• In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

    Maar de mensheid is een jaloerse soort.
    Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
    Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
    In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

    Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
    Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
    Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
    De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

    De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
    Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
    En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
    En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

    Deze tijd in Noorwegen :
    Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
    Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
    Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
    Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
    Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
    Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
    Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
    Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
    Die wist dat de stenen op zoek gingen.
    Ieder op zoek naar de juiste persoon.
    De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

    En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
    Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
    Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
    Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


    Verdere informatie

    Waar begint de RPG ?
    Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

    Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
    Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
    Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

    Hoe zien de stenen eruit ?
    De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
    De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
    Tevens zijn ze 100% helder.
    En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

    Hoe veranderd de steen me ?
    Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
    Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


    Hoe moet je de steen bij je dragen ?
    Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
    De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
    De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
    Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

    Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.



    HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

    Soulstones

    * Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~ Caleo
    * Draak ~ Graciela María Castillo ~ Shadowhunter
    * Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
    * Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Graymark
    * Pegasus ~ Arianna Amarante Lira Jones ~ Kwijt
    * Vampier ~ Niara Alayne Black ~ Morfling
    * Zeemeermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
    * Engel ~ Alan Christopher Rhodes Shadowhunter
    * Duivel ~ Damian Chamberlain~ Lexlover
    * Eenhoorn ~ Galon Gyfer Hud ~ Vegangirl
    * Centaur ~ Stan Medley Crown ~ Wafelijzer
    * Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Bonacieux
    * Geest ~ Pippa Destry Livingstone ~ LexLover
    * Minotaurus ~ Ayla Dorice Marbles ~ Sicam


    Alouden

    * Helio Frederick Moreau ~ Graymark
    * Adelynn “Addie” Rae Hastings ~Gamgee
    * Antonio "Tony" Hunter Daniels ~ Bonacieux
    * Belial Lucius Constantine ~ DreamerN
    * Septimus Gary Cowell ~ Sicam




    Regels

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 maart 2013 - 11:56 ]


    Credendo Vides

    [Mijn topics.
    waarschijnlijk is het zo dat ik tot aan de vakantie erg weinig post, aangezien ik een Q-verbod heb. Kan af en toe wat posten.]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Tolkien schreef:
    [What if the amazing Frederick and Addelynn picked you up on their way to the airport? :Y)

    Nah, just kidding.]


    [ Als er geen verdere vrijwilliger is geweest in de loop van het weekend, mogen Freddie en Addy haar altijd oppikken als dat oké is voor jullie ^_^ Whaha zit ze meteen in het hol van de leeuw van zodra ze haar steen krijgt :'D
    Maar eest even bezien of er iemand anders komt of niet XD ]

    [ bericht aangepast op 8 feb 2013 - 11:23 ]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Helio Frederick Moreau || Aloude || Montmartre, Parijs, Frankrijk.
    Frederick trok zich niet echt wat aan van het koude briesje dat over zijn deels blote armen waaide. Hij was niet echt het jasdragende type.
    Het duurde een tijdje voordat Adelynn de deur opende. Frederick bedacht even dat hij vergeten was hoe hij haar had leren kennen. Ja, via haar ouders voor het eerst, maar echt gezien? Hij was het vergeten. Er waren belangrijkere zaken op de wereld dan... Een meisje. Nee, Frederick was niet echt het romantische persoon.
    Naar zijn mening kon je beter doof dan blind zijn.
    Wanneer de deur zich opende, zag Frederick hoe Addies ogen zich in een frons trokken. Hij zwaaide even half. Laconiek. Niet dat hij nerveus was of zo, Frederick was nooit nerveus. Bijna nooit.
    "Is er iets dringends?" vroeg ze, met een iets ongeduldige ondertoon in haar stem. "Want ik moet nu eigenlijk naar college en ik wil niet te laat komen." Het was een nogal grote inspanning voor Frederick om niet in de lach te schieten. Hij had lak aan zijn studies, die hij twee jaar geleden weer had opgepikt. Hij kwam enkel opdagen als het examens waren of simpelweg als hij zin had. Hij wist dat hij ze toch niet zou kunnen afwerken. Zo ging het altijd.
    Misschien moest hij er gewoon mee ophouden en iets anders doen dat minder lang duren. Of in de McDonalds gaan werken.
    Frederick schudde de gedachte van zich af. Dat was beneden zijn waardigheid. Iemand die het begin van zijn echte leven tot zijn eenentwintigste als Spartaanse soldaat was opgeleid, ging niet bepaald.. In de McDonalds gaan werken.
    Er klopte gewoon iets niet in dat plaatje. Wat zou het toch zijn?
    "Ja, dat kan mij echt veel schelen. Ook goeiemorgen," antwoordde Frederick ironisch. "Een paar jaar geleden hebben je ouders me gevraagd of ik op je wilde letten en nu gaan we samen naar Noorwegen. Mijn auto staat daar en ik moet nog een manier zien om die reistickets te betalen." Hij praatte nogal snel. Iemand die geen Frans sprak had het onmogelijk kunnen vertalen. "Wauw, ik vergeet altijd hoe klein je bent." Frederick moest altijd een heel stuk neerkijken op Adelynn. Hij was nogal lang en zij was nogal... Petite.

    [ bericht aangepast op 8 feb 2013 - 18:15 ]


    help

    Adelynn “Addie” Rae Hasting - Aloude - Montmartre, Parijs, Frankrijk.
    'Ja, dat kan mij echt veel schelen. Ook goeiemorgen,' zegt Frederick ironisch. 'Een paar jaar geleden hebben je ouders me gevraagd of ik op je wilde letten en nu gaan we samen naar Noorwegen. Mijn auto staat daar en ik moet nog een manier zien om die reistickets te betalen.' Hij praat erg snel, en ondanks dat ik nu al enkele jaren in Frankrijk woon kost het me even voordat ik ontcijfert heb wat hij zei. Zodra dat tot me doordringt trek ik mijn wenkbrauw iets op en grinnik ik zacht en spottend. 'Ja, vast Frederick,' zeg ik sarcastisch. 'Maak dat de kat toch wijs. Alsof mijn ouders ooit aan iemand zouden vragen of 'ie op mij wilt letten, ik kan heus wel voor me zelf zorgen. En als ze het wel aan iemand zouden vragen, dan zouden ze het zeker niet aan jóú vragen.' Ik duw hem uit de deuropening, zodat ik naar buiten kan lopen en de deur dicht en op slot kan doen. 'Je zoekt maar iemand anders om met je naar Noorwegen te gaan. Ik heb wel betere dingen te doen.' Ik wil al weglopen als het tot me doordringt. Noorwegen. Zou Frederick een aloude zijn? Er verschijnt een bedenkelijk blik op mijn gezicht maar ik dring die gedachte snel weg. Frederick, een aloude? Dat is het meest belachelijke idee ooit. Het is gewoon toeval dat hij me net mee vroeg naar Noorwegen.
    'Wauw, ik vergeet altijd hoe klein je bent,' zegt hij dan, net als ik verder wil lopen. Ik draai me naar hem toe en kijk hem aan met een geïrriteerde blik in mijn smaragdgroene ogen. Ik heb er een hekel aan als mensen me klein noemen, alsof ik dat zelf nog niet weet! Zelfs met deze hakken aan ben ik nog een kop kleiner als Frederick. 'Nou, jij bent anders nou ook niet bepaald de langste.' Ik steek nog net mijn tong niet naar hem uit, maar draai me ondertussen wel weer om, om richting de metro te lopen.


    [Ik weet niet zeker of daar metro's zijn. Als die er niet zijn is het gewoon de bus of tram]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Parijs staat vol van de metrostations. :')

    Ik post zo wel. ^^]


    help

    Helio Frederick Moreau || Aloude || Frankrijk, Parijs, Montmartre
    "Ja, vast Frederick," zei Adelynn ironisch. "Maak dat de kat toch wijs. Alsof mijn ouders ooit aan iemand zouden vragen of 'ie op mij wilt letten, ik kan heus wel voor mezelf zorgen. En als ze het wel aan iemand zouden vragen, dan zouden ze het zeker niet aan jóú vragen."
    "Tja, ik moest dan de enige goeie ziel zijn geweest die ze kenden," zei Frederick zielig.
    Adelynn duwde hem uit de deuropening, waarna ze naar buiten stapte.
    "Je zoekt maar iemand anders om met je naar Noorwegen te gaan. Ik heb wel betere dingen te doen." Frederick zag lichtjes hoe haar gezichtsuitdrukking bedenkelijker werd. Ze liep het erf van haar huis al af om naar de metro te lopen, die zo ongeveer vijfhonderd meter verder stond, op de hoek van de straat. Frederick leunde even tegen het hekje dat Addies huis omheinde.
    "Wauw, ik vergeet altijd hoe klein je bent," zei hij dan, terwijl hij zijn nagels inspecteerde tegen het zonlicht. Hij zat er niet echt mee in dat Adelynn tegendraads deed. Mensen die tegendraads deden waren nooit echt een probleem voor Frederick geweest. Addie draaide zich geïrriteerd weer naar hem om, waarbij Frederick zich losmaakte van het hekje en naar haar toeliep, glimlachend op haar neerkeek.
    "Nou, jij bent anders nou ook niet bepaald de langste." Addie leek één of andere handeling in te houden wanneer ze zich omdraaide om weer verder te lopen.
    "Je dacht toch niet dat je er zo makkelijk van ging afkomen, Hastings?" vroeg Frederick. Zijn stem klonk koud en die enge schaduw was terug over zijn gezicht gevallen. Het was een automatisme, hij deed niet echt moeite om er zonnig uit te zien of zo.

    [Ik ga eten. (: ]


    help

    Hedwig Ivy Sol || 16 || Feniks || In het bos

    Mijn voeten laat ik pootjebaden in het koele water en mij handen zet ik iets achter me om daar op te steunen. Ik sluit mijn ogen en leun naar achter. De zon streeld mijn huid. Een bruine krul waait in mijn gezicht en ik haal hem weg. Ik zucht en kijk dan om me heen. Met mijn hand kam ik door mijn haar, er zitten klitten in en ik probeer ze er uit te krijgen, wat bijna een onmogenlijke opgeve is. Eigenlijk zou ik nu huiswerk moeten maken. Maar ik moest even tot rust komen hier in het bos. Het is een prachtige dag en ik sta op om weer terug te lopen. Tot ik dan iets zie. Vuur, maar op een een of andere manier lijkt het niks te verwoesten, wat nogal bijzonder is. Op mijn hoede loop ik er naar toe. Ook al verwoest het vuur niks, het is wel warm. Ik knijp mijn ogen half dicht en kijk door mijn lange wimpers heen of er iets te vinden is. Maar nee, niks verklaarbaars. Dan steek ik mijn hand uit, heel impulsief en dom natuurlijk want vuur verbrand je. Maar deze keer niet, net als de bomen blijft mijn huid intact, er is slechts een beetje warmte te voelen. Ik adem diep in en stap in het vuur. Waar ik het dan zie; een steen en als ik het goed heb is het een carneool.


    Reality's overrated.

    Adelynn “Addie” Rae Hasting - Aloude - Montmartre, Parijs, Frankrijk.
    'Tja, ik moest dan de enige goeie ziel zijn geweest die ze kenden,; zegt Frederick zielig, waarop ik enkel met mijn ogen rol en hem uit de deuropening duw zodat ik naar buiten kan lopen. Vervolgens meld ik hem dat hij maar iemand anders moet zoeken om mee naar Noorwegen te gaan en dat ik wel betere dingen te doen heb.
    Wanneer hij mij vertelt dat hij altijd vergeet hoe klein ik ben, zeg ik tegen hem dat hij nou ook niet bepaald lang is, waarna ik wegloop, richting het metrostation.
    'Je dacht toch niet dat je er zo makkelijk van ging afkomen, Hastings?' vraagt Frederick dan, met een kille stem. Andere mensen zouden misschien rillingen bij die toon gekregen hebben, maar ik heb een stuk meer intimideerde mensen dan Frederick gezien. Ik werp een korte blik op mijn horloge en als ik zie dat ik nog wel genoeg tijd heb om de metro te halen draai ik me om naar Frederick. Er is een wat enge schaduw over zijn gezicht gevallen, het ondeugende lichtje dat er meestal in zit is verdwenen. Ik let er op dat ik niet recht in zijn ogen kijkt, aangezien ik al een keer eerder "gevangen zat" in zijn blik, om het zo maar even te noemen. 'Zo klink je net als een één of andere freaky stalker,' meld ik. 'Maar goed, ik hoop dat je niet verwacht dat ik nu bang voor je ben, Moreau,' zegt ik, zijn achternaam spottend uitgesproken. Na nog een korte blik op mijn horloge merk ik dat ik nu wel echt richting het station moet gaan. 'Veel plezier in Noorwegen.' Ik glimlach nog even liefjes en onschuldig naar hem waarna ik op een haastig tempo richting de metro loop. Het getik van mijn hakken op de stoep is duidelijk te horen. Slechts drie à vier minuten later zit ik in de metro en zucht ik iets opgelucht dat ik hem nog gehaald heb.

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 0:23 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Pippa Destry Livingstone || Geest || Barcelona, Spanje
    Geeuwend kom ik beneden. 'Ook goedemorgen,' grinnikt mijn tante terwijl ze behendig een pannenkoek in de lucht gooit en laat omdraaien. Mijn tong hangt bijna uit mijn mond, zo lekker zien ze eruit. 'Waarom die pannenkoeken?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ik verveelde me.' Mijn mondhoeken trekken snel omhoog, maar zakken net zo snel weer naar beneden. Lachen was niet echt mijn ding. Op tafel stonden een stroopfles, een pot aardbeienjam en poedersuiker. Ik kon niet wachten. Al snel staat er een dampend bord met pannenkoeken voor mijn neus. Meteen val ik aan. Geamuseerd kijkt mijn tante toe. 'Heb jij al gegeten?' vraag ik met volle mond. Ze knikt grijnzend. Tien minuten later ligt er niks meer op mijn bord. Zuchtend ga ik achterover hangen in mijn stoel. 'Heb je nog plannen vandaag?' vraagt mijn tante rustig. Ik schud mijn hoofd, ik was het liefste thuis, lekker niks doen. 'Ga je mee naar de film?' hoor ik mijn tante zeggen. Ik knik duf. 'Tuurlijk.' Ze draait haar hoofd naar mij. 'Ga eerst nog maar even in je bed liggen jij,' zegt ze en begint grinnikend de tafel af te ruimen.

    [Wow, dit is echt de allerslechtste eerste post ooit 0.o, ik zal vanmiddag hopelijk met Damian posten]


    "Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

    |I miei argomenti. Eerst mijn rolletjes afmaken. :Y) |

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 12:30 ]


    kindness is never a burden.

    [Liefste Cheryl van de hele wereld, ik ga nu eerst eten en daarna ga ik posten. Ik eet laat, ik weet het. En ik heb buikpijn.]


    help

    [ Is er iemand met een charrie toevallig in de buurt van Buckinghamshire die toevallig de enorme impact van Alan's steen heeft opgemerkt en wil rp'en? Its so lonely, posting with myself. ]

    Gamgee schreef:
    Adelynn “Addie” Rae Hasting - Aloude - Montmartre, Parijs, Frankrijk.
    'Tja, ik moest dan de enige goeie ziel zijn geweest die ze kenden,; zegt Frederick zielig, waarop ik enkel met mijn ogen rol en hem uit de deuropening duw zodat ik naar buiten kan lopen. Vervolgens meld ik hem dat hij maar iemand anders moet zoeken om mee naar Noorwegen te gaan en dat ik wel betere dingen te doen heb.
    Wanneer hij mij vertelt dat hij altijd vergeet hoe klein ik ben, zeg ik tegen hem dat hij nou ook niet bepaald lang is, waarna ik wegloop, richting het metrostation.
    'Je dacht toch niet dat je er zo makkelijk van ging afkomen, Hastings?' vraagt Frederick dan, met een kille stem. Andere mensen zouden misschien rillingen bij die toon gekregen hebben, maar ik heb een stuk meer intimideerde mensen dan Frederick gezien. Ik werp een korte blik op mijn horloge en als ik zie dat ik nog wel genoeg tijd heb om de metro te halen draai ik me om naar Frederick. Er is een wat enge schaduw over zijn gezicht gevallen, het ondeugende lichtje dat er meestal in zit is verdwenen. Ik let er op dat ik niet recht in zijn ogen kijkt, aangezien ik al een keer eerder "gevangen zat" in zijn blik, om het zo maar even te noemen. 'Zo klink je net als een één of andere freaky stalker,' meld ik. 'Maar goed, ik hoop dat je niet verwacht dat ik nu bang voor je ben, Moreau,' zegt ik, zijn achternaam spottend uitgesproken. Na nog een korte blik op mijn horloge merk ik dat ik nu wel echt richting het station moet gaan. 'Veel plezier in Noorwegen.' Ik glimlach nog even liefjes en onschuldig naar hem waarna ik op een haastig tempo richting de metro loop. Het getik van mijn hakken op de stoep is duidelijk te horen. Slechts drie à vier minuten later zit ik in de metro en zucht ik iets opgelucht dat ik hem nog gehaald heb.


    [Gaan we Hailey nu oppikken, of blijf je liever alleen met Frederick? :x]

    Helio Frederick Moreau || Aloude || Frankrijk, Parijs, Montmartre
    Frederick bemerkte dat Adelynn zijn blik ontweek. Zijn lippen krulden zich tot een voldane glimlach.
    "Zo klink je net als één of andere freaky stalker," meldde het meisje toen.
    "Komt 'in de gaten houden' daar niet zo'n beetje mee overeen?"
    "Maar goed, ik hoop dat je niet verwcht dat ik nu bang voor je ben, Moreau." Fredericks zoveelste fake achternaam had ze met spot uitgesproken. Ze wierp even een blik op haar horloge.
    "Veel plezier in Noorwegen." Ze glimlachte nog even liefjes en vol onschuld naar Frederick, die terug glimlachte. Het was geen aangename glimlach. Hij vroeg zichzelf af of ze achterlijk was, of het gewoon niet wilde zien.
    Adelynn draaide zich opnieuw, op een elegante manier, om en liep op een haastig tempo richting het metrostation. Frederick deed geen moeite om haar tegen te houden. In plaats daarvan liep de jongeman op zijn dooie gemak naar zijn zwarte BMW, die voor zijn - wel, eigenlijk Jules', niet dat van hem - huis geparkeerd stond.
    Met alle stops die de metro zou moeten maken, en de snelheid waarmee Fredericks auto over de geplaveide straten van Parijs raasde, kwam hij ruim op tijd aan bij het college. Het was best al een tijdje geleden dat hij hier geweest was. Ik bedoel, hij was er wel vaak langsgereden, maar echt gestopt... Hij nam nooit echt tijd om cultuur te bekijken, zeker niet in Parijs, aangezien hij de bouw van de Eiffeltoren - en vele andere bouwwerken rond die tijd - had meegemaakt. Als je door en door wist hoe een stad en haar bouwwerken in elkaar zaten, begon het te vervelen.
    Geduldig leunde Frederick tegen zijn auto aan en haalde zijn iPhone uit zijn broekzak. Hij begon doodleuk Subway Surfers te spelen en bemerkte van uit zijn ooghoeken hoe sommige meisjes hem giechelend aangaapten, hoe sommige van de 'stoere' jongens naar zijn auto staarden. Het was dan ook niet het meest goedkope ding ooit.
    De verleiding om erop te reageren was groot, maar Frederick hield zich in.


    help

    Shadowhunter schreef:
    [ Is er iemand met een charrie toevallig in de buurt van Buckinghamshire die toevallig de enorme impact van Alan's steen heeft opgemerkt en wil rp'en? Its so lonely, posting with myself. ]


    [Hera woont in Wales, maar ik wil haar wel even daar droppen en doen alsof ze daar op reis is?]


    help

    Tolkien schreef:
    (...)

    [Hera woont in Wales, maar ik wil haar wel even daar droppen en doen alsof ze daar op reis is?]


    [ Das ist gut, Alan woont in een afgezonderd landhuis, en daaromheen zijn veel bossen, dus misschien kan ze aan 't wandelen zijn daar. c: ]