Boys don't cry
‘Het is oké, toon je emoties maar.’ – mijn moeder tegen mijn broer, tijdens het overlopen van de dienst voor de begrafenis van mijn oma.
Dat ene zinnetje vond ik zo mooi, omdat het zodanig in strijd gaat met het idee dat jongens niet zouden mogen huilen – een idee waarmee mijn vader is opgegroeid. Mijn moment van trots ging echter al snel voorbij toen mijn familie (ironisch genoeg niet eens mijn vader, maar wel de familie langs moeders kant) wanhopig op zoek ging naar redenen om zijn verdriet te verklaren.
Het was omdat hij op skivakantie was geweest en daar niet de kans had gekregen om te rouwen. Het was omdat het nu opeens allemaal op hem afkwam. Het was omdat hij maar twee dagen heeft gehad om alles te verwerken. Maar iedereen zag de belangrijkste reden waarom hij huilde over het hoofd: zijn oma was dood en tijdens het oplezen van het tekstje, kwamen alle herinneringen met een klap terug boven, zoals bij ons allemaal.
Het idee dat jongens alleen zouden mogen huilen in ‘speciale omstandigheden’ geeft me rillingen. Mijn broer voelde zich niet goed – meer dan logisch – en daarom huilde hij. Ik ben zo ontzettend trots dat hij dapper genoeg was om zijn emoties te tonen op dat moment. Ik ben zo trots dat hij niet alles binnenhield. En zo teleurgesteld omdat mijn familie de nood voelde om een verklaring te zoeken voor zijn tranen.
Het maakt niet uit of er een verklaring is. Er hoeft niet eens een verklaring te zijn. Als mijn broer wilt huilen, zou hij al het recht moeten hebben om te huilen zonder daarbij veroordeeld te worden. Net zoals ik ongestoord kan huilen en niemand daar ook maar een woord over zegt.
Reacties (3)
Erg goed geschreven, maar je hebt zeker gelijk. Zoiets moet normaal zijn voor alle mannen. Jong en oud.
5 jaar geledenMooi gezegd
5 jaar geledenIets dat mensen niet snel opmerken, maar je hebt helemaal gelijk dat het zoeken naar verklaringen eigenlijk niet zou mogen. Het moet niet “goed gepraat” worden, want het is helemaal geen slecht ding? Het is.. normaal.
5 jaar geledenIk vind de mentaliteit dat mannen niet mogen huilen en ten alle tijden “hun mannetje” moeten kunnen staan zo vervelend, maar wist niet hoe dat fenomeen te noemen. Totdat ik een paar maanden (of halfjaar idk, kan langer geleden zijn dan dat ik denk) geleden een artikel las over “toxic masculinity”. Ik dacht “aha! Er is een term ervoor en die term beschrijft die mentaliteit perfect!”. Naja, het is dus aan onze en de volgende generatie daar verandering in te brengen.