• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    Damon
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 17:19 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik grinnikte. 'Je bent een hond, geen kat,' zei ik. Ik krabbelde Alex nog even en keek hem toen aan. 'Mag ik je als kussen gebruiken? Alsjeblieft?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    sorry, even niet opgelet.

    Damon
    Het meisje dat de deur opendeed, keek niet echt blij. De jongen bleek ook bij haar te zijn.
    "Komen jullie? Het is tijd voor jullie examen." Zonder een antwoord af te wachten, liep ik de gang weer uit. Ze zouden me wel volgen.


    I think I'm losing what's left of my minbd

    Ik ben trainen. Bye. X.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik wou mijn schouders ophalen, maar toen dat niet lukte, knikte ik maar gewoon.
    "Ik zorg wel dat het vuur aan blijft." hoorde ik Nathan zeggen, zijn stem klonk weer zo triest en veraf. Ik besloot wakker te blijven, terwijl Stephanie sliep. Zo zou hij toch niet helemaal alleen zijn.

    Laurel Thompson
    Ik keek achter me. "We moeten ons examen gaan doen." schreeuwde ik nog naar Alec voor ik achter de verdelger aan liep.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    bye


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik legde mijn hoofd op zijn vacht en sloot mijn ogen. 'Trusten,' mompelde ik en ik viel in slaap.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    De klokt tikte traag voorbij. Nou, er hing geen klok, maar je weet wel. Het is maar bij wijze van spreken. Er was dus al een hele tijd verstreken. Ik keek Nathan met een oog aan, terwijl hij in het vuur staarde.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik droomde van de eerste ontmoet van Alex en mij. Het was best leuk om het allemaal weer het te beleven. Na ongeveer vier uur werd ik wakker omdat mijn rug te pijn ging doen. Ik bleef even liggen maar kon het uiteindelijk niet laten om een kreet te slaken van de pijn.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik keek haar geschrokken aan en schudde lichtjes met mijn lijf, zodat haar hoofd wat op en neer ging.

    Nathan Sadler
    Ik had wat zitten doezelen en schrok wakker. Ik keek Stephanie snel aan.
    "Moet ik je helpen met recht te gaan zitten? Je moet even in een andere houding gaan zitten." mijn stem klonk raar, omdat ze zo lang niet was gebruikt.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    'Het doet zo pijn!' jammerde ik. Tranen rolden over mijn wangen. 'Laat de pijn ophouden!' Ik voelde zoveel pijn.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik ging wankel recht staan.
    "Ssst." mompelde ik, terwijl ik in mijn doos zocht. Ik had er nog eentje. Er moest nog eentje in zitten. Ik zuchtte opgelucht toen ik het blaadje vond. Het was van een of ander plant en had pijnstillende krachten. Ik legde het blaadje op haar tong.
    "Je moet het opzuigen." zei ik, terwijl ik haar met veel inspanning rechtop trok. Ik zag Alex ongerust heen en weer trippelen, maar als wolf was er niets wat hij nu kon doen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik kende het blaadje. Ik had het vroeger ook gebruik maar mijn middel werkte langer. Maar op dit moment maakte het me niet uit. Ik zoog er op terwijl ik nog steeds huilde. Ik wankelde een beetje toen ik recht op zat. Zonder het te beseffen was ik gestopt met huilen maar snikte ik nu zachtjes.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik sloeg mijn armen troosten om haar heen, maar wist op een of ander manier haar rug te ontwijken. Als vanzelf begon ik over haar haren te wrijven, terwijl ik troostende woordjes mompelde.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik legde mijn hoofd tegen Nathan aan terwijl ik zachtjes snikte. Op dit moment was ik zo blij dat Nathan hier was. Nathan en Alex. Ik glimlachte en wenkte even kleintjes naar Alex. Het idee dat ze alle twee hier waren maakte me al wat kalmer.


    "Ignite, my love. Ignite."

    @ Sarita:
    Heb een nieuwe RPG -wbw-
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=126887&page=last&message=66#3250974


    “To live will be an awfully big adventure.”