[RPG] ~The Escape. - Speeltopics

Topic 2

Ps. Het leek mij wel cool om dit een beetje in de toekomst af te laten spelen, de wereld is heel anders enzo (: En de laboranten/mensen van The Division kunnen dus ook coole wapens hebben om de mutanten te pakken zien te krijgen (;

Nog een belangrijke ps! De laboranten hebben formulieren van iedere mutant, met naam, verleden, gaven en ga zo maar door.

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 17:42 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Cole
Cole wou net gaan helpen tot hij zag wat Carthal deed. Net als Carthal dacht hij niet lang na en verdween meteen in de schaduw wereld. Daar was hij sneller omdat daar geen obstakels waren. Snel rende hij achter Carthal aan. Helaas was bij houden makkelijker dan in halen. Gelukkig was het donker en waren er veel schaduwen. Hij probeerde een stukje van te voren de schaduwen van twee bomen samen te voegen in het pad. Als Carthal er op ging staan kon hij ze meteen in de schaduwwereld krijgen. Alleen wist hij niet zeker of het goed zou zijn voor Elisa maar dat moest hij maar zien.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Scott Morgan - Laborant
"Wé?" Ik schud mijn hoofd en hef mijn handen afwerend op. "Ík heb helemaal niets gedaan. Het is altijd jou idee geweest, Heart. Ja, ik heb je geholpen het concept uit te werken. Maar je kunt mij en de rest van het team niet verantwoordelijk stellen voor A11. Ze is jouw verantwoordelijkheid, jíj hebt haar gemaakt." Haar grommende, boze toon staat me absoluut niet aan. Wat denkt ze wel niet. Ze blijft doorpraten en ik trek minachtend een wenkbrauw op. "Laat me niet lachen. A11 is een flop, Heart, dat moet jezelf ook zien. Je weet dat die drie gaves veel te veel van haar eisen. Ze is om de haverklap vermoeid. Ze mag dan sterk zijn, maar het was onverantwoordelijk om haar zoveel gaves te geven. Dat wordt haar dood. Ik twijfel overigens niet aan het feit dat M23 en Hollow haar zullen kunnen pakken. Maar dat maakt het niet minder dom van je. Je maakt beslissingen over de mutanten die je met mij en de andere laboranten hoort te overleggen. Je kent de regels, Heart, dus houd je er verdomme eens aan."

A21/Gem – Mutant
Glunderend om het compliment loop ik de labkamer binnen. Ik ga zitten op een van de ijzeren stoelen en leg het blad op de tafel voor me. Terwijl ik nadenk over zijn vraag frons ik en sla mijn armen over elkaar. "Ikh.. Ikh wil oef-nen met.." Ik twijfel even. "Geshied-nis?" Ik verbaas me over het feit dat Fateh en de andere mensen de woorden zo soepel over hun lippen laten lopen. Het lukt me gewoon weg niet. Ik kan vrijwel alle dierengeluiden nabootsen die er zijn, sommige natuurlijk beter dan anderen, maar praten is en blijft moeilijk. Het is veel gecompliceerder. "Kunnen wijh, oef-nen meth Ghrieken en Romeinen?" vervolg ik dan mijn vraag. Ik vind het altijd leuk om naar Fatehs verhalen over veldslagen, goden en mythes te luisteren. Het zijn spannende verhalen, en daarom houd ik het meest van Geschiedenis, al zijn de andere vakken ook geen straf.

Elisa Nera Serper
Een gil kwam uit mijn lippen. Het net was van ijzerdraad en was ingeprogrameerd en wikkelde me in. Mijn haren kleuren al snel bruin snik voelde me moe. 'Cole vlucht ga je schaduw wereld in ik onsnap wel.' Zei ik met veel moeite. Mijn haren kleurde donkerbruin en mijn ogen vielen langzaam dicht. Nee ik moest vechten. Vechten tegen de slaap tegen de anti energie Ik werd slap en mijn haren veranderde langzaam in het zwart. Een zucht ontsnapte uit mijn lippen en het laatste wat ik kon doen was rollen ik rolde op mijn zij, maar werd weer tegen gehouden. Ik keek naar Cole en Carthal. Mijn ogen vielen langzaam dicht maar ik hield het tegen. Met open ogen keek ik naar ze. Ik kon niets meer doen alleen wakker blijven dat was mijn "Missie"

I'm finally back, Finally after a Year break

vluuv, beste vak en tijdsbeeld ever!! ik ga wat verzinnen.

Yaay, ik weeet
Goden en Mythes zijn geweldig :'D Echt blij dat ik nu KCV heb ^^

Carthal Hollow.
Hij remde en zocht naar iets wat de schaduwen breekte. Hij keek naar n licht straaltje dat tvoorschijn schoof en daar rende hij over heen. Zijn felgroen ogen lichten een beetje op in het donker, kort keek hij achter om of Raven het nog wel bijhield. Stiekem was hij dankbaar voor zijn aanwezigheid. Hij had veel kunnen doen en dat kon hij nog steeds. Hij verhoogde zijn snelheid door het bos, de poort van het lab kwam al gauw inzicht. Het meisje was zodanig verzwakt dat ze haar ogen niet kon open houden. "Zo naïf . " fluisterde hij geamuseerd en op zijn wolvensnuit verscheen een klein grijnsje. Voor de poort veranderde hij terug, hij was moe van het rennen met het extra gewicht, hij had Cole kunnen ontwijken. Hoe sneller Carthal en Raven zich hadden bewogen hoe minder de kans was dat ze werden meegesleurd naar het schaduwrijk. Hun missie was volbracht.

Louise Catherina Youe Heart
'Dat klopt ik heb haar helemaal afgemaakt, maar ik heb haar zo veel zwakheden gegeven waar jullie helemaal niets van afweten. A11 is zo naïef. En Carthal kan ontzettend goed liegen. Het net dat ik ontwikkeld heb zuigd haar leeg ze kan niets ik heb Carthal dat gegeven. Ik kon jullie nergens vinden dus besloot ik het zelf. Ik kan niet wagen straks pakte de regering ons Scott dat weet je zelf ook wel. Dat moeten we voorkomen.' Zei ik Robuust. Scott had daar gelukkig niets van terug. 'Excuseer mij even ik kijk even op de Searcher of de jongens haar al hebben.' Zei ik terwijl ik mijn rug naar hem toe keerde en naar mijn kantoor liep. Ik mocht Scott niet hij was altijd zo bazig. Ik weet wel wat ik doe ik heb het hoogste IQ afgezien van de mutanten. Ik heb de meeste mutanten gemaakt of het DNA van de gaves. Ik trok mijn kantoordeur ruw open en klapte hem hard dicht ik was klaar mijn goede humeur was verpest.

I'm finally back, Finally after a Year break

Cole
Cole stopte met achtervolgen toen hij de grote poort zag. De poort die hij goed herkende van de laatste keer. Zijn oog ging meteen naar de open plek. De plek waar hij zijn zus voor het laatst zag. Hij kon niet dichterbij komen. Dat zou te gevaarlijk worden. Er was nog maar een optie over. Uit de schaduwen van het bos kwam hij alleen met zijn hoofd uit in een boom. Zo zag je hem amper. Hij consentreerde zich zo goed hij kon en vervormde de schaduw van Carthal zo dat hij omhoog ging. Hij was verandert naar mensen gedaante dus kon Cole zijn schaduw makkelijk besturen. Al snel had hij de schaduw zo naar boven gebracht dat de schaduw zijn handen vast hield en naar achteren bracht zodat hij er niets of bijna niets mee kon doen.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Elisa Nera Serper
Het lab kwam dichterbij en mijn haren waren bijna helemaal zwart. Mijn ogen waren dof en geen kleur behalve grijs was er te bekennen. Ik zag het lab vlakbij, maar ik wou niet. Ik probeerde te rollen, maar het koste me ye veel moeite. Dat had ik niet. Ik was naïef. Dat was ik geworden door het DNA ik had ook zwakheden nodig anders was ik te sterk. Zelfs een gaap was al te sterk en mijn ogen vielen steeds sneller dicht. Ik probeerde te rollen en het lukte zodat ik naar achter kon kijken. 'Nee Cole ik red me wel vlucht.' Zei ik als laatste in een zucht voordat ik mijn ogen sloot en niet meer open kon doen. Al snel lag ik te slapen.

I'm finally back, Finally after a Year break

Scott Morgan - Laborant
"Je hoort alles wat je weet over een mutant in zijn of haar dossiers te zetten, Heart. Inclusief de zwakheden. Ze mag dan naïef zijn, dat betekent niet dat ze alleen is. Wie weet wat voor bondgenoten ze ondertussen heeft? Kom het onder ogen Heart, het was een domme zet van je. En het excuus dat je ons niet kon vinden slaat al helemaal nergens op. Dan zoek je beter, zo groot is dit gebouw niet. En júist als je zomaar lukraak mutanten op pad stuurt gaat de regering hier lucht van krijgen." Tot mijn irritatie draait ze zich nuffig om en waggelt naar haar lab. Tuurlijk, meid. Ga maar lekker je gang en doe net alsof je hier in je eentje de scepter zwaait. Wat maakt het ook uit als je je verachtelijk gedraagt? Geërgerd been ik naar mijn laboratorium terug. Ik moet het hier maar eens met Michael en Fateh over hebben. Ze heeft last van grootheidswaan, het stijgt haar naar de kop. Ze moet niet vergeten dat de andere laboranten net zo goed mooie mutanten hebben gecreëerd. Al weer iets gekalmeerd, maar met nog steeds een geïrriteerde kriebel in mijn buik, loop ik mijn lab binnen om nog wat testjes met Sky's bloed uit te voeren.

A21/Gem – Mutant
Glunderend om het compliment loop ik de labkamer binnen. Ik ga zitten op een van de ijzeren stoelen en leg het blad op de tafel voor me. Terwijl ik nadenk over zijn vraag frons ik en sla mijn armen over elkaar. "Ikh.. Ikh wil oef-nen met.." Ik twijfel even. "Geshied-nis?" Ik verbaas me over het feit dat Fateh en de andere mensen de woorden zo soepel over hun lippen laten lopen. Het lukt me gewoon weg niet. Ik kan vrijwel alle dierengeluiden nabootsen die er zijn, sommige natuurlijk beter dan anderen, maar praten is en blijft moeilijk. Het is veel gecompliceerder. "Kunnen wijh, oef-nen meth Ghrieken en Romeinen?" vervolg ik dan mijn vraag. Ik vind het altijd leuk om naar Fatehs verhalen over veldslagen, goden en mythes te luisteren. Het zijn spannende verhalen, en daarom houd ik het meest van Geschiedenis, al zijn de andere vakken ook geen straf.

Carthal
Hij werd omhoog getild en zijn handen naar achter gebracht . Geërgerd gromde hij. Jammer genoeg had hij zijn handen niet nodig om te kunnen transformeren. Hij veranderde dan ook in zijn wolvengedaante. "Donder op Cole. " snauwde hij, zijn stem een tikkeltje vervormd, grommeriger, zwaarder. Hij kon alleen in zijn wolvenvorm praten, dat had hij zichzelf moeten leren. Zijn tong lag altijd met zichzelf in de knoop. Hij veranderde terug en pakte de verdovings pijl die hij afvuurde, hopend dat hij raak was.

Louise Catherina Youe Serper.
Ik keek bij de Searcher en vloekte in mezelf. 'Ze waren hier vlakbij!' ik shopt mijn kantoor uit en rende naar het hek. Ik zag de wolfgedaante en Raven al. Snel opende ik de deur zodat ze erdoorheen konden. Nadat ze binnen waren sloot ik het hek meteen. Geen zon was te bekennen en ook geen rije schaduw. Ik keek naar Cole in de verte. Ik zag hem van een afstand. Een triomfantelijke grijns kwam op mijn gezicht. 'Goed gedaan jongens.' zei ik terwijl ik een klopje op hun schouder gaf.
[Als hij raak was denk het wel gaat Louise hem binnen halen > ]

[ bericht aangepast op 30 okt 2011 - 16:48 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Cole
Cole voelde zich best dom toen hij Carthal zag veranderen. Dat was niet een van zijn slimste zetten. Hij kon zich zelf wel voor het hoofd slaan maar deed dat net niet, omdat er al een pijl naar zijn hoofd vloog. Hij probeerde te ontwijken maar het schaade net langs zijn wang. Daardoor was hij niet meteen verlamd maar hij voelde zich wel een beetje zwakker er van worden. Ook drupte er wat bloed over zijn wang maar daar dacht hij niet aan. Hij moest op schieten om Elisa te redden. Iedereen had recht op vrijheid vond hij dus zou hij haar helpen. Hij wist dat de verdovingsmiddel hem erg genoeg verzwakte dat blind maken onmogelijk was. Hij kon alleen met de schaduwen spelen die op het plein waren. Met de schaduw van Carthal probeerde hij Carthal te laten wurgen. Terwijl hij andere schaduwen Elisa probeerde te pakken. Meestal kon hij het sneller maar nu ging het een stukje langzamer door het middel. Oppeens zag hij Louise staan en probeerde haar maar ook te wurgen. Helaas kon hij daardoor de schaduwen bij elisa niet meer houden. Die werden weer langzamer normaal.

[ bericht aangepast op 30 okt 2011 - 16:55 ]

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Carthal
Hij grauwde even kort toen hij schaduwen zijn keel dicht voelde krijgen. Hij snauwde iets onduidelijks en transformeerde in iets kleiners waardoor hij tussen de schaduwen door glipte. Een muis viel op het gras. Carthal was die muis. Au, hd k niks beters kunnen verzinnen dan een muis?! dacht hij boos tegen zichzelf en veranderde weer. Hij liep nu snel naar binnen en hij keek naar haar. "Vanwaar die triomfantelijke grijns? Wij deden het werk, wij moesten jou vuile klusje opruimen. Ik hoop maar dat onze beloninng snel komt. " Hij keek haar even dodelijk aan dumpte Elisa neer en vertrok. Raven en Louise achterlatend. Hij had zijn plicht gedaan,gedaan wat ze gevraagd had. Enkel ging het er makkelijker vanaf dan hij gehoopt had.

[ bericht aangepast op 30 okt 2011 - 17:05 ]

Louise Catherina Youe Heart

Zo snel als het maar kon greep ik mijn geweer en richte ik op Cole. Waarom 1 mutant binnen halen als het er ook 2 kunnen zijn? Ik na goed gericht te hebben schoot ik al de verlam pijltjes op hem. 10 pijltjes gingen razendsnel naar hem toe. Dat kon hij gewoon niet ontwijken. Rustig keek ik naar Cole om te kijken of ik hem geraakt had.

I'm finally back, Finally after a Year break