RPG - Het Epische Verhaal 3 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 19:52 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

[Mijn topics]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nimue knikte tevreden. ‘Ja, je bent wel geslaagd. Breng haar maar terug naar haar cel. Vanaf nu staat ze onder jouw bevel.’

Every villain is a hero in his own mind.

Brian, Sykes en Ardaneus hadden alles verteld wat ze hadden meegemaakt in de tijd dat ze van elkaar gescheiden waren, waardoor ze op de hoogte waren van alle ontwikkelingen die ze afspeelden.
Er waren echter twee vragen die ze niet konden beantwoorden: Waarom stierven er om de haverklap mensen en hoe kwamen ze weer terug?
Toen de avond inviel, hadden ze op geen van de vragen een antwoord. Een beetje hopeloos keek Brian zijn vrienden aan. ‘Wat doen we nu?’

-

Vanavond zouden ze ontsnappen. Adrienne was heel erg zenuwachtig en begon naarmate de tijd vorderde, zich meer zorgen te maken. Hier hadden ze een dak boven hun hoofd en konden ze eten… maar wie wist waar ze straks terecht kwamen?
Ze had echter vertrouwen in Tomas en ook wel een klein beetje in Hermes, ook al bleek hij nooit de persoon te zijn geweest voor wie ze hem had voorgehouden en daardoor was ze eigenlijk erg in hem teleurgesteld.
Quinn tuurde uit het raam om te zien of de kust veilig was en ongeduldig wachtten ze op haar teken.

Every villain is a hero in his own mind.

Jenny grijnsde breed naar het meisje, dat nog steeds uitgeput was van de pijn. Ze keek naar haar stok en richtte die toen naar het meisje. Ze knikte even dankbaar naar de vrouw die haar haar toverkracht had teruggegeven en nam het meisje terug naar haar cel, terwijl ze af en toe een simpele, pijnlijke spreuk op het meisje afstuurde. Het was geweldig om weer te kunnen toveren.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jurgen dacht even niet aan zijn problemen en genoot van de kus met Daisy. Hij was hier, op deze plek, op dit moment. Niet met Dylan, maar met Daisy. Hoewel er ergens een stemmetje in zijn hoofd zei dat hij Dylan niet zomaar kon vergeten, overheerste de stem die zei dat Dylan verleden tijd was en dat hij vooruit moest denken.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'We gaan hier weg en daarna kijken we wel hoe we het verder doen,' vond Ardaneus.

Brian stemde toe en keek Sykes aan. 'Wil je Aenea eerst nog spreken? Dan moeten we denk ik naar haar dreuzelgezin gaan.'
Sykes knikte. 'Laten we de spijkerbroeken dan maar weer pakken.'

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus knikte en ging ze voor, terug naar de kamer waar ze binnengekomen waren.

Debbie zette het lege dienblad neer op de bar en liep naar het koffieautomaat.
'Koffie met baileys ?' Ze keek Ignatius aan en de.man met de moeilijk uitspreek bare naam.

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 20:33 ]

Sykes verstijfde toen de deur openging. Ardaneus had net de kastdeur geopend en hun aan elkaar geknoopte spijkerbroeken eruit gehaald. Als automatisch tastte Sykes in zijn gewaad, maar zijn toverstaf zat er niet meer in. Hij wisselde een blik met Brian, maar ook hij kon alleen machteloos toezien hoe deur langzaam verder openzwaaide. Zijn hart klopte in zijn keel, maar hij haalde opgelucht adem toen twee jongens en twee meiden naar binnen glipten.
‘Wat doen jullie hier?’ vroeg Brian, die hen blijkbaar kende.
Een jongen, wiens haar even rood was als dat van Brian, keek naar de spullen in Ardaneus’ handen.
‘Hetzelfde als jullie, waarschijnlijk.’
‘We stonden eerst bij een ander raam,’ zei een van de meisjes zacht, ‘maar daar staat iemand op wacht.’
Sykes beende naar het raam en tuurde de duisternis in. Hij zag niemand.
Ach, ze konden het toch in ieder geval proberen? In het ergste geval werden ze weer naar boven gebracht. Hij gebaarde naar Ardaneus dat hij de boel naar beneden kon gooien en keek toen de meisjes aan.
‘Gaan jullie maar eerst.’
De jongen met het rode haar keek hem achterdochtig aan. ‘Ik ga wel als laatste.’
Sykes haalde zijn schouders op. ‘Doe wat je niet laten kunt.’
Hij keek hoe het eerste meisje over de vensterbank krabbelde en zich langzaam naar beneden liet zakken nadat Ardaneus de spijkerbroeken weer had vastgeknoopt.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik heb het nog nooit op, maar ik ben erg benieuwd.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Help je me?' vroeg Quinn zacht toen Hermes uit het raam omlaag keek. Ze vond het nog best wel hoog.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hermes negeerde Quinn en stapte weg voor het raam, zodat ze er langs kon.

-

Ignatius knikte.
'Graag, met extra veel baileys.'

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 21:41 ]

'Komt goed,' Debbie knipoogde naar hem en deed er een extra scheut in. 'astu,' ze zette het kopje neer en ook eentje voor Epilatus of hoe hij ook mocht heten. Zelf nam ze een baileys met chocomelk, Dus hebben jullie heren zin in iets eten ?

'Ik heb net friet op.'