Nog een ik-haat-verliefd-zijn gedicht.

Waarom voel ik dit?
Die schaamte, die onzekerheid?

Dat dit niet bij me hoort, weet iedereen.
Het is gewoon een feit.

Sinds wanneer maak ik me druk om hoe ik eruit zie?
Sinds wanneer kan het mij schelen wat iemand van mij zal vinden?

Ach, hoe kan ik ook zo dom zijn om te denken dat hij en ik ons ooit zullen binden..

Ik wil dit niet meer voelen, heeft iemand een bak chocolade ijs voor me?
Verlos me uit mijn stroom van angstige gedachten!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen