My School's Glee club [59] - Speeltopics

© Copyright Dracy
60
________________________________________________________________________
"Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

Dit is het verhaal:

"Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
[Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
________________________________________________________________________
Regels:
- Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
- Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
- Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
- Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
- We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
er weer makkelijk mee in kan gaan.
- Max 4 Personages P.P
- Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
[Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
- Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
-Wil je solliciteren? Kan altijd.
________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
_______________________________________________________________________
Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .

[ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 15:07 ]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Donna

"Jij mag altijd weggaan. Zonder mij."
Zachtjes druk ik een kus op zijn lippen.
"Nooit," zeg ik zachtjes.
"Ik blijf altijd bij je. In goede en slechte tijden," zeg ik plechtig en ik druk kleine kusjes op zijn hele gezicht.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Nooit. Ik blijf altijd bij je. In goede en slechte tijden."
Ik grinnik en sluit mijn ogen.
"Shht, zover zijn we nog niet."
Verliefd kijk ik haar aan en druk een kusje op haar lippen.
"Je verklapt het al."

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Shht, zover zijn we nog niet. Je verklapt het al."
Wijselijk houd ik mijn mond en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Zachtjes druk ik er een klein kusje op en kijk hem verliefd aan.
"Ik zal het voor me houden."
Mijn armen sla ik rond zijn middel.
"Maar dan neemt niet weg dat ik het niet meen."

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Meh, ik ben Jeremy-dood :c]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Ze moeten gewoon een nieuw leven in geblazen worden.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Inderdaad. Maar ik weet niet echt iets ]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Ik ook niet.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

"Veel beter. Arion is braaf."
Ik glimlach als ze een kusje op mijn wang drukt en haar vingers tussen de mijne laat glijden. Onbewust neem ik haar hand iets stevigers vast.
"Al wil ik nog steeds weten wat je van plan bent."
Ik schud lachend mijn hoofd en rol met mijn ogen als ik haar schattige snoetje zie. Eerlijk gezegd kan ik niet ontkennen dat het leuk is. Zowel het feit dat ze nieuwsgierig is als vastberaden om overal achter te komen, maakt haar aantrekkelijk.
"Mooi geprobeerd, babe," zeg ik terwijl we een hoek omslaan. Veel omwegen zijn er niet meer, en ik besluit haar naar de achterdeur te leiden. "Maar als ik het verklap, dan is het geen verrassing meer," zeg ik met een knippoog terwijl ik de deur open duw. Ik laat haar voor me uit lopen. Waarschijnlijk zal het haar snel beginnen dagen, maar ik ben nog altijd sterker en draag haar desnoods die ijspiste op.

Irial

Ik slaak een luide kreun als Kyle bij me binnen dringt. Onbewust trek ik hem dichter tegen me aan. Het is altijd even wennen, maar ik heb het nog nooit zo opwindend gevonden als bij Kyle. Als hij me aankijkt, krijg ik kippenvel over mijn hele lijf en schiet er een elektrisch gevoel door mijn onderbuik. Ik laat mijn handen over zijn rug glijden en zet er af en toe even mijn nagels in.
Voorzichtig neem ik zijn gezicht in mijn handen en breng mijn mond naar de zijne.
"Kyle," kreun ik tegen zijn lippen aan terwijl ik mijn lichaam steviger tegen het zijne aandruk.
Ik plaats mijn lippen op de zijne en kus hem vurig.

Charlotte

"Klinkt leuk. Al denk ik niet dat we daar gehandicapt genoeg voor zijn. We kunnen in ieder geval weer gaan lopen," zegt Michael.
Ik lach even en kom rustig ook van het bankje af.
"We kunnen wandelen," verbeter ik hem. "Als we lopen dan hou je me nooit bij, gebroken been of niet," zeg ik met een kleine grijns en een knipoog.
Ik verplaats mijn voeten in een willekeurige richting. Het maakt niet uit waar we heen gaan, niet voor mij. Wandelen zonder bestemming is leuker. Ik bijt een kreetje weg als er een vrachtwagen passeert. Op die manier haal ik nooit mijn rijbewijs. Ik kijk Michael glimlachend aan als er me een vraag te binnen valt.
"Welke is je favoriete vakantieherinnering?" vraag ik zacht.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michael

"We kunnen wandelen. Als we lopen dan hou je me nooit bij, gebroken been of niet."
Ter verdediging steek ik lachend mijn handen op.
"He, jij kan voorlopig ook niet meer rennen hoor," grinnik ik terwijl ik achter haar aan loop. Inderdaad, zelfs wandelend wordt het steeds moeilijker om haar bij te houden. Niet dat zij nou zo bijsterd snel gaat maar de pijn en vooral de jeuk leiden me enorm af van het tempo. Ik bijt hard op mijn lip ter poging om de jeuk onder mijn gips weg te krijgen. Echt, als dit eraf mag spring ik letterlijk een gat in de lucht. Het zal er wel vreemd uitzien. Er zijn mensen waarbij de ene been veel dunner is dan de ander na zo lang gips. Ik schrik op van Charlotte's kreetje. Verschrikt kijk ik haar aan maar al snel valt de glimlach op haar gezicht me op.
"Welke is je favoriete vakantieherinnering?"
Even frons ik mijn wenkbrauwen om na te denken. Mijn favoriete vakantieherinnering?
"Euh," begin ik niet al te intelligent. "Ik denk in Greenport waar we vier jaar geleden waren met ons gezin. We waren de hele vakantie op het schiereiland maar Greenport was toch echt wel de leukste plek. Zo mooi en rustig. We gingen elke dag zwemmen, vissen, uit eten. Alles leek daar zo perfect en gezellig. Of het was in Québec, in Canada een kleine acht jaar geleden. We waren daarbij familie die net buiten de stad woonden. Met mijn neefjes hebben we de hele omgeving afgezocht naar wilde beesten en met geluk. We waren met zijn drieën toen we een groep beren vonden. Van een afstandje en we waren doodsbang maar het was zo gaaf. Nergens voelde het, het zelfde als daar. Zo veel vrijheid en natuur. In bomen klimmen, op avontuur uitgaan. Voor kinderen echt een paradijs. Alsi k later ergens heen zou gaan buiten de VS is het zeker daar. Geen twijfel mogenlijk."
De glimlach op mijn gezicht werd steeds groter wanneer ik het verhaal vertelde. Het was daar allemaal zo mooi geweest. Dicht bij de stad, de natuur en de mensheid. Voor mij als tien jarig jongentje het absolute paradijs. Misschien, heel misschien moet ik daar heen gaan. Naar mijn neefjes in de vakantie. Misschien helpt dat.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mary

"Mooi geprobeerd, babe. Maar als ik het verklap, dan is het geen verrassing meer."
Ik grinnik even en kijk achterom wanneer hij me voorop laat lopen.
"Je bent me echt aan het kwellen door het me niet te vertellen."
Lachend kijk ik hem aan, maar richt mijn blik dan weer voor me. Ergens rinkelt er een belletje, en heb ik een gevoel waar we heen gaan. Ik blijf even staan en kijk hem fronsend aan.
"Arion, we gaan toch niet naar de ijspiste he?"
Ik grinnik even.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Charlotte

Ik merk dat ik doorheen zijn hele verhaal steeds meer vertederd raak. Hij lijkt even weer een klein jongetje te worden dat gepassioneerd over zijn favoriete hobby van de week vertelt. De glimlach op zijn gezicht is goddelijk.
"Grote held met een klein hartje," lach ik.
Ik wil mijn handen in mijn broekzakken stoppen, tot ik besef dat dat met maar één hand zal lukken.
Waarom moest je dan ook zo nodig onder een auto lopen, trut?
Ik schud het van me af en ga in mijn eigen herinneringen op zoek naar een antwoord op de vraag die ik net zelfde stelde. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als de beelden terug vloeden.
"Ik was zeven toen mijn ouders besloten naar de Hamptons te gaan. Eigenlijk hadden we er absoluut het geld niet voor, en moesten we in een armzalig hutje slapen. Ik mocht elke avond tussen mijn ouders slapen omdat er maar één bed was. Mijn moeder liet me elke dag helpen met koken. En na het eten, speelden we gezelschapsspelletjes. Mijn ouders lieten me altijd winnen," zeg ik met een lachje. "Ik had dat hutje niet willen ruilen voor het duurste hotel."

Arion

"Je bent me echt aan het kwellen door het me niet te vertellen."
Ze loopt een eindje voor me uit en stopt dan waarop ze me fronsend aan kijk. Ik doe alsof ik niks in de gaten heb en stop pas vlak voor haar.
"Arion, we gaan toch niet naar de ijspiste he?"
Er verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht die waarschijnlijk verraadt dat dat wel het plan is. Ik stop mijn handen in mijn zakken en kijk haar ontdeugend aan.
"Hoe zou je reageren mochten we wel naar de ijspiste gaan?" vraag ik met een lach.
Ik zet subtiel mijn voeten zo dat ik elk moment de achtervolging in kan zetten mocht ze weg lopen.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Hoe zou je reageren mochten we wel naar de ijspiste gaan?"
Ik probeer hem serieus aan te kijken, maar kan het grinniken niet tegenhouden.
"Oh nee, ik wil kijken maar ik ga dat ijs niet meer op. Nooit van zijn leven niet meer!"
Langzaam loop ik verder en kijk hem vanuit mijn ooghoeken aan.
"Jij mag op dat ijs rondtoeren zoveel als je wil, en opscheppen met mooie kunstjes."
Lachend schud ik mijn hoofd.
"En je mag nog zoveel zingen over vleugeltjes als je wil," zeg ik grinnikend, verwijzend naar Let Me Be Your Wings, maar mij krijg je daar met geen stokken op."
Vastberaden kijk ik hem aan. Voila, ik heb mijn zeg gezegd.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Michael

"Grote held met een klein hartje."
Nonchalant en niet wetende wat ik moet antwoorden haal ik mijn schouders maar op. Met dezelfde lach als daarnet luister ik naar haar verhaal. Van dit soort dingen kan ik echt genieten. Alhoewel ik er niet bij was kan ik het helemaal voor me zien. Ik bijt iets zachter weer op mijn lip als mijn been weer begint te jeuken. Vervloeken, dat kan ik mezelf op dit moment. Wat is dit verschrikkelijk en je kan er niet eens bij. Het idee dat mensen dat doen met een breinaad vind ik alleen maar eng. Scherp op niet er zitten onderaan en bovenaan wel hechtingen die ik liever heel laat.
"Maar geen broers of zussen?" vraag ik zachtjes als ze klaar is met haar verhaal. "Enigskind?"

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

"Oh nee, ik wil kijken maar ik ga dat ijs niet meer op. Nooit van zijn leven niet meer! Jij mag op dat ijs rondtoeren zoveel als je wil, en opscheppen met mooie kunstjes. En je mag nog zoveel zingen over vleugeltjes als je wil."
Ik lach even loop achter haar aan. Met vernauwde ogen kijk ik haar aan.
"Kunstjes, zingen. Ben ik een circusbeer ofzo?" grinnik ik.
Ik neem haar pols vast en trek haar zo naar me toe. Ik leg één arm om haar middel en wiebel even met mijn wenkbrauwen.
"Oké dan, ik kan je niet dwingen schaatsen aan te doen," geef ik toe.
Ik druk een kusje op haar lippen. Van mij hoeft ze ook helemaal geen schaatsen aan.

Charlotte

"Maar geen broers of zussen? Enigskind?" vraagt hij zacht.
Ik knik stilletjes en trek een bedenkelijk gezicht.
"Vroeger had ik er een dubbel gevoel over. ik vond het heerlijk mijn ouders voor mezelf te hebben en tegelijk wilde ik best wel een speelkameraadje."
Ik haal mijn schouders even op en frons mijn wenkbrauwen.
"Het is maar beter dat ik geen broers of zussen heb, niemand om op te letten, niemand om wie ik zou geven die dezelfde miserie heeft moeten doorstaan," denk ik luidop. "Of van wie ik gescheiden zou geworden zijn, wetend dat die persoon nog in leven is, maar meer ook niet."
Ik schud mijn hoofd even. Nee, het is echt beter zo. Ik zucht even en besluit er niet al te lang bij stil te staan.
"En jij? Blij met Lynn?" vraag ik zo kalm mogelijk.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Kunstjes, zingen. Ben ik een circusbeer ofzo?"
Ik knik.
"Een grote, sterke, knuffelige beer."
Onschuldig kijk ik hem aan.
Ik giechel even wanneer hij me tegen zich aan trekt, en zijn arm om mijn middel legt.
"Oké dan, ik kan je niet dwingen schaatsen aan te doen."
"Mooi zo."
Glimlachend druk ik een kusje op zijn lippen.
"Ik kan echt niet schaatsen. Dat had je hopelijk al wel gemerkt."

But I still have this faith in the truth of my dreams.