Jou leugens zijn mijn waarheid
Jou leugens zijn mijn waarheid
Jou leugens waren mijn waarheid.
Verloor mezelf steeds meer.
Tegen mezelf zei ik afscheid.
Ik was in jou beheer.
Maakte me eigen keuzes.
Maar die werden van jou.
Het werd steeds serieuzer.
Aan jou was ik volledig trouw.
In een wereld waar niemand anders bestond.
Niemand die het begreep.
Soms werd het tussen ons heel bond.
Niemand die ingreep.
Omdat ik me afschond.
Dacht dat we samen waren maar het werd steeds eenzamer.
Wanneer jij boos werd is de stilte die mij liet zwijgen.
En alles ging veel moeizamer.
En ik wist dat ik de slag van je zou krijgen.
Toch is dat wat ik verdient had.
Je had een moeilijk leven.
Moest ik maar niet vergeten wat ik vergat.
Niemand anders zou van me kunnen houden. Alles wat je zei liet me geloven en onze relatie werd steeds benauwder.
Gevangen en nergens om naar toe te gaan.
Zelfs wanneer ik het niet meer wilde behoorde ik nog steeds van jou.
Elk woord wat ik zei gaf jou reden om mij te slaan.
Steeds meer regels en steeds minder wat ik van jou mocht.
Achter elke leugen zat een reden gezocht.
Lust is wat je van mij vroeg .
En als ik niet wilde .
Was jou enige oplossing .
Dat je me sloeg.
Nooit meer eraan terug denken.
Toch belemmerd het mij elke dag.
Wil er niet meer over nadenken.
Wil mijn leven, leven met een lach.
Toch is het voor altijd in me geest maar wonden in mijn hart.
Beginnend aan mijn nieuwe start.
Blijft de liefde voor mij altijd zwart.
Er zijn nog geen reacties.