Waar is de tijd gebleven?

Afgelopen donderdag had ik mijn laatste examen en liep ik voor de laatst keer -uitreiking niet meegerekend- over het schoolplein langs de alpaca's (ja, die hebben wij). Het zonnetje scheen lekker, er was een blauwe lucht en het was rustig; er waren haast geen leerlingen. Ik was er sinds stage niet meer geweest, dat is bij elkaar tien weken als je de vakantie meerekent. En dan ben je ineens weer hier en dan lijkt er niets veranderd. En toch is dat wel zo.
      Vier jaar geleden liep ik voor het eerst over dit schoolplein, als een angstig vogeltje die een nieuwe plek in het bos ontdekte; overweldigd en nieuwsgierig. Ik had me voor deze paraveterinaire opleiding opgegeven, maar ik had geen idee wat me binnen de deuren stond te wachten. Was dit echt wel wat ik wilde doen? En zouden er leuke mensen in mijn klas zitten? Ik kan me het nog wel herinneren dat ik dacht 'hoe ga ik hier ooit de weg leren kennen?! Het is zo groot!' en nu vind ik het klein. Nu weet ik elk lokaal te vinden en weet ik waar alle docenten in hun kantoortjes zitten. Ik weet waar alle dieren zitten en ik weet hoe ze heten en wie hun baasjes zijn.
      Terwijl ik daar liep, ademde ik een keer diep in en liet al deze gedachten over me heenkomen. Het was zo gek te bedenken dat ik hier straks niet meer zou komen elke dag, dat ik al die mensen niet meer zou zien en de lessen niet meer zou volgen. Ik liep daar naast een vriendin en ik zei tegen haar 'dit waren vier jaar, realiseer je je dat?'
      Ik realiseer me het zelf nog niet eens. Hoe snel de tijd voorbij is gevlogen, hoe veel ik ben gegroeid en dat ik nu gewoon mijn diploma in handen mag nemen. En dan begint het echte werk. Dan moet je echt volwassen worden, een baan zoeken, een huisje vinden. En voor je het weet heb je straks een eigen familie om voor te zorgen. Gelukkig is dat nog ver in de toekomst, maar toch, vier jaar is voorbij gevlogen. En straks vliegen de volgende vier jaar voorbij.

Waar is de tijd gebleven? De tijd dat je je klaarmaakt voor school, de trein pakt, je vrienden ziet en de lessen volgt. Je maakt toetsen, je haalt cijfers en uiteindelijk ga je naar het volgende jaar. Maar na die vier jaar is het over. Daarna gebeurd dat niet meer. Al die dingen waaraan je de afgelopen vier jaar gewend ben geraakt, zullen de rest van je leven niet meer voorkomen. Je bent immers aan het werk in plaats van op school. Dat is gek toch? Om daar over na te denken? Alles dat je gewent bent, verdwijnt het moment dat je dat diploma in handen krijgt. Dat vind ik eng. Spannend. Maar maakt me ook nieuwsgierig naar wat er nu gaat gebeuren. Naar hoe de rest van mijn leven zal gaan. En hoe ik over weer vier jaar ben gegroeid. Die tijd vliegt snel om, sneller dan je denkt, dus ik bereid me er op voor en geniet er van. Zolang ik maar goed terug kijk op die vier jaar en weet dat het het waard was. En de volgende vier jaar, doe ik precies hetzelfde.

Aan alle examenkandidaten op de middelbare school en op een opleiding, succes! Er wacht jullie iets moois!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen