Openstellen - Liefde, Vriendschap & Familie

Volgens mij hebben de meesten van jullie onderhand wel door dat ik een echte spraakwaterval ben, ongeacht het onderwerp. Er zijn er echter maar een paar onder jullie, ik geloof niet meer dan een stuk of vijf, die weten dat het leven voor mij niet altijd heeft meegevallen. Hierdoor ben ik ook niet makkelijk geweest in de omgang, wat veel ruzies veroorzaakte en waardoor ik veel relaties met dierbaren verpest heb. Mijn vriend heeft me nu een ultimatum gegeven: of ik zou naar de psycholoog gaan en samen zouden we alles uitzoeken en rechtzetten, of hij zou verdwijnen uit mijn leven omdat het niet meer te doen was voor hem om ‘machteloos toe te kijken terwijl ik eraan onderdoor ga’.
Uiteraard heb ik voor de eerste optie gekozen, omdat dat tweede haast ondenkbaar zou zijn, ondanks de vele ups en downs die we gekend hebben. Daarbij heb ik zelf al voor een lange tijd geweten dat ik geen andere keuze heb dan hulp zoeken. Maar ik durfde niet, ik kon het niet. Nu had ik geen keuze en ben ik uiteindelijk naar een psycholoog gegaan. En ondanks dat ik het zo graag wil, kan ik het niet om me te openen voor hem. Ik ben gewoon zo bang. Niets tegen die man, hij is erg aardig en geduldig, maar ik kan niet anders dan hem als een vijand zien. Iemand die mijn gedachten tegen me kan gebruiken. Ik heb erg veel moeite met het delen van mijn gedachten, zelfs met mezelf. Maar erover nadenken is maar één ding, het meegemaakt hebben veel erger. En toch vind ik ’t het allerengst om het hardop uit te spreken. Wanneer ik het namelijk met andere mensen deel dan met mezelf is het plotseling zo definitief en echt.
Een vriendin zei dat het tijd nodig had en het vanzelf wel beter zou gaan. Ik geloofde haar. Dus ik wachtte af, maar het ging niet beter. Ik kan niet tegen hem praten, hoe klein en simpel de vraag ook is. Ik wil zo graag geholpen worden, echt waar, maar het lukt me niet.
Is er alsjeblieft iemand die weet wat ik hieraan kan doen? Het is niet dat ik ’t niet wil, maar ik vind het gewoon zo ontzettend moeilijk. Please?

---

Have you ever been alone in a crowded room?

Schrijf het op papier, en verbrand het gelijk.. het werkt echt en niemand zal het nog lezen.

---

Stop holding me under and let me breathe.

Kijk, je hebt de vriendelijke manier en de dictatormanier. Denk aan mij als je bij die man zit en de woorden komen als een spreekwoordelijke waterval naar buiten. Denk eraan dat je ook kan worden gedwongen om iets te vertellen en dat is niet fijn. Dus denk daar ook maar aan.
Ik zend je kracht toe! *humhuuuumhumhumhum*

---

"Well, well. Look who we've got here!"

Denk eraan er komen leykere dingen uit. Mij broer is autistisch rn die heeft dat ook. Waarom praat je bv niet eert met jevriend,sdan alleen met die psycholoog, dan jevriend met psycholoog zodat hij al wat kan vertellen en daaran samen. Danhelpt die man met praten

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Het kostte mij ook vreselijk lang om me open te stellen naar mijn psycholoog. Maar op een gegeven moment ging er een knop in mij om. Toen bedacht ik me dat dit geen nut heeft als ik me niet openstel, en dat de psycholoog helemaal geen vijand van mij was. Wat ik me ook realiseerde is dat een psycholoog een andere kijk hebt op wat jij hebt meegemaakt dan mensen die dicht bij je staan en je op bepaalde vlakken gewoon veel beter kan helpen.
Dit is natuurlijk vreselijk zwaar. En het vergt eerst meer van je dan je op hoopte, maar daarna gaat het meestal een stuk beter.

---

The truth is out there.

Is er niet iemand die weet wat er allemaal gebeurd is en die weet hoe jij je voelt? Misschien is het makkelijker om erover te praten met iemand die in hetzelfde schuitje zit als jij. Geen idee of die er is, maargoed, dat is wat ik prettig zou vinden. Anders misschien een hele goede vriend die je kan helpen? Ikzelf vertel dingen sneller aan mensen die ik vertrouw.

---

we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!

Misschien moet je naar iemand anders gaan, het zou kunnen dat deze psycholoog je niet licht en dat het met een ander beter gaat. Of misschien moet je niet naar een psycholoog maar naar iets anders, zoals een haptonoom.
Als het echt niet werkt, het alleen maar erger maakt, dan moet je misschien stoppen. Voor je het weet werkt het averechts en zit je helemaal in de problemen.

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Ik denk dat je eerst de dingen aan jezelf moet toegeven voor je ze kan delen. Je moet accepteren dat het gebeurd is en dat ze er zijn, pas dan kun je aan de psycholoog stap werken. Denk ik.

---

To love is to destroy.

uks schreef:
Is er niet iemand die weet wat er allemaal gebeurd is en die weet hoe jij je voelt? Misschien is het makkelijker om erover te praten met iemand die in hetzelfde schuitje zit als jij. Geen idee of die er is, maargoed, dat is wat ik prettig zou vinden. Anders misschien een hele goede vriend die je kan helpen? Ikzelf vertel dingen sneller aan mensen die ik vertrouw.

Zo werkt het bij mij helaas niet. Ja, de mensen on me heen weten wat ik heb doorgemaakt, maar niet hoe ik me hierbij voel. Dat weet ik namelijk zelf nog niet. En al zou ik het weten, dan nog zou ik het ze niet zeggen. Ik heb geen behoefte aan meer bezorgde blikken of meer medelijden en bovenal wil ik hen er gewoon niet mee belasten. Niet meer dan nodig, althans.

---

Have you ever been alone in a crowded room?

miss kun je het als een SA opschrijven en hem dat laten lezen...schrijven alsof je niet de ikpersoon bent...

---

Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

Rivendell schreef:
(...)

Zo werkt het bij mij helaas niet. Ja, de mensen on me heen weten wat ik heb doorgemaakt, maar niet hoe ik me hierbij voel. Dat weet ik namelijk zelf nog niet. En al zou ik het weten, dan nog zou ik het ze niet zeggen. Ik heb geen behoefte aan meer bezorgde blikken of meer medelijden en bovenal wil ik hen er gewoon niet mee belasten. Niet meer dan nodig, althans.

misschien dat je die emoties het makkelijkst kunt vinden als je opschrijft wat er gebeurd is. Mijn oom is twee weken geleden overleden, maar hoewel ik dat heel naar vond, kon ik er emotieloos met anderen over praten, en aangezien ik denk dat jij je emoties wil vinden, is dat misschien niet de optie. Het lijkt me uiteindelijk de bedoeling het te verwerken want dan kun je hopelijk weer enigszins normaal verder leven, en daar kan die psycholoog je waarschijnlijk goed bij helpen, maar opschrijven maakt het misschien wel makkelijker om erover te praten. Of misschien eerst met de psychiater over alledaagse dingen praten, zodat het wat minder gespannen tussen jullie is en je meer vertrouwen krijgt?

---

we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!

uks schreef:
(...) misschien dat je die emoties het makkelijkst kunt vinden als je opschrijft wat er gebeurd is. Mijn oom is twee weken geleden overleden, maar hoewel ik dat heel naar vond, kon ik er emotieloos met anderen over praten, en aangezien ik denk dat jij je emoties wil vinden, is dat misschien niet de optie. Het lijkt me uiteindelijk de bedoeling het te verwerken want dan kun je hopelijk weer enigszins normaal verder leven, en daar kan die psycholoog je waarschijnlijk goed bij helpen, maar opschrijven maakt het misschien wel makkelijker om erover te praten. Of misschien eerst met de psychiater over alledaagse dingen praten, zodat het wat minder gespannen tussen jullie is en je meer vertrouwen krijgt?

Ah, het spijt me van je oom..(no_chears)
Schrijven gaat net zo min als praten, been there, done tried that. En over alledaagse dingen praten is voor mij hetzelfde als meteen alles op tafel gooien. De psycholoog is echt erg vriendelijk, maar ik blijf hem als een vijand zien, hoe hard ik ook probeer. Zodra ik hem zie, val ik gewoon stil.

---

Have you ever been alone in a crowded room?

Ga zingen (:
Het lucht voor mij altijd heel erg op. Zeker als ik weer eens een flinke ruzie heb gehad op school.

---

' Nyctophilia '

Rivendell schreef:
(...)

Ah, het spijt me van je oom..(no_chears)
Schrijven gaat net zo min als praten, been there, done tried that. En over alledaagse dingen praten is voor mij hetzelfde als meteen alles op tafel gooien. De psycholoog is echt erg vriendelijk, maar ik blijf hem als een vijand zien, hoe hard ik ook probeer. Zodra ik hem zie, val ik gewoon stil.

thanks.. Tsja, het lijkt mij een erg lastige situatie, maar gewoon doorzetten en dan komt het vast goed! Veel succes!

---

we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!

Misschien moet je dit tegen hem zeggen?

---

Life is hard and then we die

Oh, he knows. We weten alleen niet hoe we dit kunnen verhelpen.

---

Have you ever been alone in a crowded room?