Wat hebben we geleerd?
Een huishoudelijke mededeling: morgen vertrek ik voor twee maanden naar Frankrijk. Dat betekent waarschijnlijk twee maanden lang geen columns over de Nederlandse wind, mijn schoolleven of andere alledaagse dingen. Om eerlijk te zijn weet ik niet hoeveel tijd ik zal hebben om columns te schrijven als ik daar ben. Maar geen paniek (of juist opluchting), volgend jaar heb ik een tussenjaar en dus genoeg tijd om dit in te halen. En geen paniek, want ik kan mijn persoonlijke stukken alsnog met jullie delen. Dit is de blog die ik schreef voor mijn werk:
Wat hebben we geleerd?
Wat was het eerste wat we leerden op het animatie trainingskamp? Dingen zijn niet ‘kut’, dingen zijn ‘minder prettig’. Ik dacht dat ik dit nooit met overtuiging over mijn lippen zou krijgen. ‘Minder prettig’ roepen, lucht niet zo erg op als een hele reeks andere scheldwoorden wanneer je bijvoorbeeld je teen stoot aan een tafelpoot.
Inmiddels staat ‘minder prettig’ toch mijn lijst van favoriete scheldwoorden. Een scheldwoord dat doet denken aan een geweldig kamp, vol geschreeuw, gelach, drukte en educatief verantwoorde chaos. Een scheldwoord dat onbetaalbare blikken oplevert wanneer je het in het openbaar gebruikt.
Maar zei ik nou ‘training?’ Als je 50 woorden terugleest, zie je dat ik dat inderdaad zei. Een training is natuurlijk om van te leren. En omdat we ervan moeten leren, is er natuurlijk ook meer fout gegaan dan je kan verzinnen.
Wat hebben we geleerd?
Ongeveer 40 animators in spé bij elkaar, zorgt voor een hoop herrie. Hard schreeuwen, lachen en juichen. De sfeer van enthousiasme hebben we zeker geproefd. In vier dagen is het de trainers gelukt om mij voor mijn gevoel in ieder geval klaar te stomen voor de zomer. Maar wat in het boekje stond, is natuurlijk lang niet alles wat we op het kamp hebben geleerd.
Ten eerste, dit heb ik niet geleerd, maar ik ben eraan herinnerd. Ik ben echt bedroevend slecht in volleybal. Ik ben ontzettend blij dat ik sport alleen hoef te organiseren en het (hopelijk voor mij en voor de rest van de wereld) niet voor hoef te doen.
Verder hebben we hele praktische dingen geleerd, zoals dat schijnwerpers fel zijn als je erin kijkt, het in juni nog best koud kan zijn en dat niets anoniem blijft, want alles wordt gevlogd. Verder leerden we dat je geen jeu de boules zegt in Frankrijk, maar Pétanque. Helaas slaag ik er niet in om dit woord te onthouden en zal ik dus nog een aantal keer mijn handboek moeten raadplegen voor ik boze Fransmannen op mijn dak krijg.
Wat is er misgegaan?
Dit klinkt toch redelijk positief? Nu vraag je je misschien af waarom ik toch de vraag ‘wat is er misgegaan’ aan wil kaarten. Ten eerste, omdat er bij mij altijd iets misgaat. Ten tweede, omdat er nu eenmaal dingen misgaan als je in een boerderij kampeert. Deze dingen houden onder anderen in: ontmoetingen met spinnen van gruwelijk formaat, een enorme chaos in de slaapzalen en het voortdurend kwijtraken van al je spullen.
Wat er daarnaast misging is dat iedereen zich met hart en ziel inleefde in de rol van klein kind tijdens het organiseren van een miniclub. Dit leidde tot ruzies om verschillende kleuren papier en om schaarongelukken. Een voorbereiding op een zomer vol animatie, houdt blijkbaar ook in dat je weer even kind mag zijn.
Het weekend heeft mij alleen maar enthousiaster en nog zenuwachtiger gemaakt voor mijn zomer in Frankrijk. Maar eerst de volgende uitdaging: koffer inpakken. Iets waarbij ook nog genoeg mis kan gaan. Hopelijk kan ik een volgende blog schrijven vanuit Frankrijk. Als jullie niets meer van me horen, ben ik waarschijnlijk mijn laptop oplader vergeten.
Overigens houd ik dus voor mijn werk blogs en vlogs bij, dus daar mag je me ook gerust stalken.
Er zijn nog geen reacties.