• De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
    Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

    De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
    Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
    Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?


    Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
    - Rebecca Morgan ~ Ortelius
    - Rowan Ava Carter ~ Assassin
    - Daryl Dixon ~ Apocalyptic
    - Xari Jarrett ~ LexLover
    - Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
    - Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
    - Tyler Grey ~ ForbesBrooks
    - Nathan Morgan ~ Swizzle

    Personage:
    Naam:
    Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Wapen:
    Extra's:
    Familieleden: (mag onderling besproken worden)

    Regels:
    - Minimaal 8 regels schrijven
    - Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    - OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    - Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
    - Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    - 16+ en schelden mag, maar niet OOC
    - Geen personages van anderen besturen.
    - Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
    - Alleen Ortelius maakt topics aan
    - Melden als je je nickname veranderd

    [ bericht aangepast op 14 jan 2013 - 18:07 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Rebecca Morgan

    “Hier ga je in ieder geval geen eten vinden. Dat zal je toch echt zelf moeten gaan vangen daarbuiten,” snauwde hij. “Ik weet niet wat jullie verder bijdragen aan deze fucking groep, maar als je nu pas voor het eerst een mes in je handen hebt, zal het niet veel zijn."
    Mijn gezicht begon volgens mij rood uit te slaan en ik begon het warm te krijgen. “Mijn fucking bijdrage aan deze groep ik dat ik fucking walkers vermoord op de gang. Als ik dat niet had gedaan, stroomden de gangen over van die dingen, dus hou je bek! Je bent hier nog maar een dag en je hebt nu al je conclusies getrokken. Dat vertelt veel over jou!” Mijn stem was over geslagen en ik deed de moeite al niet meer om de boodschap vriendelijk over te brengen.
    Daryl kwam op me afgestormd, waardoor ik me enkel groter maakte en me voorbereidde op een klap. In plaats daarvan spuugde hij enkel in de wond. Lekker dan, hij had daarnet nog rattenbloed zitten oplekken. Hem boos nakijkend veegde ik zijn spuug van mijn wang en mijn arm af.
    "Daryl, je gedraagt jezelf verdomme als een achterlijke puber!" Zei Rowan opeens scherp. "Rebecca heeft verdomme je eten niet."
    Ik knikte. Ik had inderdaad zijn stomme kalkoen niet. Wat moest ik in hemelsnaam met een hele kalkoen? Ik keek hem nog steeds boos aan, maar voor ik nog wat terug kon snauwen werd ik aan mijn arm meegetrokken. Ik kon niet eens spartelen, of wat dan ook. De kracht die ze in haar armen had verbaasde me. Ze was verdomd sterk voor zo’n mager meisje te zijn.
    “Ik maak het wel schoon en dan verbind ik het,” zei ze op een dwingende toon. Ik knikte, nog steeds kokend van woedde en niet in staat haar te bedanken, dat zou ik straks wel doen.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:10 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Nathan Morgan
    Ik sta maar een beetje versuft naar het tafereel hier in de keuken te kijken. Ik draai het mes dat Rebecca me net gegeven heeft een beetje rond in mijn handen.
    "Ik weet niet wat jullie verder bijdragen aan deze fucking groep, maar als je nu pas voor het eerst een mes in je handen hebt, zal het niet veel zijn," zegt Daryl spottend. Ik laat mijn hand over de zijkant van het mes in mijn handen glijden. Hij moest eens weten hoe vaak ik zo'n ding wel niet vast had gehad. Dit is alleen een van de eerste keren dat ik het gewillig vast heb en zonder dreigementen naar mijn kop geslingerd te krijgen.
    “Mijn fucking bijdrage aan deze groep ik dat ik fucking walkers vermoord op de gang. Als ik dat niet had gedaan, stroomden de gangen over van die dingen, dus hou je bek! Je bent hier nog maar een dag en je hebt nu al je conclusies getrokken. Dat vertelt veel over jou!” roept Rebecca kwaad.
    Daryl loopt naar Rebecca to en spuugt op het verband dat nog half rond haar arm zit. Ik bijt op mijn kiezen om niet tegen deze vent uit te vallen.
    "Daryl, je gedraagt jezelf verdomme als een achterlijke puber!" Roept het meisje, dat met Rebecca's arm bezig is, boos. "Rebecca heeft verdomme je eten niet." Het meisje trekt Rebecca mee richting de gootsteen. Nog steeds sta ik een beetje doelloos bij de deur, tot ik naar Daryl draai. Ik besluit het gelijk te vragen.
    "Als je weer naar buiten zou gaan om eten te halen... Mag.. mag ik dan mee?" Vraag ik aan de man.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:20 ]

    Daryl Dixon
    Driepaar ogen staart me woedend aan wanneer ik op haar wond heb gespuwd. Met mijn vinger peuter ik het hartje van de rat los. Het bloed verdwijnt tot onder mijn nagels. "Daryl, je gedraagt jezelf verdomme als een achterlijke puber!" Het is Rowan, en het is de eerste keer sinds ik deze mensen heb leren kennen dat ze tegenover me staat in plaats van naast me. Onze blikken kruisen elkaar en ze kijkt me woedend aan. "Rebecca heeft verdomme je eten niet." Dat het allang niet meer om het eten ging, liet ik maar gaan. Ik heb mijn woede inmiddels weer enigszins onder controle. Nathan staat nog steeds als verstijfd tegen de deur aan. Ik begrijp niet goed waarom hij niet voor zijn zus is opgekomen. Zij heeft meer ballen dan hij lijkt wel. “Ik maak het wel schoon en dan verbind ik het,” hoor ik Rowan zeggen terwijl ik doorga met het eten van het vlees. Het blijft stil in de ruimte. Alleen het geluid van water en mijn eten is te horen. Dan verbreekt de jongen de stilte. "Als je weer naar buiten zou gaan om eten te halen... Mag.. mag ik dan mee?" Van alle dingen die hij had kunnen zeggen, is dit het allerlaatste dat ik verwacht. Ik ben direct op mijn hoede. Mijn blik glijd naar het vleesmes in zijn hand. Als dit jongetje een gevecht van man tot man wil, kan hij het krijgen, maar misschien wil hij wel echt met me mee op jacht. "Hoezo?" grom ik daarom maar.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:34 ]


    ars moriendi

    Rowan Ava Carter

    Het verbaasd me dat Daryl niet ook tegen mij uitvalt, maar waarschijnlijk is hij nu wel afgekoeld. Hij reageert helemaal niet en ik neem Rebecca mee naar de gootsteen, waarna ik haar wat commandeer. Ze knikt alleen maar, maar dat is genoeg voor mij. Ik hou haar hand boven de gootsteen en begin het zuivere water over haar wond te gieten. Een klein beetje maar, al kunnen we het eigenlijk niet missen en dat weet Daryl ook dondersgoed. Hierna laat ik haar los, maar zeg niets tegen haar. Ik hoor de stem van de vreemde jongen en daarna Daryls stem, maar ik negeer ze beiden op het moment. Uit één van de kastjes pak ik de verbandtrommel en pak ik er een doekje uit, die schoont lijkt. Hiermee begin ik over de wond te wrijven. Wel zacht en in één richting, zodat het niet meer zo vies is. Ik blijf zwijgen als ik er verband omheen begin te rollen en alles behendig en snel verbind bij haar. Ik bekijk het resultaat eventjes, het ziet er weer prima uit. Komt het toch nog van pas... Ze mogen wel dankbaar zijn wat ik mezelf vroeger aandeed. Uiteindelijk laten mijn koude handen haar arm weer los en klap ik de verbanddoos weer dicht. Op mijn lippen staat een minuscuul glimlachje als ik haar aankijk. "Dat moet wel even houden." Ik draai me snel om, om de verbanddoos op te ruimen waar ik hem vandaan had. "Weet jij trouwens waar het eten ligt? Ik kan het niet vinden..." Het is wel duidelijk dat ik het niet voor mezelf vraag, maar het is toch wel handig om het te weten.


    Your make-up is terrible

    Nathan Morgan
    Daryl kijkt naar het mes in mijn handen. Een ongemakkelijk gevoel overspoeld me.
    "Hoezo?" gromt hij. Ik denk terug aan daarstraks toen Rebecca en ik die walkers vermoordden, waarbij ik alleen maar een glasscherf gebruikte. Ik was erg trots op mezelf. Ook ik laat mijn blik over het mes in mijn handen glijden. Ik ben niet sterk, maar ik kan wel omgaan met een mes. Ik zou Daryl denk ik wel kunnen helpen met eten vinden en walkers stietjes uitschakelen.
    "Ik wil traag helpen om hier te kunnen leven, maar Rebecca vond het geen goed idee als ik haar hielp met het schip walker vrij maken." Ik knik naar Rebecca. Haar wond word nog steeds verzorgt door het meisje. "Ik zou daarom graag willen helpen met het zoeken van eten," zeg ik erachteraan. Ik merk hoe mijn maag weer naar eten snakt. Het rommelt zachtjes.

    Rebecca Morgan
    Nathans vraag bracht me van mijn stuk, maar ik was te geconcentreerd met het volgen van Rowans handelingen - zodat ik er zelf ook wat van bijleerde - om er iets op te zeggen. Maar o wee als Daryl het in zijn hoofd haalde om hem iets aan te doen, want ik deinsde er niet meer voor terug om hem hetzelfde lot te laten ondergaan.
    "Dat moet wel even houden." Haar kleine glimlachje was me niet ontgaan en deed me ietwat bedaren.
    "Weet je trouwens waar het eten ligt? Ik kon het niet vinden."
    Mijn mond viel bijna open. Zij, eten? Of Daryl had wonderen verricht, of het was voor hem.
    "Als het nog steeds over zijn stomme piepkuiken gaat, geen idee," begon ik. "Heb je alle kastjes al goed doorzocht en gekeken in die opslagplaats in de kelder?" vervolgde ik vriendelijker.
    Ik wist wel zeker dat ik iets over die opslagplaats verteld had tijdens een van de vergaderingen, ik had hem ontdekt toen ik Walkers aan het uitroeien was. Ik was misschien wel egoïistisch, maar niet zo dat ik zulke dingen ging achterhouden.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 22:56 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Rowan Ava Carter

    Ik kan aan haar gezicht zien dat ze die vraag niet verwacht had, maar ik reageer daar niet op. "Als het nog steeds over zijn stomme piepkuiken gaat, geen idee," begint ze en ik krijg mijn hardere blik weer trug. "Heb je alle kastjes al goed doorzocht en gekeken in die opslagplaats in de kelder?" vervolgt ze nu wat vriendelijker. Ik zucht en schud met mijn hoofd. "Zijn vogel kan me weinig schelen." antwoord ik iets bot. "En ik was die stomme opslagplaats helemaal vergeten..." bedenk ik me dan en ik wrijf even met mijn wijsvinger over mijn lippen heen. "Dat komt de volgende keer dan wel, ik heb geen zin om daar heen te lopen." Ondertussen vang ik het gesprek tussen Daryl en de jongen op. Wilt hij serieus mee? Hij lijkt me net een bange kip die heel hard wegrent, volgens mij heb je dan nog meer aan mij, maar ik ga echt niet mee. Ik raak al uitgeput van de weg naar de keuken.
    Ik strijk het zachte, licht statische haar uit mijn gezicht en richt me nog even op Rebecca. "Bedankt." mompel ik voor de informatie die ze heeft gegeven. Dat kan altijd wel van pas komen, al is het niet voor mezelf. Ze hebben wel gelijk om het daar op te slaan, het is daar veiliger en blijft langer goed omdat het koel is en er geen zon komt. Toch is de weg erheen niet helemaal ongevaarlijk, nog een reden voor mij om niet te gaan eten. Het kleine restje schoon water steek ik naar haar toe. "Drink de rest maar op." bied ik haar aan. Ik denk dat ik Daryl nog even expres ga negeren, juist omdat hij zo gemeen is geweest. We mogen dan wel een stel tieners zijn, ookal zijn Rebecca en ik dat echt niet meer, we hebben onszelf toch mooi in leven weten te houden en daar kan hij niets over zeggen.


    Your make-up is terrible

    Daryl Dixon
    Nathan schraap zijn keel en gaat verder. "Ik wil graag helpen om hier te kunnen leven, maar Rebecca vond het geen goed idee als ik haar hielp met het schip walker vrij maken." Hij knikt naar Rebecca. Ik trek een wenkbrauw op. "Ik zou daarom graag willen helpen met het zoeken van eten." Hij vraagt het zo netjes en beleefd dat ik er bijna iets achter zoek. Ik heb zijn zus een minuut geleden nog bespuwd! Ik laat mijn blik over de schriele jongen glijden. Ik vraag me af of hij ooit met een wapen heeft gewerkt, of zelfs maar een konijntje heeft gedood. Achter me staan Rebecca en Rowan zachtjes te praten, maar ik besteed er geen aandacht aan. Mijn blik blijft gefixeerd op de magere jongen, alert op reacties die hem zouden kunnen verraden, wat hij dan ook van plan zou zijn. Ik neem nog een hapje van de rat en voel hoe een dun straaltje bloed over mijn kin glijd. Ik glijd erlangs met mijn vinger en lik deze af waarna ik de restjes van de rat in de container gooi. "Als ik voedsel ga halen, doe ik dat voor mezelf. Tenzij er hier afspraken gemaakt worden," grom ik met een dodelijke blik op Rebecca. Ik peuter een restje vlees tussen mijn tanden uit en loop naar Nathan toe. "Heb je ooit met wapens gewerkt? Ooit een beest gedood?" Aan het eind van de keuken zie ik plots de rat die weg heeft weten te komen. Wanhopig probeert het beest de muur op te klimmen, maar uiteraard is het tevergeefs. Ik lik langs mijn zoute lippen. Het bloed van het beest heeft me toch dorstig gemaakt.
    edit:
    "Drink de rest maar op," hoor ik Rowan dan zeggen. Ik draai me naar haar toe en zie dan dat ze Rebecca de fles heeft gegeven. Meteen draai ik me weer naar Nathan toe. Ik weet niet waarom, maar het doet me wel wat dat ze dat laatste beetje water aan Rebecca geeft. Had ik het verdomme net maar meteen opgedronken.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 23:16 ]


    ars moriendi

    Rebecca Morgan

    "Bedankt," zei ze.
    Ik knikte en haalde mijn schouders op. "Jij ook bedankt voor mijn arm. Als je er naartoe wil, ga ik wel mee hoor."
    Ze stak het flesje water naar me uit. "Hier, drink jij de rest maar op."
    Ik nam het flesje van haar aan plaatste mijn lippen op de teut, terwijl ik het flesje in een keer naar achteren sloeg. O god, dit voelde goed.
    Het water verzachtte mijn brandende, droge keel.
    Terwijl ik het flesje terug op het aanrecht zette, volgde ik op mijn hoede het gesprek en hoe Daryl hem vroeg of hij met wapens om kon gaan.
    Ik vertrouwde hem nog steeds niet en net als ik, zou hij zich ook nog moeten bewijzen eer ik hem zou vertrouwen.

    [Moet ik me schamen omdat ik die ruzie tussen Daryl en Rebecca grappig vind? :'D]

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 23:25 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Nathan Morgan.
    Ik haat de manier waarop ik Daryl al over me hoor denken. Natuurlijk zoals iedereen over me denkt, maar dat ben ik zat.
    "Als ik voedsel ga halen, doe ik dat voor mezelf. Tenzij er hier afspraken gemaakt worden," gromt Daryl. Ik irriteer me aan de manier hoe hij het zegt.
    "Daarom wil ik mee! Om voedsel voor ons allemaal te halen," zeg ik. Ik vind dat als je bij een groep bent, je ook voor je mede groepsleden moet zorgen. Ik weet Daryl ons daarstraks geholpen heeft met de walker en daar was ik hem ook echt dankbaar voor, maar we kunnen gewoon niet zonder eten.
    "Heb je ooit met wapens gewerkt? Ooit een beest gedood?" vraagt Daryl aan me. Nu ik er zo over na denk verbaast het me.
    "Ja, ik kan met een mes omgaan. Eerlijk gezegt heb ik nog nooit een beest gedood maar wel walkers en..." Ik slik krampachtig en krijg een brok in mijn keel. Ik heb het gevoel alsof er een grote steen op mijn borstkas drukt. "...en mensen," mompel ik erachteraan. Naderhand betwijfel ik of ik dat wel gezegt had moeten hebben.

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 23:30 ]

    Morrowind schreef:

    [Moet ik me schamen omdat ik die ruzie tussen Daryl en Rebecca grappig vind? :'D]

    [ Ik vind het ook leuk. :'D T'is wel weer gezellig he? <3 Ik wacht even op Rowan (: ]

    [ bericht aangepast op 15 jan 2013 - 23:33 ]


    ars moriendi

    Apocalyptic schreef:
    (...)
    [ Ik vind het ook leuk. :'D T'is wel weer gezellig he? <3 ]


    [Uhu, maar even voor de duidelijkheid, alles wat ze over Daryl denkt slaat niet terug op jou, he. Want jij bent aardig, Daryl niet :'D]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Rowan Ava Carter

    Ze knikt op mijn bedankje en haalt dan haar schouders op. "Jij ook bedankt voor mijn arm. Als je er naartoe wil, ga ik wel mee hoor." Ik schud gelijk met mijn hoofd. "Nee, hoeft al niet meer. Meneer kan prima voor zijn eigen eten zorgen." brom ik dan wat eigenwijs. Ik kijk toe hoe Rebecca van het water drinkt, het leukste is nog dat Daryl zich omdraait. Ik ben geen deler, maar op het moment ben ik blij dat ik het heb gedaan. Het zorgt er in ieder geval wel voor dat Rebecca en ik een front vormen nu, in plaats van constant ruzie met elkaar te maken. Ze zet het flesje terug op het aanrecht en ik merk hoe ze het gesprek volgt. Toch kom ik ertussen met een mededeling, voor ik dat ook weer vergeet. "Trouwens, dat meisje met die mooie, rode haren is er ook geweest. Daryl heeft haar in de zee gegooid, er zat een walker van haar ingewanden te vreten." Het klinkt al een stuk minder gevoelig dan toen ik het op de gang moest aanschouwen. Hierna houd ik mijn mond maar weer en volg ik Daryl en de jongen maar toch, omdat ik niets anders meer te doen heb. Ik breng automatisch weer een vinger naar mijn mond en begin op mijn nagel te kauwen. Er blijft volgens mij nog maar erg weinig van over ondertussen.


    Your make-up is terrible

    Morrowind schreef:
    (...)

    [Uhu, maar even voor de duidelijkheid, alles wat ze over Daryl denkt slaat niet terug op jou, he. Want jij bent aardig, Daryl niet :'D]

    [You made Daryl a sad Daryl. :c Haha, alles wat Daryl zegt of denkt, is verder ook op niemand persoonlijk gericht ofc (; ]


    ars moriendi

    Apocalyptic schreef:
    (...)
    [You made Daryl a sad Daryl. :c Haha, alles wat Daryl zegt of denkt, is verder ook op niemand persoonlijk gericht ofc (; ]
    [Hoewel Daryl hier best wel een zak is, kan ik niet stoppen met hem geweldig vinden. :')
    He's one of the best characters ever.]