• De jongens van One Direction zijn flink dronken als zij een weddenschap sluiten, waar ze niet meer op terug kunnen komen. Ook al zijn ze er niet allemaal even blij mee zodra ze weer nuchter zijn. Het is een weddenschap die harten kan breken, liefdes kan laten ontstaan en woede in sommigen kan laten opborrelen. Een weddenschap die niet zonder gevolgen is.

    Degene die het eerst met al de dochters van de vijf rijkste zakenmannen van Engeland, die veel macht hebben en dus One Direction met één slecht woord uit elkaar kunnen laten vallen, naar bed zijn geweest, wint.

    Ook de zakenmannen zijn natuurlijk niet blij dat de harten van hun lievelingetjes worden gebroken, en dan komt er nog bij dat sommige ook nog eens overbezorgde broers of andere familieleden hebben.


    Rollen:
    De jongens:
    - Louis William Tomlinson || LarryTycoon
    - Harry Edward Styles || Styles
    - Liam James Payne || KiliOfDurin
    - Niall James Horan || Chilaw
    - Zayn Javadd Malik || Styles


    De meisjes (maximaal tien):
    - Katia Estelle Favre || Mouek
    - Gwenaelle 'Gwen' Chemaine Favre || Hackus
    - Annemijn Alice Harrison || Ellison
    - Chereelynn ''Cher'' Jay Mannering || Faisean
    - Alexis Caterina Campbell || Benzema
    - Nishe Elaine Turner || Chilaw
    - Jenny Cassandra Mannering || Roar
    - Rickena "Ricky" Malou Harrison || Rider
    - Cherrynn 'Cher' Axelle Favre || Vexy
    - Nim Moïra Turner || Leam


    Overige rollen (bijvoorbeeld familieleden van de meisjes):
    - Daniel Elija 'Dean' Campbell || KiliOfDurin


    Regels:
    - Reserveringen blijven 48 uur staan. Ik waarschuw je niet, dus houdt dit zelf in de gaten.
    - Geen perfecte personages.
    - Minimaal vier regels schrijven, zonder enters.
    - Maximaal twee personages per persoon.
    - Natuurlijk snap ik het als je af en toe een tijdje niet kunt reageren, maar begin er a.u.b. gewoon niet aan als je weet dat me (bijna) nooit kunt reageren.
    - Twee weken niet reageren zonder je af te melden en je wordt er zonder sorry uitgegooid.
    - Bestuur alleen je eigen personage.
    - Off-topic tussen haakjes.
    - Alleen ik maak de nieuwe topics aan, tenzij ik iemand anders daarvoor aanwijs.
    - Naamsverandering en lange tijd weg aangeven.
    - Snap je iets niet? Vraag het gerust.


    Het begin:
    De jongens worden wakker met een flinke kater. De een herinnert zich de weddenschap eerder dan de ander. Sommigen zijn er niet even blij mee, maar dat laten ze niet zien aan de rest.
    De meisjes worden wakker op een doodgewone ochtrend. Nietsvermoedend over de weddenschap die vijf jongens van de beroemde boyband One Direction gisteravond heeft gemaakt. En dat hij over hen gaat.


    "Family don’t end in blood”

    Harry Styles
    Verward keek ik weer op, toen Liam me bij mijn schouders greep en me deed stoppen met lopen. Maar mijn verwarde blik, veranderde al snel in doodangst, toen hij begon te praten. Mijn hersens begonnen allerlei weefsels te vormen en ik raakte helemaal vanslag. Wat als hij me liet zitten omdat hij te bang was. Of als hij het wel vertelde, maar me bij de eerste de beste negatieve reactie, alsnog aan de kant zou zetten. Ik wist bijna zeker, dat de mening van zijn ouders veel belangrijker voor hem zou zijn dan ik. 'I-ik.' Begon ik stuntelig. Maar sloot mijn mond, toen ik zag hoe Liam werkelijk stond te trillen op zijn benen. Ik moest me inhouden nu niet gewoon te gaan huilen, want ik voelde me alles behalve goed nu. Ik zei niets meer en vloog nog net niet rond zijn nek. Ik klemde mezelf aan hem vast en verborg mijn gezicht in zijn nek. 'Het hoeft niet.' Piepten ik zachtjes. Misschien ging het ook allemaal te snel. 'We wachten wel.' Dat Liam er zo enorm bang voor was, betekende vast ook dat hij er zelf nog niet helemaal achter stond. En als dat echt het fabel was, des te sneller zou hij me laten zitten als het even tegen zat.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Liam Payne
    Mijn ogen stonden als die van een hert in de koplampen van een vrachtwagen. Ik trilde en was haast verlamd van angst. Ik was echt bang voor wat de rest van de wereld zou vinden. Boven al de jongen en het balngrijkste nog mijn familie. Ik wilde echt heel graag bij harry zij en hield met heel mijn hart van de krullenbol, maar ik zou het heel moeilijk krijgen als iemand uit mijn familie of uit de band het niet zou accepteren. Ik zag ook in harry's ogen de angst toen hij stotterend begon, maar toen zijn zin afkapte. Hierdoor kwamen er opeens weer een heel aantal muren omhoog die ik met zoveel moeite had laten zakken. Me kwetsbaar opstellen en mijn gevoelens delen was dus niet een goed plan geweest. De tranen prikten in mijn ogen en ik zag ook zijn ogen waterig worden. Stonden we dan. Ik voelde hem zich stevig aan me vast klampen en ook ik verstrakte mijn grip op zijn sweater voor ik mijn gezicht in zijn krullen verborg. Ik was opgelucht, maar alsnog heel verward door zijn woorden. Wilde hij soms niet dat mensen het wisten? Zoizo zou het woord eruit moeten dat ik ook op jongens viel. Dat knaagde al te lang aan me, maar als hij dit nog stil wilde houden wist ik niet wat ik moest denken. "M.. m... maar wat als i... ik het nou w.. wil" stotterde ik nog redelijk overstuur. Ondanks dat ik het echt doodeng vond, bracht mijn grote afkeer tot liegen me ertoe dit toch door te zetten. Al als hij het echt niet zou willen zou ik mijn kraag wel weer goed doen.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik wist even totaal niet meer wat te doen. Het enige wat ik wist, was dat ik Liam nu even niet meer los wilde laten. Nooit meer. Ik was gewoon zo bang. Bang dat ik toch alleen achter zou blijven. Langzaam haalde ik mijn gezicht uit zijn nek en haalde ik mijn neus op. 'Alleen doen wat je echt wilt. Ik snap echt dat je bang bent, maar weet alsjeblieft dat ik altijd achter je sta.' Mijn stem trilde, maar ik probeerde het onder controle te houden. Ik was nu degene die er voor Liam moest zijn en niet andersom. 'En ik weet ik niet opkam tegen je familie, maar ik weet bijna zeker dat ze je zullen accepteren.' Nee, ik wist het niet zeker, maar dat deed ik ook niet toen ik het mijn eigen ouders vertelde.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Liam Payne
    Harry haalde uiteindelijk zijn gezicht uit mijn nek, maar hij zag er niet minder als een wrak uit dan ik waarschijnlijk eruit zou zien. Dat was niet erg bemoedigend. Toch waren zijn woorden dat wel, ondanks zijn trillende stem. Ik veegde met een slap handje zijn tranen weg. "Dat is genoeg voor mij." Bij mijn familie slikte ik nog even. "En als ze het niet doen vogelen we echt wel wat uit. Dat moet lukken." De angst was er nogsteeds, mqar ik dacht nu niet meer in doemsdag patronen. "Kom." Nu haalde ik zelf mijn neus op en veegde mijn gezicht schoon met mijn mouw. Zo onopvallend mogelijk pakte ik zijn hand voor steun. Dit was onschuldig genoeg om mee over straat te lopen. Op het podium gebeurde het namelijk ook. Ik kneep even zacht in zijn hand en nam toen een stapje. Dan maar op naar zijn huis. Met gierende zenuwen en haast verlammende angst in mijn aderen liep ik toch die kant op. Het moest er toch van komen. Dan maar nu. Dan hoefde het na morgen geen geheim meer te zijn. Nooit meer. Wat zou dat een opluchting zijn. Als de jongens en mijn ouders het zouden accepteren dan was ik echt de gelukkigste van de wereld.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik wist niet of mijn worden de goede waren geweest. Maar het was de waarheid. Het klein beetje vocht dat uit mijn ogen was ontsnapt, veegde Liam weg en toen had ik de neiging om echt in tranen uit te barsten. Ik wist niet waarom, maar ik wist het gewoon allemaal niet meer. Mijn onderlip begon gevaarlijk te trillen bij zijn worden en ik slikte moeizaam. Ik wilde zo graag meer voor hem doen. Al zijn angst afnemen. Ik wist hoe angst, invloed kon geven op je beslissingen. Daarom was ik zo bang dat ik maar achter zo blijven als het hem even te veel werd. Iets wat totaal niet overeen kwam met zijn worden. 'Het spijt me.' Piepten ik uiteindelijk. Het was allemaal mijn schuld. Als ik er niet had geweest, had hij helemaal niet zo'n druk gehad en had hij nog jaren kunnen uitvogelen hoe hij het ging vertellen. Ik greep zijn hand stevig vast en hield mijn blik weer strak op grond. Ik snapte ook wel dat we nu weer verder moesten.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Liam Payne
    Harry leek wel op instorten te staan, nog meer dan ik verrassend genoeg. Net toen ik dacht dat het weer ging hoorde ik hem zacht piepen dat het hem speet. Ik hield halt en trok de jongen divht tegen me aan waarna ik mijn handen om weers zijden van zijn hoofd klemde. "Harry, luister. Ik weet niet waarom je sorry zei, maar ik kan het wel raden. Je bent bang dat we te snel gaan, ik spijt zal krijgen, je zal verlaten en dat je me hierin pusht. Dat is niet zo. Ik ben dol gelukkig met je en wil niet meer zonder je. Het gaat gewoon zo snel omdat ik er nu definitief achter ben en wil stoppen met al dat vreselijke gelieg en verdraai de hele tijd. Tuurlijk vind ik het doodeng, dat kan ik niet ontkennen, maar tihd zal dat niet veranderen. Het zal het waarschijnlijk alleen maar lastiger maken." Ik keek goed om ons heen of ik niemand in de straten zag en drukte toen een vederlicht kusje van een seconde of wat op zijn lippen. Daarna keek ik hem weer aan. "Ik hou van je. Vergeet dat alsjeblieft niet." zei ik voor ik zijn gezicht weer los liet en zijn hand weer pakte, hopend nu duidelijk te zijn geweest.


    Bowties were never Cooler