor je gewoon heel snel anderen leert kennen. Tegenwoordig sport ik ook veel en in de kroeg waar wij altijd komen kennen wij nu natuurlijk ook veel mensen. Het wordt vanzelf wel beter :') Oh en wat je kunt doen, ik weet niet waar je woont, is jezelf aanbieden als gids. Ik geloof dat je daar sites voor bent. Tegen een klein bedrag of even ergens iets drinken ga je dan mensen een tour geven door de stad waar je woont. Heel leuk om mensen te leren kennen!
7 jaar geledenIk heb echt exact hetzelfde als jou, ik zit sinds eind september op kot (op kamers dus) en op zich is er niets mis met m'n kamer of de keuken etc. Alleen heb ik veel minder contact met m'n kotgenoten dan ik zou willen. Ze zijn wel vriendelijk als ik ze tegenkom, dan zeggen ze gewoon hey maar daar houdt het bij op. Ik eet dus ook altijd alleen aangezien de meesten gewoon op hun kamer eten (geen idee wat dan want daar heb je geen fornuis).
7 jaar geledenWat bij mij helpt is dat ik vanaf nu 1 keer in de week met vrienden ga eten in het studentenrestaurant. Ik heb ze hier leren kennen en ze studeren hetzelfde als mij. Bovendien neem ik ook 1 keer per week deel aan een sportactiviteit en ga ik wel eens joggen. Dus misschien zijn dat dingen die je kan doen, gewoon zorgen dat je wat kan gaan doen samen met vrienden op een aantal avonden.