Staaaaandalone. - Uitkomsten

hoi, ik ben getrouwd met muriël. (9 x uitgekomen)

is dat haar niet koel?

Ik kom net thuis, en het begon alweer.
Al dat geruzie, sinds m'n ouders uit elkaar zijn doen we niet anders meer.
Zin om naar huis te gaan heb ik nooit, ghehe vind je 't gek?
Ach ja, nu is het alweer avond. Daar zit ik dan op m'n bed. Morgen zal ik moeten vertrekken, ze stuurt me naar een of ander opvanghuisgebeuren. Ze kon het niet meer aan zei ze, ze, mijn moeder. Ik kijk omhoog en zie de maan schijnen, langzaam vullen mijn ogen zich op met tranen die een weg naar beneden banen.
Waarom moeten al die dingen mij weer gebeuren, eerst overleed mijn zusje. Het ene moment speelden we samen buiten, het andere moment stond ik aan haar bed schreeuwend dat ze haar ogen moest openen. Het moest! Hoe kon ze! Ze kon mij niet achterlaten! Het mocht niet!
Een jaar later, scheiden mijn ouders, en nu wil mijn eigen moeder af van mij.
Ik hoor een deuntje en grijp naar mijn broekzak. Een smsje.
'Ik zal je missen.' een onbekend nummer.
Ik fronste en las het nog een keer, en nog een keer.
Uiteindelijk ontsnapte er een zucht uit mijn mond.
Ik richtte mijn aandacht op de lucht en deed een poging de sterren te tellen.
Langzaam zag ik de sterren vervagen, en de lucht een beetje lichter worden. Hoe laat zou het zijn?
Ik klapte mijn telefoon open. 4.30 uur.
Slapen ging toch niet, ik stond op en keek naar de spiegel.
Over 3 uur wordt ik opgehaald, weg van hier.
Weg van dit huis, weg van mijn moeder, weg van mijn vrienden, weg van het vertrouwde.
Weer hoorde ik een deuntje, zuchtend draaide ik me om.
Weer een smsje.
'Ik mis je nu al.' onbekend nummer.
Voor ik m'n telefoon dichtklapte, begon het deuntje weer.
Nog een smsje.
'Ik hou van je.'
'Wie ben je?' smste ik terug.
Geen deuntje, ik ging me alvast klaarmaken.
Ik keek weer op het beeldscherm van mijn telefoon, hopend op een smsje.
Het was al 7 uur, en een kwartier later stond ik met mijn koffer beneden.
Het laatste kwartier vloog voorbij, mijn moeder nam afscheid. Van mijn vrienden had ik al afscheid genomen.
Ik liep de deur uit en overhandigde mijn koffer.
Ze controleerden eerst of ik niks 'fouts' had meegenomen.
De vrouw die mij ophaalde opende de deur.
Een diepe zucht verlaatte mijn mond en ik zette de eerste stap in de auto.
Een smsje heb ik niet meer gehad.
'AMANDA!' riep een stem.
In een ruk draaide ik mij om.
Ik herkende hem, het was een jongen ja.
'Ik ben het.' zei hij, terwijl hij dichterbij kwam.
Hij keek me aan, hij keek diep in mijn ogen.
Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar mijn mond wilde iets anders.
Hij kwam dichterbij, en volgens mij wilde zijn mond hetzelfde.
Ik drukte mijn lippen op de zijne, en hij pakte mijn handen vast. Onze vingers raakten in die van elkaar verstrengeld.
Hou me, hou me bij je. En laat me nooit meer gaan.

ghehe, (0 x uitgekomen)

fd;hlgkijuthyretrwertdyhgjk