[RPG] Animal Royal | 30 - Speeltopics

De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?

Faunielen (Koningen/Koninginnen)
- Gancanagh| Koningin Camargue | Paard (1)
- Dysis| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
- Ancora | Koning Rey Venado | Hert (2)
- Ancora Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(
-
-

Wachters
- Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
- Realist| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
- Realist| Matthew Douglas Booth | Wachter van Eleanor
- Aria| Faye Melodié Sanchez | Wachter van Rey Venado*
-
-

Floraten onbeperkt
Aria| Faye Melodié Sanchez*

Mensen onbeperkt
Gancanagh| William Irial Smelting
Realist| Madeline Lucy Walls

[ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 20:46 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 5 nov 2012 - 20:43 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Mijn topics]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Mes topics]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Aria schreef:
[Mes topics]

[Keep your French away. It's nasteh]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Keegan schreef:
(...)

[Keep your French away. It's nasteh]

[Ik kan geen eens Frans, LOL.]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Faye
“Oeh, we krijgen schrik van Bambi.” Ik grijns, knijp zachtjes in Rey zijn hand en trek mijn schouders op. Grijnzend kijk ik nog naar Trey, wie zijn lippen op één lijkt te persen om niet te lachen.
“Ach Faye, alsof het dat gewei is. Ik kan in geen enkel opzicht op tegen Rey.” Ik knik hevig en steek mijn duim naar de jongeman op.
“Ik val ook helemaal niet op Spanjaarden.” grap ik nog en grinnik even. Iets dat volkomen onzin is, aangezien Rey van Spaanse komaf is, net als ikzelf – deels dan.
Hierna wordt de aandacht van Trey voor een korte tijd op Fedea gericht door een paar korte woordjes die ze bij hem influistert. Verstaanbaar zijn ze in ieder geval niet en ik vraag me ook voor heel even af of ik die wel wil horen, wetende hoe Fedea soms kan zijn.
“Maak je geen zorgen, Bambi. Faye is helemaal van jou.” zegt Trey dan uit het niets. Ik grinnik even om de bijnaam. Ergens was het best zielig. Als ik er nooit mee gekomen was, was het waarschijnlijk nooit gebeurd dat de helft van de groep hem zo noemde.
“Nou, misschien ook een beetje van Fedea, maar niet op die manier.” Een schamper lachje komt er op zijn gezicht te staan. Ik trek mijn wenkbrauwen op wanneer hij dit zegt.
“Ik ben niet op te delen hoor.” zeg ik overdreven als we uiteindelijk bij een klein Italiaans restaurantje aan komen wandelen. “Goed, waar gaan we zitten?” vraag ik dan, volkomen veranderd van onderwerp.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Mijn topics]

Fedea

"Sshht, liefje. Dat zie Faye zo ook wel, je hoeft het er niet in te wrijven bij Rey. Je hebt nog niet half gezien hoe ik sexy ik kan zijn."
Ik giechel even.
"Daar houd ik je aan," zeg ik samenzweerderig, op dezelfde fluistertoon.
"Maak je geen zorgen, Bambi. Faye is helemaal van jou. Nou misschien ook een beetje van Fedea, maar niet op die manier."
Ik grinnik en kijk naar Rey en Faye.


Rey

"Ik val ook helemaal niet op Spanjaarden."
Wanneer Fe en Trey wat konkelfoezen, sla ik mijn armen over elkaar heen, en kijk Faye met een nep-verontwaardigd gezicht aan.
"Hoezo dat nou weer?"
Ik kijk haar met zielige oogjes aan.
“Maak je geen zorgen, Bambi. Faye is helemaal van jou. Nou, misschien ook een beetje van Fedea, maar niet op die manier.”
Ik negeer de bijnaam, het is al een gewoonte geworden en rol gewoon mijn ogen.
“Ik ben niet op te delen hoor.”
Ik grinnik.
"Nee, je bent helemaal van mij."
Ik leg lachend mijn armen om haar heen en doe alsof ik kleine hapjes uit haar hals bijt.
"Goed, waar gaan we zitten?”
"Op een stoel?" vraag ik enthousiast.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
“Hoezo niet?” Ik pers mijn lippen wat op elkaar en trek mijn wenkbrauwen geheimzinnig op waarna ik mijn vinger op de pruillip van Rey leg.
“Niet meteen beledigd zijn, jongeman.” grinnik ik en wandel wat verder het restaurantje in. Ik luister nog wat naar het nauwelijks verstaanbare gesmoezel van Fedea en Trey, de kletspraatjes van Eleanor en Matthew die schijnbaar heel wat in te halen hebben. Even werp ik een blik op ze, misschien dat het zelfs nog wat zou kunnen worden na al die jaren. Wie weet.
Ik schrik op als ik Rey zijn lippen in mijn hals gedrukt voel. “Nee, je bent helemaal van mij.” Hoor ik hem zacht zeggen. Even kijk ik hem in zijn diepe blauwe ogen aan en leun wat tegen hem aan.
“Omdat jij het bent, hoor. Anders had ik er misschien wel anders over gedacht.” antwoord ik zachtjes terug, een giechel onderdrukt. Hierna wijst Rey naar een groepje stoelen, waarna hij het droge antwoord geeft, dat we maar beter op een stoel kunnen zitten. Voorzichtig trek ik me los uit zijn greep en zucht even.
“Joh, dat was nog niet in me opgekomen.” Aangezien het niet al te luxe eruit ziet, wandel ik vrolijk naar het groepje tafels toe waar ik me op één van het zestal stoelen neer laat zakken en met mijn nagels op het hout van de tafel tik.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Camargue

Ik merk dat ik aan het blozen ga als Liam's mond een stukje open valt.
"Natuurlijk, ik zou vereerd zijn." Even weet ik niet waar ik mijn blik moet richten. Ik schrik dan ook even als hij me terug optilt omdat ik het niet aan zag komen. Zodra ik merk wat hij van plan is, moet ik lachen. Uit puur plezier. Hij weet echt hoe hij een meisje zich als een prinses kan laten voelen. En dan heb ik het niet over het soort prinses dat ik vroeger was, maar het soort dat in je sprookjesboeken tegen komt.
Als ik zijn lippen op de mijne voel, kus ik hem zachtjes terug. Ik kan het niet helpen dat ik me een beetje teleurgesteld voel als hij me weer op de grond zet.
"Maar mag ik zo wel mee?" vraagt hij dan.
Automatisch glijdt mijn blik naar het witte shirt dat hij aan heeft. Ik knik hevig. Ik doe even een stapje achteruit zodat ik het totaalplaatje beter kan zien. Het zou strafbaar moeten zijn er zo goed uit te zien in een casual outfit als die van hem.
"Dat mag je zeker," zeg ik vol bewondering.
Ondertussen heeft Liam mijn hand vast en lopen we de kamer uit. Ik wacht rustig tot hij de deur gesloten en vergrendeld heeft en de sleutel veilig opgeborgen is.
Zodra hij daarmee klaar is kan ik mezelf er niet van weerhouden hem te omhelzen. Ik ben gewoon zo ontzettend blij dat ik hier ben, met hem. Ik zucht zachtjes voor ik hem terug los laat.
"Heb ik je vandaag al gezegd dat je geweldig bent?" vraag ik zachtjes.
Mochten mensen vroeger verhalen geschreven hebben over Liam, dan zou hij als een held en geliefd persoon in de geschiedenisboeken staan nu, daar ben ik zeker van.

Atreyu

Ik moet luidop lachen als Faye vraagt waar we gaan zitten en Rey met het antwoord "op een stoel" op de proppen komt. Ik hou van dat soort droge humor, en nu vind ik het al helemaal grappig omdat ik zelf een gelijkaardig antwoord in gedachten had.
“Joh, dat was nog niet in me opgekomen.” Faye zelf lijkt het niet zo grappig te vinden. Prompt hou ik op met lachen. Ik kijk even naar Fedea, niet goed wetend wat ik nu kan zeggen.
Ik besluit uiteindelijk maar gewoon niks te zeggen en trek een stoel achteruit voor Fé. Ik wacht geduldig tot ze zit en schuif dan haar stoel terug wat verder onder tafel.
"Zelfs zwanger weeg je nog niks," fluister ik haar liefdevol toe.
Vervolgens ga ik naast haar zitten en neem een menukaart die ik voor ons beiden uit hou.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Rey

“Joh, dat was nog niet in me opgekomen.”
Ik grinnik en zet me naast Faye neer.
"Wat ga je nemen?" vraag ik met een blik op de menukaart.
Ik geef haar er eentje aan en kijk zelf even naar degene die ik in mijn handen heb. Meestal kan ik niet eens kiezen, en neem ik voor de makkelijkheid hetzelfde als Faye.
"Ik heb grote honger," grinnik ik.

Fedea

"Zelfs zwanger weer je nog niks."
Ik grinnik en kijk met opgetrokken wenkbrauwen naar Trey.
"Serieus? Dat zal dan niet te lang meer duren."
Trots wrijf ik even over mijn buik en druk een kusje op Trey's lippen. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten en kijk naar de kaart.
"Ik heb geen idee. Alles ziet er zo lekker uit," zucht ik.
Ik neurie even een liedje en draai het blad van de menu om, om nog meer gerechten te ontdekken.
"Mamma Mia, ik ga nooit kunnen kiezen."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
"Wat ga je nemen?" Dankbaar neem ik de menukaart uit zijn handen en lees de gerechten één voor één luidop. Erg veel maakt het me niet uit wat ik neem. Eigenlijk ben ik net een vuilnisbak, eet vrijwel alles en veel.
"Ik heb grote honger," Hoor ik Rey daarna zeggen. Ik kijk hem lachend aan, druk mijn lippen kort op de zijne.
"Vreetzak," grinnik ik op mijn beurt terug.
Hierna sluit ik mijn ogen en laat mijn vinger over de menukaart zweven. Een simpel iets wat ik vroeger wel eens vaker deed als ik niet kon kiezen. Erg kinderachtig, dat wel.
"Pizza Hawaï wordt het voor moi." zeg ik wanneer ik mijn wijsvinger op de menukaart laat vallen, kijk even op naar Fedea wie met fronsende blik de gerechten één voor één lijkt te lezen en moeite heeft iets uit te zoeken.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Atreyu

Ik glimlach tevreden als ze me een kusje geeft en vervolgens haar hoofd tegen mijn schouder legt.
"Ik heb geen idee. Alles ziet er zo lekker uit."
De woorden op het papier voor me gaan even aan me voorbij als ik Fedea hoor neuriën. Misschien was ze beter een nachtegaal geweest als dier, want die meid heeft een gouden keeltje. De kleine trance waarin ik ongeveer verkeer is echter van korte duur.
"Mamma Mia, ik ga nooit kunnen kiezen."
Ik moet lachen. Zei ze nou echt Mamma Mia? Ik schud mijn hoofd zachtjes terwijl ik me op de menukaart concentreer.
"Laat ik je even helpen dan. Niks met pepers of té pittig, want ik las ergens dat dat soms weeën kan opwekken. De macaroni hoef je ook niet te nemen, want die van mij is sowieso beter." Hoewel dat laatste als grapje bedoeld was, meende ik het eerste wel.
"Wat dacht je van een pizza Hawaï?" stel ik voor.
Net op dat moment hoor ik Faye zeggen dat ze net hetzelfde wil bestellen. Ik grinnik even. Wat zijn nou de kansen?

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Rey

"Vreetzak."
Ik grinnik.
"Ja, binnenkort eet ik zoveel, en word ik zo dik, dat jullie mij gaan verwarren met Fedea."
Fedea kijkt grinnikend over haar menukaart heen, en duikt er weer achter om een keuze te maken.
"Pizza Hawaï wordt het voor moi."
"Pizza Hawai? Oke, dan neem ik die ook."


Fedea

"Ja, binnenkort eet ik zoveel, en word ik zo dik, dat jullie mij gaan verwarren met Fedea."
Ik kijk even grinnikend naar Rey en kijk dan weer verder op de kaart.
"Laat ik je even helpen dan. Niks met pepers of té pittig, want ik las ergens dat dat soms weeën kan opwekken. De macaroni hoef je ook niet te nemen, want die van mij is sowieso beter."
Vertederd kijk ik Trey aan.
"Zo bezorgd, hoe lief."
Ik druk een kusje op zijn lippen.
"En ja, niets is beter dan jouw macaroni," zeg ik heel eerlijk.
"Wat dacht je van een pizza Hawaï?"
Ik hoor in echo 'pizza Hawai', zowel van Faye als van Trey en ik lach even.
"Volgens mij nemen we allemaal hetzelfde."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Faye
"Ja, binnenkort eet ik zoveel, en word ik zo dik, dat jullie mij gaan verwarren met Fedea." Grijnzend kijk ik hem aan, waarna ik serieus met mijn hoofd schud.
"Dan ga je maar trainen hoor en word ik je coach, wedden dat je dan weer heel snel op je oude gewicht terug bent?" bedenk ik me en kijk hem glimlachend aan.
Wanneer Trey over te hete pepers begint, kan ik het niet laten om te lachen. Dat mens is echt overbezorgd. Alsof die fabels echt werken.
"En het hart van het ananas zorgt ervoor dat je water breekt, onthoud dat Trey, oppassen hoor." grinnik ik en kijk toe hoe het tweetal nog even de menukaart bekijkt. Als ook Rey voor de pizza Hawaï kiest, duurt het niet lang voordat ook Fedea met een glimlach haar keuze heeft gemaakt.
"Volgens mij nemen we allemaal hetzelfde." zegt ze met een korte lach.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Atreyu

"En het hart van het ananas zorgt ervoor dat je water breekt, onthoud dat Trey, oppassen hoor."
Ik kijk geschrokken op naar Faye en slik even. Ik heb geen idee of dat waar is of niet. Het lijkt me zo overdreven, maar je hoort zoveel dingen de dag van vandaag.
"Volgens mij nemen we allemaal hetzelfde," deelt Fedea ondertussen mee.
Ik slik nog een keer en voel me een beetje misselijk worden. Wat nou als ik alles verkeerd doe? Straks laat ik haar wel iets eten dat schadelijk kan zijn, zonder dat ik weet dat het dat is. En wat dan als die baby er is? Ik heb helemaal geen idee wat ik moet doen. Een luier verversen kan ik, en ik weet ook wel welke kleertjes waar horen. Maar als die kleine huilt, hoe weet ik dan wat hij wil? En wat mogen baby's zoal hebben om te eten eens ze ouder zijn?
Ik trek even aan mijn trui omdat het zweet me uitbreekt. Mijn mond voelt droog en mijn handen klam. Nooit geweten dat er op een luchthaven sterretjes zijn. Het laatste dat ik besef is dat mijn stoel wel heel glad moet zijn dat hij zomaar onder me vandaan glijdt.

[Panick attack. Het moest er een keer van komen ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.