Verschil euthanasie en zelfdoding - School

He,

Voor filosofie ben ik bezig met een werkstuk over het verschil tussen euthanasie en zelfdoding. Ik werk onder de titel; "Soms is sterven menselijker dan leven." Ik wil vooral duidelijk maken dat er eigenlijk weinig verschil is. In beide gevallen ziet degene die in die situatie verkeerd het leven niet meer zitten en ziet hij/zij het leven als een uitzichtloze situatie. Toch is euthanasie al iets beter geaccepteerd in de maatschappij dan zelfdoding. Dus, om even tot een punt te komen, ik vroeg me af wat jullie mening hierover is:

Wat is je mening over beide onderwerpen (apart bekeken)?
Wat is voor jou het verschil tussen euthanasie en zelfdoding?
En
Waarom is euthanasie, volgens jou, wel (zo goed als) sociaal geaccepteerd en zelfdoding niet?

Ik zou jullie eeuwig dankbaar zijn!

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Als je kijkt naar de betekenis van euthanasie, is het gewoon zelfdoding. Maar dan wel heel erg ongenuanceerd. Leuk onderwerp. Ik heb zelf ook filosofie gehad en meestal kwamen we met dit soort dingen altijd op dezelfde antwoorden uit. Voor zover dat mogelijk is ;'p

Mijn mening over zelfdoding:
Ik vind het een laffe oplossing, maar een dappere poging om iets beter te willen maken. Jezelf willens en wetens van het leven beroven vergt veel wilskracht en ik denk niet dat je iemand daar echt van kan weerhouden als hij of zij er echt mee wil doorgaan. Toch is het fout. Ik vind het altijd heel erg als ik hoor dat iemand - en dan vooral een jong iemand - zelfmoord gepleegd heeft. Ik denk dat zoiets verder gaat dan alleen het hebben van een rpoot persoonlijk probleem. Ik denk dat mensen die dat echt hebben gedaan ook zeker een probleem in hun hoofd hebben, want niet iedereen in vergelijkbare situaties kiest voor zelfdoding.

Mijn mening over euthanasie:
Ik vind het net zo vreselijk als zelfdoding, maar ik kan het beter begrijpen. Eeuwige pijn, je geliefden niet kunnen aanraken, niet zlelf kunnen eten, gekatheteriseerd zijn.. Weet ik het. Ik vind dat je dan wel kan zeggen, ik ben klaar om te sterven en ben het dan eens met je stelling. Zo'n leven is niet menswaardig en hoewel het leven zelf het meest belangrijke mensenrecht is, gaat dat niet op voor zo iemand.

Wat voor mij het verschil is:
Euthanasie gaat in overleg met heel veel mensen. De persoon die hiervoor kiest, de artsen en naasten maken een keuze. In Nederland is het alleen gerechtvaardigd als iemand nog rationele keuzes kan maken en dat maakt het vrij lastig, want wanneer is iemand autonoom genoeg om nog zo'n beslissing te kunnen maken?
Toch blijft het, wat mij betreft minder erg dan zelfdoding, omdat alle partijen er bij betrokken worden, iedereen is er op voorbereid, maar dat is bij zelfdoding vrijwel nooit het geval. Dat levert alleen maar problemen op. Treinen die moeten worden omgeleid doordat er iemand op het spoor ligt, de politie die in huizen moet zoeken om te kijken of het om een misdrijf gaat of niet.
Het verschil is ook dat euthanasie alleen over lichamelijke pijn gaat en zelfdoding meestal een emotionele of psychische oorzaak heeft. Moet je daar wel een onderscheid tussen maken of niet?

Precies om deze reden is wat mij betreft euthanasie meer sociaal geaccepteerd dan zelfdoding. Hoewel het een moeilijk onderwerp blijft, omdat het zo moeilijk is om een duidelijke grens te trekken. Wat is de ergste pijn? Is zo'n leven echt onmenselijk? Houdt het leven op bij geen benen hebben? Is liefdesverdriet een reden om zelfmoord te plegen? Mogen mensen met schizofrenie ook euthanasie plegen/doen? Het zijn allemaal objectieve dingen waar je in je eentje niet zomaar even een beslissing over kan nemen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Mijn mening over euthanasie is dat ik het een betere en menselijkere oplossing vind dan zelfdoding. Voor mij is het minder extreem, als ik het natuurlijk hetzelfde principe, maar euthanasie vind ik een mildere en betere manier om een einde aan je leven te maken.
Mijn mening over zelfdoding luidt dat ik het heel erg vind, wat ook voor euthanasie geldt. Zoals ik hierboven al zei, vind ik zelfdoding een extreme oplossing. Ik zou liever iemand een einde aan zijn leven zien maken door een spuitje, dan dat ze voor de trein springen.
Ik denk ook dat euthanasie daarom beter sociaal geaccepteerd word dan zelfdoding, doordat mensen nog heel extreem tegen zelfdoding aankijken.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Wat is je mening over beide onderwerpen (apart bekeken)?
Mijn mening over euthanasie is dat het gekozen is. Mensen hebben er mee ingestemd en de omgeving van de cliënt ook. Dat is niet makkelijk om te accepteren, maar het is toch makkelijker te verwerken. Ik vind dit een redelijk goede oplossing, ook al is het alsnog vreselijk.

Mijn mening over zelfdoding is dat het laf is en bovenal lijkt het alsof de persoon die het doet, zijn omgeving en alles vergeet. Vooral voor de trein springen vind ik laf. Kies dan iets subtielers. Ik vind het namelijk nog aandachttrekkerij als je voor de trein gaat springen. Bovendien veroorzaak je een trauma aan de bestuurder van de trein en dat kan gewoon niet vind ik.

Wat is voor jou het verschil tussen euthanasie en zelfdoding?
Het verschil is voor mijn idee, dat bij euthanasie de omgeving ook mag kiezen en bij zelfdoding niet. Euthanasie is volgens mij ook makkelijker te verwerken dan een zelfdoding. Bij zelfdoding gaat de omgeving zich namelijk afvragen wat het fout heeft gedaan.

Waarom is euthanasie, volgens jou, wel (zo goed als) sociaal geaccepteerd en zelfdoding niet?
Ook hier is het weer dat het makkelijker te verwerken is voor de omgeving, ondanks dat het nog steeds best heftig is.

26 - 02 - '16

Voor mij is euthanasie nog iets heel anders dan zelfdoding. Bij euthanasie is er vaak een medische aandoening waar geen uitleg bij mogelijk is. Voor mensen die zelfmoord plegen, lijkt er ook geen uitweg mogelijk, maar dat is toch nog op een andere manier. En zoals Alphonse al aanhaalt: zelfdoding gebeurt in het geniep, bij euthanasie zijn familie en vrienden op de hoogte en hebben ze afscheid kunnen nemen.
Ik vind het heel moeilijk om hier een "mening" over te geven, aangezien dat soort dingen vaak heel gevoelsmatig zijn. Voor mij is euthanasie iets dat geaccepteerd moet worden, het is heel goed dat het bestaat. Alleen al omdat het mensen kan helpen dat ze wéten dat er een oplossing is als ze echt niet meer verder kunnen, dat ken hen helpen toch nog te blijven volhouden.
Zelfdoding vind ik vooral heel erg bij mensen bij wie er, in mijn ogen, toch nog hoop mogelijk was. Volgens mij moet er betere hulp komen om dat soort mensen op te vangen en hen niet die definitieve stap te laten nemen. Ten slotte zoeken zij vaak ook niet echt de dood, maar is de dood gewoon de enige oplossing die ze zien.

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Het is vrij lastig om over dit onderwerp een eenduidige mening over te vormen, omdat er zoveel uitzonderingssituaties zijn en iedereen verschillend is. Toch zal ik proberen een mening te formuleren:
Ik ben voor euthanasie, want inderdaad (zoals jouw titel al suggereert) zijn de situaties en het lijden van bepaalde patiënten ondraaglijk en uitzichtloos. Daarom vind ik dat deze mensen, mits goed doordacht en alle andere mogelijkheden doorgenomen hebbend, begeleid uit het leven moeten kunnen stappen.

Ik vind zelfdoding daarentegen een heel ander verhaal. Deze mensen lijden vaak aan psychische problemen, in plaats van lichamelijke (dat moge duidelijk zijn). Van lichamelijke problemen is uitstekend aan te tonen en te bewijzen dat de situatie uitzichtloos ís, maar van geestelijke problemen niet. Ik wil geen waardeoordeel vellen over het lijden dat beide van deze groepen doorstaan, maar ik weet zeker dat in het geval van lichamelijke situaties de uitzichtloze situaties beter te onderscheiden zijn van de niet-uitzichtloze situaties dan in het geval van psychische problemen. Ook heeft de persoon in kwestie in het geval van psychische problemen een andere perceptie van de realiteit, en zijn deze personen meestal minder in staat logisch en objectief juiste beslissingen te nemen; iets dat mensen die euthanasie willen wel kunnen. Mede hierdoor kan een voor de persoon in kwestie uitzichtloze situatie voor een buitenstaander níét uitzichtloos zijn.

Je zegt dat degene in beide gevallen het leven niet meer ziet zitten, en het gevoel heeft dat het leven een uitzichtloze situatie is. Dit is waar, maar dit is precies waar ook het verschil zit: bij euthanasie gaat het in vrijwel alle gevallen om een voor diegene lichámelijk uitzichtloze situatie, en bij zelfdoding meestal om een voor diegene gééstelijk uitzichtloze situatie.

En hieruit vloeit ook direct waarom euthanasie wél sociaal geaccepteerd wordt, en zelfdoding niet: lichamelijke problemen zijn voor anderen te zíén en te begrijpen, geestelijke problemen meestal niet of nauwelijks.

Ik hoop dat je iets aan mijn mening hebt, en nog succes met je werkstuk!

I'll give you pleasure, I'll give you Duco