Please don't kill yourself - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik.. Eh.. Wow O.O

'The best way to predict the future is to create it'.

Peculiaris schreef:
Ik.. Eh.. Wow O.O

Queer zijn is gewoon alles

Peculiaris schreef:
Ik.. Eh.. Wow O.O

Il aimait la mort, elle aimait la vie, il vivait pour elle, elle est morte pour lui. -William Shakespeare

Ik vind het een heel mooi filmpje

26 - 02 - '16

Respect. Goed dat ze hier een filmpje van maakt en ik begrijp haar gevoelens compleet.
Zelf heb ik nu ook vaak niet zo prettige gedachten, maar zelfmoord is iets dat ik nooit zou durven doen, juist omdat er altijd mensen zijn die van je houden. Ook al denk je dat het niemand is, je hoeft maar aan je familie te denken, die je dan achterlaat.

Aan niets denken is ook denken.

Wow. Die kwam binnen.

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Wiarda schreef:
Wow. Die kwam binnen.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Wiarda schreef:
Wow. Die kwam binnen.

Dit doet zoveel meer dan die stomme tekstjes waarin staat dat je het niet mag doen, dit is echt en heeft me echt diep geraakt nu. Jezus, ik ben aan het huilen als een klein kind nu.

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Grizzly schreef:
Dit doet zoveel meer dan die stomme tekstjes waarin staat dat je het niet mag doen, dit is echt en heeft me echt diep geraakt nu. Jezus, ik ben aan het huilen als een klein kind nu.

Ik heb zelfmoord altijd iets egoïstisch gevonden, maar ik ben er nog altijd niet uit voor welke partij het nu het meest egoïstisch is; voor degene die zelfmoord pleegt en zijn familie en vrienden en iedereen om zich heen achterlaat, of de omgeving die wenst dat die persoon kon blijven, ook al had die dan nu enorme emotionele pijn. Ik weet het niet en ik wil het niet weten want het is zo fucked up, zeker als ik dan denk aan alle personen die ik nu niet om me heen zou hebben, zowel uit hun als mijn beslissing.

You are beautiful, you are love.

MT Ik kijk t later wel.

-

[ bericht aangepast op 29 sep 2013 - 21:59 ]

'The best way to predict the future is to create it'.

Peculiaris schreef:

Ik heb het ooit geprobeerd.. Omdat ik.. Eh.. Ja.. Fuck! I don't wanna Cry..

You are beautiful, you are love.

Ik wou dat ik dit filmpje aan een vriend van mij had kunnen laten zien die twee jaar geleden zelfmoord gepleegd heeft, al was die kans toen ook klein geweest omdat hij niemand in vertrouwen genomen heeft. Het was fijn geweest had iemand tegen hem kunnen zeggen; doe het niet, wij zijn er voor je, wij zijn met zovelen en dit is hoe we ons zullen voelen als jij er niet meer bent. Ik kan me niet voorstellen hoe het namelijk voor hem geweest moet zijn om zoiets tot het laatste moment alleen te dragen, tot de voor hem verlossende sprong.
En dan blijf je met zoveel vragen achter; Waarom heeft hij dit gedaan? Waarom vertelde hij niemand hoe hij zich voelde? Waarom bleef hij zich zo vrolijk als altijd voordoen? Waarom had hij niet door hoeveel mensen werkelijk om hem geven? Heeft hij pijn gehad? Heeft hij afgezien of was het meteen voorbij? Had hij spijt toen hij sprong? Zou hij het opnieuw doen mocht hij een tweede kans krijgen? Had het hem pijn gedaan om te zien dat de kerk niet genoeg plaatsen had voor iedereen die afscheid kwam nemen op zijn begrafenis, dat de mensen tot op straat stonden?
En de enige die het antwoord had was hij. Het is een gat, waarmee je blijft zitten. En er is niets dat het kan vullen.
Hij was een begeesterd muzikant. En nu twee jaar later, kan ik nog altijd geen marching band horen zonder in huilen uit te barsten, zonder in een hoekje te willen kruipen en te willen verdwijnen. Ik kan geen drumstokjes zien zonder aan hem te denken en telkens het dondert denk ik: dat is J. die daarboven aan het rocken is. Bepaalde liedjes die hij bijzonder mooi vond vergen veel van mij om naar te luisteren. Sommige dagen is hij overal, en de dagen dat het niet zo is zou ik panikeren. Laatst op zijn verjaardag heb ik gehuild als een kind toen niemand thuis was. Zijn rouwkaartje en mededeling uit de krant staan nog altijd op mijn boekenkast en daar zullen ze nog lang blijven staan.
En dan te bedenken dat ik geen familie van hem ben, maar gewoon een vriendin, een klasgenoot met wie het contact verwaterd was. Ik kan me niet inbeelden welke hel zijn gezin meemaakt.

So, please; aan ieder hier die met zulke gedachten speelt. Don't kill yourself. Er is altijd wel iemand voor je, soms misschien waar je het niet zou verwachten. All you need to do is reach out.

[ bericht aangepast op 29 sep 2013 - 22:17 ]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Theodora schreef:
Ik wou dat ik dit filmpje aan een vriend van mij had kunnen laten zien die twee jaar geleden zelfmoord gepleegd heeft, al was die kans toen ook klein geweest omdat hij niemand in vertrouwen genomen heeft. Het was fijn geweest had iemand tegen hem kunnen zeggen; doe het niet, wij zijn er voor je, wij zijn met zovelen en dit is hoe we ons zullen voelen als jij er niet meer bent. Ik kan me niet voorstellen hoe het namelijk voor hem geweest moet zijn om zoiets tot het laatste moment alleen te dragen, tot de voor hem verlossende sprong.
En dan blijf je met zoveel vragen achter; Waarom heeft hij dit gedaan? Waarom vertelde hij niemand hoe hij zich voelde? Waarom bleef hij zich zo vrolijk als altijd voordoen? Waarom had hij niet door hoeveel mensen werkelijk om hem geven? Heeft hij pijn gehad? Heeft hij afgezien of was het meteen voorbij? Had hij spijt toen hij sprong? Zou hij het opnieuw doen mocht hij een tweede kans krijgen? Had het hem pijn gedaan om te zien dat de kerk niet genoeg plaatsen had voor iedereen die afscheid kwam nemen op zijn begrafenis, dat de mensen tot op straat stonden?
En de enige die het antwoord had was hij. Het is een gat, waarmee je blijft zitten. En er is niets dat het kan vullen.
Hij was een begeesterd muzikant. En nu twee jaar later, kan ik nog altijd geen marching band horen zonder in huilen uit te barsten, zonder in een hoekje te willen kruipen en te willen verdwijnen. Ik kan geen drumstokjes zien zonder aan hem te denken en telkens het dondert denk ik: dat is J. die daarboven aan het rocken is. Bepaalde liedjes die hij bijzonder mooi vond vergen veel van mij om naar te luisteren. Sommige dagen is hij overal, en de dagen dat het niet zo is zou ik panikeren. Laatst op zijn verjaardag heb ik gehuild als een kind toen niemand thuis was. Zijn rouwkaartje en mededeling uit de krant staan nog altijd op mijn boekenkast en daar zullen ze nog lang blijven staan.
En dan te bedenken dat ik geen familie van hem ben, maar gewoon een vriendin, een klasgenoot met wie het contact verwaterd was. Ik kan me niet inbeelden welke hel zijn gezin meemaakt.

So, please; aan ieder hier die met zulke gedachten speelt. Don't kill yourself. Er is altijd wel iemand voor je, soms misschien waar je het niet zou verwachten. All you need to do is reach out.

'The best way to predict the future is to create it'.