Vergeet mij niet.

Alsjeblieft, herken me toch,
Geef me tenminste één lach of teken,
Ook al is dat slechts bedrog.
onze tijd is veel te snel verstreken.

Kijk me toch aan,
zeg me dat je niet weg bent.
Laat me maar gewoon in die waan.
Dat is beter dan de gedachten dat je me niet meer kent.

Spreek toch tegen mij,
laat me je stem weer horen.
Ook al ben je ver weg - dan lijk je nog dichtbij.
Laat me geloven dat ik je niet ben verloren.

Maar dat zal niet meer gebeuren,
je zal me nooit meer opbeuren.
Nooit meer een goed gesprek,
Geen afscheid meer wanneer ik 's ochtends vertrek.

We hadden een bepaalde tijd op aarde,
Een tijd van onschatbare waarde.
Dat is voor altijd verdwenen in verdoemenis,
je zult nooit meer begrijpen dat ik je zo mis.

Reageer (5)

  • Derks

    Ik wist niet dat een gedicht ZO kon raken, maar ik heb hiervan gewoon tranen in mijn ogen. Wat een prachtig gedicht. Pfoe. (huil)

    1 jaar geleden
  • Dark_Angel616

    dit raakt, mooi geschreven ook.

    3 jaar geleden
  • Megaeraaa

    Mooi gedicht!

    3 jaar geleden
  • Slughorn

    Wauw prachtig geschreven!

    3 jaar geleden
  • Cayline

    ❤️❤️❤️

    3 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen