Zenuwen, IJdelheid en Verveling
Knikkende knieën, zwetende handen, het gevoel dat de wereld vergaat en dat soort onzin. Waarom omschrijf ik dit? Niet omdat ik denk dat jullie niet weten wat ‘zenuwachtig’ betekent. Het is een (nu niet meer zo) subtiele manier om een column te openen zonder te beginnen met ‘ik’.
Maar uiteraard gaat deze column wel over mij, en daar moet ik als nieuwe columnist nog even aan wennen. Een column is een persoonlijk stukje. Punt. Ergens in die column zal het dus wel over jezelf gaan. Begrijp me niet verkeerd, ik praat graag over mezelf. Maar ik ben me er ook van bewust dat ik dat veel en vaak doe en dat ik eigenlijk gewoon heel ijdel ben.
Dus, Nanóuk houd je mond, terug naar knikkende knieën en zwetende handen. Zenuwen. Presentaties. Deze associatieketen is voor mij heel logisch. Heel lang heb ik een extreme presentatieangst gehad. Nog steeds vind ik het spannend, maar inmiddels ook leuk. Ik zou nu 500 woorden lang kunnen doorgaan over de ontwikkeling die ik heb doorgemaakt. Ik kan het ook heel simpel zeggen: Als je mij een jaar geleden had verteld dat ik met plezier een speech zou geven, had ik je heel hard uitgelachen. Heel hard. Het enige wat ik wilde is door die presentaties heen komen en het nooit meer hoeven doen na mijn studie.
Er zijn nog steeds een heleboel dingen aan mijn studie waar ik zo snel mogelijk van af wil. Aantekeningen maken in een les die met hoofdletters SAAI is. Verplichte discussies voeren over onderwerpen die nog minder spannend zijn dan het leven van een slak. Ellenlange artikelen lezen die voor 99% uit overbodige, moeilijke of onuitspreekbare woorden bestaan. En natuurlijk in de les zitten en wensen dat je ergens anders bent. In geval van de laatste, wenst de leraar meestal met mij mee. Mij gedragen in een les is ook niet mijn sterkste kant.
Maar goed, tegen alle verwachtingen in ben ik uiteindelijk toch minder tegen presentaties op gaan zien. Ik heb hierbij wel een nieuw talent gekregen, namelijk ontzettend off-topic gaan en praten over dingen die ik interessant vind. Dit is helaas iets wat mijn leraren, medeleerlingen en eventuele andere toeschouwers minder op prijs stelen. Ik wil niet meer wanhopig weg als ik een presentatie moet geven. In plaats daarvan zit nu de hele klas met een ‘haal me hier weg’ hoofd te luisteren.
Een jaar geleden had ik nooit verwacht dat ik zou overwegen om geschiedenisleraar te worden. Het voelt nu ook een beetje impulsief en ik ga de beslissing voor mijn volgende opleiding nog niet maken. Als een adolescent zonder doel neem ik een tussenjaar en ben ik benieuwd wat me gaat verassen. Ik ben ook benieuwd of het me in dit jaar lukt om iets minder over mezelf en mijn interesses te plaatsen en iets meer over de rest van de wereld.
Ik hoop voor alle aanwezigen, leraren, medeleerlingen en de rest van de wereld van wel.
Maar mij maakt het eigenlijk niet uit.
Reacties (3)
Opnieuw weer complimenten voor je schrijfstijl! Het leest heel aangenaam en bepaalde elementen maken het ernaar dat je door wil blijven lezen.
6 jaar geledenIk ben blij voor je dat je van "ik heb geen idee" naar een onderwerp bent gegaan dat je aanspreekt. Ik kijk uit naar meer columns en heb je even geen inspiratie, we kunnen altijd samen brainstoren. Ik heb namelijk ook niet altijd inspiratie.
Je hebt echt een enorm aangename schrijfstijl!
6 jaar geledenEn ik herken het eig niet zo goed, want ik heb nog geen presentaties moeten geven gelukkig. Over lessen met de hoofdletter SAAI kan ik wel meespreken tho en van die blikken van de prof wanneer hij naar ons op de achterste rij kijkt en het heeft over de 'babbelaars' :')
Je kunt zo goed schrijven! Alvast succes met je tussenjaar (:
6 jaar geleden