[RPG] The Covenant [Speeltopic 1] - Speeltopics

Het verhaal begint in 1692, tijdens de heksenprocessen van Salem, toen vijf families uit de Ipswich Colony van Massachusetts erbond van stilte vormden die voor altijd hun families en hun opmerkelijke bevoegdheden zouden beschermen tegen de heks-jagers. Een familie ging te ver, maar, en als gevolg van hun overtreding ze voor altijd verbannen uit het land.

Flash forward naar het nieuwe millennium en de vier sons of Ipswich zijn nu de student elite aan de prestigieuze Spenser Academy. The Sons of Ipswich zijn de baddest boys op de campus. Maar dat is niet alles wat ze delen. De vier vrienden delen ook een 300-jaar oude geheim: ze zijn tovenaars, de tiener afstammelingen van een 17e-eeuwse coven van heksen, de vijf families van 1692.[ Gebonden door hun heilige afkomst en gezworen stilte, deze vier tieners delen een geheim zo opmerkelijk dat het heeft gediend om hun families te beschermen voor honderden jaren, zij bezitten "The Power", een bron van bijna onbegrensde mystieke vermogens die hun levenskracht riool indien overmatig gebruikt./quote]

Verhaallijn
The sons of ipswich zitten dus samen op the Spenser Acadamy. Naast grappen, feesten en studeren zijn de jongens ook bezig met hun geheim. Ze bezitten krachten, die ze van hun voormoeders en vaderen ge-erft hebben. Het probleem van hun gave is alleen, zodra ze 18 worden, en ze gebruiken het teveel, neemt het jaren van hun leven weg, daarnaast zijn deze krachten ontzettend verslavend, waar ze dus ook mee moeten oppassen. Zodra ze hun krachten gebruiken worden hun ogen en pupillen pik zwart, aan iets anders kun je niet merken dat ze het gebruiken.
Al vrij aan het begin van het school jaar merken de vier vrienden dat er iets niet klopt. Ze voelen zich raar, alsof een van hen continu hun krachten gebruikt, Daarnaast beginnen geliefden en vrienden ziek te worden soms wel tot dodelijk aan toe. Ze moeten dit niet alleen zien op te lossen, maar ook proberen zonder dat iemand van hun te weten komt. Of vertrouwen ze mensen genoeg?

[ bericht aangepast op 13 sep 2013 - 19:54 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

[MT]

26 - 02 - '16

[mt]

"Rebellion's are build on hope"

Pogue Parry

Nu is het dan toch zo ver. Maandag begint de school weer, en vandaag heb ik me alweer gemeld en ben ik ingetrokken in mijn nieuwe kamer voor het komende jaar. Ik zie er niet tegenop maar erg zin in heb ik nou ook weer niet. Dit jaar is ook het jaar dat ik 18 word, Dan krijg ik ook mijn volledige krachten. Daar ben ik eerlijk gezegd wat bangig voor. Wat als ik, in tegenstelling tot mijn vader, er wel verslaafd aan raak. Dan heb ik sowieso niet erg lang te leven. Het liefst wil ik zo lang mogelijk leven, Natuurlijk. Maar de krachten zijn zo leuk, en oh zo verleiderlijk en vooral verslavend, dat word nogal erg onderschat maar het is heel erg verslavend.
Ik sta boven op een kliff. Beneden, een stuk naar links is een feest aan de gang. School feest om het maar even zo te noemen. Om het begin van het school jaar te vieren. Ik vind het altijd zo een onzin maar ik kan er nooit laten om er heen te gaan. Hier wacht ik op mijn vrienden die de krachten met mij delen. Ondertussen kijk ik naar het feestende grut beneden. Er is een groot kampvuur aan de gang en ik hoor de muziek zelfs hier. Zwakjes maar ik hoor het wel. Ik kijk om me heen. Ze zijn laat. Ik steek mijn handen in de zakken van mijn leren jas. Er zullen vast wat mooie meiden tussen zitten. Ja dat kan nog wel eens leuk worden.
Ik heb wat met vrouwen, ze zijn gewoon prachtig. Hun lichaamsvorm, hun gezicht en haar. Tenminste als ze knap zijn. Ik heb het geluk nooit veel te hoeven doen om ze om mijn vinger te winden en dat is leuk. Ik heb een echte relatie gehad met Aubrey. Ik mis haar heel soms nog wel eens maar ik moet haar denk ik gewoon vergeten en gaan feesten! Als de jongens nou eens opschoten.

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

[mijn topics]

Janet Avery Foster.

Ik keek naar alle feestende mensen. Ik zuchtte zacht en liet de ijsklontjes zachtjes heen en weer wiegen in mijn glas. Ik moest maar eens nieuw drinken gaan halen maar ik had geen zin. Ik had mijn lange bruine haren los hangen en droeg een blauwe blouse met donkerblauwe jeans. Mijn sneakers waren zoals gewoonlijk zwart.
Zuchtend stond ik toch maar op en liep ik door de mensenmassa. Zoals ik al had verwacht ging ik geen drinken halen. Ik liep langzaam uit het feest en liep naar het water. Een stuk naar de grote klif toe. De muziek werd steeds minder en dat deed me goed. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van feesten, maar er was iets aan vandaag. Iets waar ik mijn vinger niet op kon leggen. Ik trok mijn sneakers uit en rolde mijn broekspijpen op. Ik liep het water in en liet een zucht ontsnappen toen het water over mijn voeten spoelde. Ergens vroeg ik me af of Emma er al was. Maar die gedachte ging al snel weg. Het zand ging losjes door mijn tenen. Er verscheen een kleine glimlach op mijn gezicht toen ik kleine visjes weg zag zwemmen. Het was moeilijk te zien, maar je zag het net. De maan weerkaatste op hun schubben. Ik zuchtte opnieuw. Ik wist dat ik terug zou gaan naar het feest. Ik had niet echt een keus als ik nieuwe vrienden moest maken. Dat waren de gouden woorden van Maria. De vrouw die me onderdak aanbood en me geld gaf voor deze school. Iets waar ik haar zo dankbaar voor was. Alleen kon ik haar nooit bedanken, aangezien ze is gestorven. Ik draai mijn hoofd even naar het feest. Nog heel even, nog heel even hier blijven staan. Dan zou ik terug gaan. Nog heel even.

"Rebellion's are build on hope"

Emma Roxanne Pearson
Ik ben blij om weer terug te gaan naar school. Hoewel ik een lekkere vakantie heb gehad, vindt ik het huis te groot en te stil om de hele dag alleen in te zijn. Mijn ouders hebben wel geprobeerd wat meer thuis te zijn en vrij te nemen van hun werk, maar zelfs toen we op vakantie waren, waren ze regelmatig aan de telefoon. Ik heb veel dingen zelf gezien en de dagen dat ik geen zin had om ergens heen te gaan, heb ik bij het zwembad gelegen met een boek. Toen we weer thuis waren, werd het al snel weer stil in huis. Ik laad mijn spullen in mijn auto. Ik was van plan om er op zijn vroegst aan eind van de middag aan te komen. Ze hebben altijd een feest aan het begin van het jaar en Janet gaat er altijd wel heen en wil mij dan meeslepen, maar ik ga zo al weg, gewoon vanwege de eenzaamheid hier. Ik probeer Janet wel af te wimpelen. Zodra ik alles heb ingeladen, ga ik op weg richting school.

Vanwege een ongeluk op de weg en de flinke file, kom ik uiteindelijk toch ergens in de avond aan. Eenmaal in mijn kamer aangekomen, die ik dit jaar weer deel met Janet, pak ik mijn spullen uit. Aan de spullen te zien, is Janet al geweest en is ze al het op het feest. Als ik daar klaar mee ben, pak ik net zoals altijd, de vele foto's die ik tijdens de vakantie heb gemaakt. Ik hou van cultuur en van fotograferen. Ik begin ze op te hangen op de muur bij mijn bed. Het zorgt ervoor dat de kamer wat kleuriger wordt en niet zo somber is. Tussendoor kijk ik af en toe op mijn telefoon. Aan de ene kant wil ik Janet wel bellen, gewoon omdat ik haar gemist heb, maar dan wil ze waarschijnlijk dat ik ook kom. Ik ben nooit zo van de feestjes geweest. Dan moet je met mensen praten en de verhalen die je af en toe hoort... De ene heeft het weer met die gedaan, die ander met die. Ik zou me daar niet op mijn gemak voelen, tussen mensen die (hoogstwaarschijnlijk) veel te veel gedronken hebben.

[Whoee ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jack Browns.

Ik reed zo hard als ik kon in mijn auto. Ik had belachelijk veel zin in het feest. Pogue kennende ging hij achter de dames aan. En ik vond het geen probleem om hem bij te staan in de zoektocht.
Ik moest eerst langs school rijden, maar daar had ik geen zin in. Ik reed er met een grote snelheid langs en reed gelijk door naar het feest. Mijn kamer deed ik later wel. Of morgen. Ik gniffelde.
Ik reed hard door en kwam toen aan bij de klif. Hier hadden we, als ik het goed had, afgesproken met de jongens. Ik stopte de auto en zag al een vage schim staan. Ik stapte uit en liep naar de jongen toe.
'Avond Pouge,' zei ik grijnzend. 'Ben ik de tweede?'
Ik kwam naast hem staan. Ik keek uit over de klif en toen zag ik het strand. Ik keek naar het feest dat aan de gang was. Het kampvuur in het midden branden en je kon de muziek aardig goed horen. Ik vernauwde mijn ogen en keek of ik leuke meisjes zag. Mijn ogen gleden ook over de meisjes die net buiten het feest stonden. Ik keek even naar een meisje dat met haar voeten in het water stond.
'Hé Pogue,' zei ik. 'Is zei niet iets voor jou?'
Ik zei het sarcastisch en knikte naar het feest. 'Of stort je je weer op Aubrey.'
Mijn stem klonk poeslief toen ik de naam van zijn ex zei. Ik plaagde hem maar. En dat wist hij, hopelijk. Er ging een lichte wind door mijn haren en heel voorzichtig steeg ik op. Niet hoog, hooguit drie centimeter boven de grond. Ik had amper door dat mijn ogen zwart werden.
Ik vroeg me af waar de rest bleef. Waren ze al überhaupt onderweg?
Ik haalde onbewust mijn schouders op. We zouden wel merken wanneer ze zouden komen. Ik liet me weer op de aarde zakken en grijnsde breed.

[ bericht aangepast op 11 sep 2013 - 21:01 ]

"Rebellion's are build on hope"

Aubrey Noëlle Belisario
Het is weer zover: het eerste feest van het schooljaar, ook al is het schooljaar eigenlijk nog niet eens begonnen. Het is ook niet bepaald een "officieel" schoolfeest, aangezien de schoolleiding nooit drank toe zou laten. Het is om het begin van jaar te vieren, tenminste, dat zegt iedereen altijd, maar het is meer een excuus om al dronken te worden voordat het schooljaar begonnen is. Toch is het eigenlijk wel een van mijn favoriete feesten. Op de andere feesten hebben ze vaak alleen maar bier, simpelweg omdat dat gewoon het goedkoopst is, maar hier hebben ze tenminste ook andere drank, waar ik blij mee ben, aangezien ik niet zo'n bierdrinker ben, dat drink ik alleen als ik al wat op heb. Bovendien is het feest in de buitenlucht en wanneer het een wolkenloze nacht is, zoals nu het geval is, dan heb je een mooi zicht op de sterren.
Mijn groene ogen zijn dan ook op de sterrenhemel gericht, terwijl ik in de rij sta voor de drink. Ik ben zo geconcentreerd op de lucht, dat ik het pas op merk dat ik aan de beurt ben als iemand me in mijn zij port. 'Oh, een tequila,' zeg ik tegen de persoon die achter de geïmproviseerde "bar" staat. Later zal die persoon vast achter de bar verdwenen zijn, als het feest verder gevorderd is. Meestal drinken mensen dan rechtstreeks uit de fles. Ik glimlach naar de jongen die het plastic bekertje met tequila geeft, stap uit de rij en ga een eindje verderop in het zand zitten. De andere meiden en jongens van hockey zijn er nog niet, maar ik hoop dat ze zo komen opdagen aangezien ik geen zin heb om de hele avond alleen te zitten. Het is ze geraden ook dat ze komen, ze hebben het tenslotte beloofd.
Mijn blik vestigt zich weer op de lucht terwijl ik een slok van het drankje neem. Ik moet er opletten dat ik niet te veel drink, aangezien ik nogal snel onder tafel lig, of beter gezegd: op de tafel sta. Pogue is gelukkig meestal wel in de buurt en hij is eigenlijk ook degene die me van de grond of tafel plukt als ik te veel gedronken heb, maar ik heb hem nu nog niet gezien.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Pogue Parry

"Avons Pogue" hoor ik Jack zeggen. "Je bent laat" antwoord ik alleen. "He Pogue is dat niet iets voor jou" ik volg Jack zijn blik. "Of stort je je weer op Aubrey" ik werp Jack een geïrriteerde blik. "Ik zie haar niet goed genoeg. Daarnaast het jaar moet nog beginnen. Ik zie het wel" ik kijk om me heen. "Ze zijn laat. Ik ga er alvast heen, ik heb dorst, voor drank en vrouwen" ik grijns en laat me van de klif af vallen. Grijnzend zoef ik naar beneden maar kom netjes op mijn voeten terecht in het zand.
Ik corrigeer mijn haar en mijn kleding en loop dan richting het feest. Ik loop langs het meisje waar Jack het over had. Ik kijk haar alleen even aan en loop dan door naar het kampvuur. Onderweg groet ik en word ik ook gegroet. Ik vraag me af waar de andere jongens zijn. Ze missen alle lol hierzo. Ik ga in de rij van de geïmproviseerde bar staan. Het duurt even maar dan ben ik aan de beurt. "Baco alsjeblieft" vraag ik en als ik het plastic bekertje met het mixje in mijn hand heb stap ik de rij uit.
Ik zie mijn ex zitten. Aubrey. In een kort rokje en een topje. Waarom kwelt ze me altijd met haar knapheid en sexy uitstraling. Ik loop op Aubrey af terwijl ik ondertussen mijn haar nog goed doe."Weet je dat je heel wat mannen kwelt met die uitstraling?" Ik kan het niet laten en er verschijnt een flirterige grijns op mijn gezicht. "Hoi Aubrey, hoe is het met je?" Vraag ik met dezelfde grijns op mijn gezicht. Ik neem een slokje van mijn Baco en stop mijn hand in mijn broekzak "lang geleden hoe was je vakantie?"

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Janet Avery Foster.

Plots hoor ik een geluid achter me. Verschrikt kijk ik op en zie ik een jongen lopen. Hij was misschien een jaar ouder dan ik en hij had lang, blond, haar.
Geïntrigeerd keek ik hem aan. Hij liep in de richting van het feest en ik meende hem te herkennen.
Ik wuifde het weg, maar keek waarschijnlijk nog iets van drie keer.
Plots drong er een rare vraag tot me door.
Waar kwam hij vandaan? Ik keek op naar de klif en inspecteerde die op weggetjes.
Ik trok een wenkbrauw op toen ik die niet zag. Ik liep het water uit en liep langs de klif. Uiteindelijk vond ik toch een weggetje. Die leidde naar de autoweg. Ik klom omhoog, op blote voeten en stond al snel boven. Mijn voeten deden pijn door de steentjes die in mijn voetzolen sneden. Ik begon snel mijn schoenen aan te trekken. Ik verwachtte dat de jongen zo was gelopen. Ik draaide me op mijn hakken om en liep terug. Ik had toch maar besloten om terug te gaan naar het feest. Terwijl ik liep greep ik mijn telefoon en stuurde ik een sms naar Emma. Mijn beste vriendin en kamergenoot.
”Ben je al in de kamer? Ik neem namelijk niet aan dat je komt.
Emma was niet echt hier voor het type. Ergens begreep ik het wel. En op hetzelfde moment totaal niet. Ik liep het feest weer in en stopte mijn telefoon weg. Maar eerst drukte ik nog op de verzend knop. Ik liep naar de bar, die er erg geïmproviseerd uitzag.
‘Wat wil je?’ vroeg de man aan de bar.
‘Cola’ mompelde ik. Hij grinnikte eventjes.
‘Je komt hier niet om te drinken neem ik aan’ zei hij. Ik bromde wat en greep het bekertje. Ik liep naar het kampvuur en warmde mezelf op. Ik had het ijskoud. Ik liet mijn blik glijden over de mensen.
Ergens verlangde ik naar Emma. Met haar kon ik tenminste praten. Ik zou zo meteen naar de school gaan en onmiddellijk gaan slapen. Waarschijnlijk met een hoge piep in mijn oren. Ik warmde me nog even op en liep toen naar de bar. Daarachter had ik mijn skateboard opgeborgen. Ik greep het vast en liep langs de feestende mensen. Ik zag de jongen nog van daarnet. Hij praatte met Aubrey. Een meisje dat naar mijn smaak echt teveel dronk. Waarschijnlijk voor aandacht. Ik snoof, haar keuze. Ik liet mijn ogen glijden over de jongen en betrapte me op ik een kleurtje voelde in mijn wangen.
Ik draai vlug mijn hoofd weg en loop terug naar de autoweg. Ik leg mijn skateboard neer en mijn rechtervoet gaat er al snel op. Het was minstens een uur, tot ander halfuur skaten, maar ik had geen ander vervoer.

"Rebellion's are build on hope"

[Eh, Aubrey drinkt niet veel, ze is gewoon snel dronken >.<]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Bryan Gale
Van een afstandje hoorde ik al muziek. Iets dat mij zeer blij maakte. Ik was dol op muziek en dol op het strand. Kortom: dit feestje was gewoon perfect voor mij. Even checkte ik mijn gezicht via de camerafunctie op mijn telefoon. Toen alles netjes zat, er geen oneffenheden waren waar ik nog snel iets aan kon doen, liep ik verder richting het strand. De muziek werd luider en luider, naarmate ik dichterbij kwam. Ik glimlachte even toen ik een van mijn favoriete liedjes voorbij hoorde komen. Ik liep verder en ik zag een groot vuur waar wat mensen omheen zaten. Er was ook een soort bar bij, waar men waarschijnlijk drankjes kon kopen en alles zag er wel gezellig uit. De muziek leek alleen veel te hard te staan. Ik kreeg er een beetje zere oren van, maar besloot het te negeren. In plaats daarvan liep ik op het kampvuur af om de warmte eens goed in mij op te nemen. Ik genoot van het vuur, want het was dan ook mijn favoriete element tevens heel goed passend met mijn kracht pyrokinese. Ik was dol op het besturen van vuur, maar kon het hier maar beter niet doen. Dan zou ik geheid in de problemen komen en dat wilde ik natuurlijk niet. Ik liep, na even bij het vuur te hebben gestaan, op de soort van bar af en ging er even staan. Na even te hebben nagedacht besloot ik voor een fris biertje te kiezen. Iets waar ik inmiddels wel zin in had gekregen. Toen ik mijn biertje had, keek ik even om me heen. Ik zag een paar meiden die me wel aardig en leuk leken, wat jongens die er wel vriendelijk uitzagen en mensen die gewoon gezellig een drankje aan het drinken waren. Nadat ik mijn drankje op had, besloot ik rust te zoeken bij de klif. Het geluid van de golven zorgde voor rust bij mij.

26 - 02 - '16

Emma Roxanne Pearson
Nadat ik al een flink eind ben met de foto's, merk ik dat ik best wel honger heb. Ik heb niet echt avond gegeten vandaag. Ik pak mijn sleutels en wandel weer richting mijn auto. Ik stap in en rij naar de dichtstbijzijnde snackbar. Ik bestel daar een friet en een frikandel speciaal. Ik eet het rustig op en terwijl ik aan het eten ben, krijg ik een smsje van Jane. Ze vraagt of ik al op de kamer ben en natuurlijk staat er nog in dat ze niet verwacht dat ik nog naar het feestje kom. Ik sms wat terug: Ik ben nu iets aan het eten, maar ja ik ben aangekomen. Uiteindelijk. Hoe kom jij terug naar de kamer? Ik weet dat ze geen auto heeft en het strand is een flink stuk om te lopen. Ik haal der liever op, dan dat ze helemaal terug gaat lopen alleen en er god mag weten wat met haar kan gebeuren. Ik snap ook niet waarom ze niet even vraagt of ik der op kom halen. Ze weet dat ik het niet erg vindt. Als ik mijn late avondmaal op heb ga ik weer terug naar de auto. Ik rij eerst weer terug richting school, maar halverwege bedenk ik me en begin ik richting het strand te rijden. Ze is zo'n beetje mijn enigste vriendin, en ja je kan me nu overbeschermend noemen, maar ik ga liever naar zo'n feestje toe, dan dat er misschien iets met haar gebeurd als ze alleen terug moet straks. Ik zet de radio aan en rij over de stille weg heen. Hoe dichter ik bij het strand kom, hoe meer jongeren/studenten ik zie. Sommige met de auto, andere lopend. Ik moet er niet aan denken dat Jane straks misschien bij een dronken iemand in de auto stapt voor een lift naar de kamer. Nog voordat ik bij het strand ben, zie ik Jane al op der skateboard. Ik stop de auto langs de weg en stap uit. "Ben je gek geworden ofzo?" begin ik. "Je gaat toch niet dat hele stuk naar de kamer skateboarden. Daar doe je bijna 2 uur over ofzo!" Jane is de enigste persoon tegen wie ik een beetje kan schreeuwen of boos tegen kan zijn. Naja, natuurlijk kan ik ook boos zijn op andere, maar meestal zeg ik er dan niks van.

Aubrey Noëlle Bellisario
Outfit (maar dan donkerblauw)
Na enkele minuten naar de sterrenhemel gekeken te hebben, richt ik mijn blik weer voor me omdat ik last begin te krijgen van mijn nek. Mijn vrienden en vriendinnen zijn er inmiddels nog steeds niet. Ik begin er inmiddels geïrriteerd door te raken en neem nog een slok van mijn drankje, om vervolgens mijn mobieltje te pakken uit het kleine tasje die ik had meegenomen. Geen bericht dat ze wat later zijn. Ik open de groepswhat's app en verstuur een berichtje. Waar blijven jullie? Ik zit al een tijdje te wachten. Ik begin er spijt van te krijgen dat ik besloten had om alvast wat eerder heen te gaan. Als ze helemaal niet meer komen opdagen kan ik eigenlijk net zo goed terug gaan naar de campus, zonder vrienden is een feest toch niet veel aan.
Dan zie ik dat iemand op me af komt lopen. Door de bouw van de persoon en het slechte licht denk ik even dat eindelijk een van de hockeyjongens is komen opdagen, maar als hij dichterbij komt zie ik dat het Pogue is. 'Weet je dat je heel wat mannen kwelt met die uitstraling?' vraagt hij met een flirterige grijns. Ik kijk naar beneden, naar mijn donkerblauwe kleding. Het is erg zomerse kleding, tussen het topje en rokje is een streepje bloot te zien en ik lijk er erg bruin in. Perfect voor een strandfeest. Normaal gesproken draag ik ook hakken naar een feest, maar aangezien hakken en zand niet goed samen gaan heb ik schattige sandaaltjes aangetrokken. Op Pogue's opmerking haal ik nonchalant mijn schouders op. 'Het is niet mijn schuld dat jullie puberale jongenshersens hier niet tegen kunnen,' zeg ik op een onschuldige toon. 'Moet jullie maar leren jullie hormonen in bedwang te houden,' vervolg ik, ditmaal op een poeslieve toon.
'Hoi Aubrey, hoe is het met je?' Ik krijg niet eens tijd om te antwoorden of hij stelt de volgende vraag al. 'Lang geleden, hoe was je vakantie?'
'Oh, het gaat goed hoor,' antwoord ik op zijn eerste vraag. 'Ik heb zelfs zin in school, het is fijn iedereen weer te zien. En mijn vakantie was geweldig.' Ik glimlach bij de gedachte er aan. 'Ik ben twee week met mijn ouders en broer naar Hawaii geweest, en ook nog een weekje met mijn broer naar Miami,' beantwoord ik zijn tweede vraag. 'Heb jij een leuke vakantie gehad?'
Mijn blik valt op iemand die een eindje bij ons vandaan staat, die naar ons kijkt, of beter gezegd: naar Pogue. 'Nou, Pogue, de eerste schooldag is nog niet eens geweest en je hebt alweer iemand voor je fanclub,' grinnik ik.

[ bericht aangepast op 12 sep 2013 - 17:21 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered