Giftige liefde

Als ijs en vuur.
Sta ik hier opnieuw.
Helemaal alleen en overstuur.

Tranen niet uit pijn.
Maar verdriet van angst .
Iets wat we nooit kunnen zijn.

Laat jij me achter.
Kom je opnieuw terug.
Gebroken stukken kunnen niet worden gelijmd.
Geen plek voor rust.

Kon ik maar leven in me eigen hoofd.
Ik voel de pijn.
Als je nu niet van me houd.
Wat kunnen we dan zijn?
Mijn leven is verdoofd.

Alles Verbrand en toch kan ik je niet kwijt.
Ik zeg het je dat het me spijt.

Dat de blauwe plekken mijn schuld was.
Dat ik zorgde voor 1 grote last.

Dat mijn gedachten niet echt waren.
De mensen die blijven staren.
Ze snappen niet dat je aan me verbonden bent. Elke dag raak ik steeds meer aan je gewend.

Jij bent de lucht die ik inadem maar vergiftigd mij.
Jij maakt de dagen verdraaglijker maar ook minder vrij.

En elke keer word het steeds moeilijker om weg te gaan. Ik blijf stil in de tijd staan. Mijn liefde verandert in angst.
De stilte duurt het langst.

Totdat jij me weer sloeg.
En ik me weer opnieuw af vroeg
Wat er met ons was gebeurd.
Wat heb ik gedaan wat jou betreurd.
Het is de keuze die ik heb gemaakt.

Jou psychochologie maakt dat ik je niet verlaat.

Ik ben gestikt in je vergiftigde lucht.
Het is dat je mij alles verwijt.
Ik kan niet meer op de vlucht.
En jou leugens zijn mijn waarheid.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen