De grappige cliënten

Een paar maanden geleden was ik een story begonnen, waarin ik mijn hersenspinsels over de zorg kwijt wilde. Maar aangezien ik momenteel de trotse eigenaar mag zijn van het woord 'columnist' op mijn profiel, heb ik deze verwijderd. Want als ik iets heb om over te schrijven, doe ik het uiteraard in een column. In deze story stonden echter een aantal uitspraken van cliënten van mijn stage in de thuiszorg, welke nu offline gehaald zijn. En omdat ik dat eigenlijk doodzonde vind, gooi ik ze gewoonweg weer in een column het internet op.

Dus hier komen ze:

Mevrouw, op zoek naar de foto van haar betachterkleinkind (zeg je dat zo?),
rommelend in haar vitrinekast. "Nee, nee. Oh nee, dat is een foto van mijn overleden vriendin,
daar hebben we ook niks meer aan."

Mevrouw: "Ik ben wel vaak in Spanje geweest, ja."
Ik: "Heeft u wat Spaans opgepikt?
Mevrouw: "Ja. Tequila."

Ik: “Mijn ouders wilde eigenlijk ook geen derde hoor, maar daar kwam ik.”
Mevrouw: “Ja. En je kan ze niet terugsturen ook, hè.”

Mevrouw: “Ik had een identieke tweelingzus.”
Ik: “Hebben jullie weleens van plaats gewisseld?”
Mevrouw: “Jawel.” (stilte) “Als we vriendjes hadden bijvoorbeeld.”

Meneer met diabetes, aan tafel bij hem thuis met een collega.
Collega: “Ik wil wel een koekje, hoor. Slecht van me eigenlijk.”
Ik (wijzend naar haar thee): “Ach je hebt geen suiker, dat scheelt.”
Meneer: “Nee, dat heb ik.”

Ik: "Goedemorgen, mevrouw."
Mevrouw: "Goedemorgen. Wat kom je doen?"
Ik: "Ik weet het niet. Ik hoopte dat u het zou weten."
Mevrouw: "Nee, geen idee. Wel gezellig, lieverd."

Ze staat na het douchen naakt voor me in haar slaapkamer, armen gespreid en met een lach.
Mevrouw: “Kijk schat, oma is een beetje scheef, zie je?”

Aan tafel met meneer en zijn vrouw.
Mevrouw: “Ik kook altijd, en hij eet het altijd op.”

Ik bel aan, mevrouw doet de deur open.
Ik: “Goedenmiddag, mevrouw.”
Mevrouw: “Oh, goedenmiddag.”
Ik: “Wat is er, schrikt u van me?”
Mevrouw: “Nee, nee, ik verwachtte iemand anders.”
Ik: “Ah, dus het valt een beetje tegen?”
Mevrouw: “Nou die andere is een jongeman, dus ja.”

Mevrouw wijst naar de blauwe plek op haar kin.
Mevrouw: "Ik ben wel mooi he, met die plek?"
Ik: "Wat is er gebeurd? Bent u gevallen?"
Mevrouw: "Ja, in de woonkamer." (stilte) "Ik ben een gevallen vrouw."

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen