The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Praattopic] - Praattopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 14:53 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron - 4th year hufflepuff - auditions for seeker

Ik voelde hoe Campbell me langzaam wegduwde waardoor ik weer bij zinnnen kwam. Ik zag de oncomfortabelheid im camp zijn ogen. Was hij boos? Merlin, wat heb ik gedaan? Ik val niet eens op jongens, noch mijn beste vriend. Ik beet op mijn lippen en zette een stap achteruit. Woorden bleven vast zitten in kijn keel, en sprongen maar niet uit mijn mond. ‘Ik… ik ga..’ zij hij alleen. Het leek alsof hij nog iets zou gaan zeggen, maar hij draaide zich al om en liep de ziekenzaal uit.
'Sorry,' fluisterde ik nog piepend, voordat hij de ziekenzaal verliet.
'Sorry..' herhaalde ik, meer tegen mezelf dan tegen Campbell, en de deur sloeg achter hem dicht, wat als een messensteek in mijn hart voelde. Ik kneep mijn ogen strak dicht en verborg mijn gezicht in mijn handen. Ik beet zo hart op mijn lippen waardoor ik bloed begon te proeven. Waarom moest ik dat zo nodig gaan doen? Waarom heb ik een jongen gekust? Waarom heb ik überhaupt Campbell gekust? Ik val niet eens op beiden! Merlin, verdomme! Ik heb alles verknald! Woedend en teleurgesteld op mezelf, schopte ik met mijn zere been tegen een tafeltje aan die omver geschoten werd, maar mijn been nog zeerder van deed. Ik wenk me naar het raam toe en dreunde er een paar keer tegen. Waarom, waarom doe ik ze dit aan? Ze.. er zijn meerderen. Ik draai me om en liet me langzaam naar beneden vallen, waarna ik tegen het muur aan zat.
'Ze..' mompelde ik in mezelf. Ik keek even op toen er meerdere conclusies naar beneden vielen, alsof de duivel het naar me stuurde. Voordat ik Lucka en Campbell kende, pestte iedereen me. Velen waren zelfs bang voor me door stomme redenen, of deden me pijn. Mijn weerwolf transformaties deden afschuwelijk pijn. Maar met Camp als hert, kon ik het overleven. En nu durf ik simpelweg niet meer om in zijn ogen te kijken. Iedereen gaat me weer pesten en als Lucka ouder word, gaat hij me ook verlaten. Niemand gaat meer willen om met ze om te gaan, met het fijt dat ik een jongen had gekust. Wat dan nog? Ik doe ze alleen maar zeer. Ook nog mijn rot ouders die niets van me snappen, en alles zeker weten nog erger gaan maken. Zuchtend stond ik op met mijn verlamde been en liep de ziekenzaal uit. Eetst legde ik een weg af naar mijn common room. Ik pak een stuk perkament en schreef met dikke letters 'sorry', en propte die vervolgens in mijn broekzak. Na dat gedaan te hebben, liep ik naar het astronomie toren. Eigenlijk zou ik dit eerder ook gaan doen maar Campbell hielp me met het behouden van mijn leven. Eenmaal op de toren, zoog ik nog even de frisse lucht in me op. Het was zo vredig en rustig hierboven. Ik lach even terwijl ik aan de rand van de toren probeerde te staan. Met mijn ene hand hield ik de pilaar achter me vast, en ik keek naar beneden die eindeloos onder me stond. Is dit het?

[Freaking 523 woorden, haaalalujaa :'D]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Gaan jullie hier nou posten? Ben in de war x3

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Campbell Saunders

Bij de eerste de beste lokaal gooide ik de deur open. Met een trap schopte ik de eerste de beste bureau met volle vaart weg en de stoel gooide ik met een klap tegen de muur.
Dit was verdomme dag een en dat kan ik zelfs niet aan. Ik pakte nog een stoel en gooide hem met een ferme klap tegen de muur aan.
Waarna ik van ellende tegen de muur schopte en me neer liet zakken op de grond tegen de muur aan. Ik legde mijn hoofd in mijn handen terwijl ik zo Ralfs gezicht voor me terug zag; zo triest. Ik was niet trots op mijn reactie naar Ralf, maar ik sloeg helemaal dicht. Ik trok even aan mijn haar maar dat werkte niet echt rustopwekkend. Ik stond op en begon te ijsberen terwijl mijn hand door mijn haar ging om te kunnen jeuken. Dat deed ik altijd als ik me geen raad wist of omdat ik stress had. Ik wist me helemaal geen raad meer bij deze situatie en dat maakte me razend. Niet op Ralf maar op mijzelf.
Ik moest met hem praten, Bryan wat aan doen kon later nog. Eigenlijk wilde ik Bryan nu niks aan doen; niet omdat ik bang was maar ik wilde niet een schorsing of van school gehaald worden door alleen Lucka. Begrijp me niet verkeerd maar ik heb liever de dood dan dat ik naar mijn vader moet.
Maar wat moest ik nu; moest ik nu terug naar Ralf? Ik haatte het praten over ongemakkelijke dingen. Aarzelend liep ik naar de deur wat terug naar de ziekenhuis zou leiden. Ik klopte eerst op het ziekenhuis deur voordat ik naar binnen liep. Ik deed de deur open en in een oogopslag zag ik dat niemand er was. Langzaam voelde ik angst opkomen. Ik wist dat hij niet naar de grote zaal was anders moest hij mij gepasseerd hebben.
Ik rende het ziekenhuis uit en hoe zeer mijn zij ook was rende ik door. De wolf had me daar lelijk gebeten. Ik had alleen het bloed kunnen laten stoppen zodat niemand het wist, maar de pijn was er niet minder op geworden. Automatistisch rende ik alle trappen op naar de astronomie toren. Ik bleef op de laatste tree staan en mijn blik viel op de jongen. De jongen waar ik alles voor over had.
Ik had hem eerder zo hier zien staan. Ik had hem net tegen kunnen houden en ik had me sindsdien extra zorgen over mijn vriend gemaakt. Zou ik het nu weer voor elkaar krijgen? Ik wist het niet. Ik deed nog een stap waardoor ik op de astronomietoren was.
Voordat ik mijn acties goed en wel kon bedenken praatte ik al terwijl ik eigenlijk meteen naar hem toe hadden moeten gaan toen hij nog niet van mijn aanwezigheid bewust was.
'Ralf het spijt me, ga alsjeblieft weg daar.' Ik deed aantal passen in zijn richting en met nog een stap kon ik hem daar weghalen. 'Het was nooit mijn bedoeling... mijn bedoeling om je pijn te doen. Wil je alsjeblieft erover praten dan een draste loze beslissing te nemen?'
Ik deed nog een stap dichterbij waarna ik mijn hand uitstak en in zijn grijze ogen keek.


540 woorden exclusief deze ('x

[ bericht aangepast op 19 maart 2014 - 10:37 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Onze topic is er :'D

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=161127

Dump maar alles erin, jij moet eerst

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

CrazyGirlxx schreef:
Gaan jullie hier nou posten? Ben in de war x3

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff – audition voor seeker

Langzaam maar zeker liet ik mijn hand los van de pilaar waardoor ik nog alleen met mijn twee voeten op een klein stukje grond stond. Nog een halve stap, en dan val ik naar beneden. Ik sloot mijn ogen, en nam even diep adem. Iedereen zou gaan denken dat ik dit voor niets had gedaan. Maar ze snappen me niet. Ik heb afschuwelijke ouders die niets om me geven, ik ben een weerwolf die iedere nacht wel iemand pijn doet, en ook mezelf. Ik ben een vreselijke vriend voor Lucka, om niet te komen op dagen voor hem en Bryan te vermorzelen.. altijd werd ik al getreiterd, geslagen en gepest. En het ergste is nog dat ik mijn aller beste vriend, die alles om me gaf om mij in veiligheid te redden, gekust. Wat moet ik nog doen als mijn enige hoop weg gezogen is? Het voelde aan alsof er een kudde dementoren om me heen stonden. Ik liet mijn ene been bungelen in de lucht, en zette me schrap om mijn andere been er ook van af te zetten, tot ik een stem achter me hoorde. Geschrokken zette ik mijn been weer terug en hield ik me weer vast aan de pilaar. Ik draaide me om, en op een gegeven moment staarde ik in Campbell zijn ogen. Ik schudde even met mijn hoofd, maar zei niets.
'Ralf het spijt me, ga alsjeblieft weg daar.' Hij deed een aantal stappen naar mijn richting
‘Campbell, nee,’ siste ik zachtjes. Het leek alsof ik voor de eerste keer Camp zijn hele naam had genoemd. Maar deze keer kwam het heel anders uit mijn mond.
'Het was nooit mijn bedoeling... mijn bedoeling om je pijn te doen. Wil je alsjeblieft erover praten dan een draste loze beslissing te nemen?' en hij zette nog een stap. Nog een stap, en hij greep me. Ik liet een trillende zucht. Mijn hart bonkte afschuwelijk pijnlijk tegen mijn voorhoofd aan, die nu al onder het zweet en al zat. Ik slik even, en begon met een trillende stem te praten.
‘j-je was een goede vriend, C-Campbell. Ik heb het alleen verprutst.’ Ik begon te klappertanden door de koude weer, en aangezien ik hier stond met mijn dunne, goedkope gewaad. Mijn handen grabbelden naar mijn zakken toe en ik haalde mijn stok tevoorschijn, die ik ergens verderop op het grond gooide.
‘ik ben het zat,’ zei ik erbij.
Ik draaide me om en keek naar beneden terwijl ik wat woester door praatte.
‘ouders, pesterts, volle maan, probleem met Lucka.. jij..’ telde ik haastig achter elkaar.
‘ik b-ben het gewoon zat. En deze keer heb ik je hulp niet nodig, het spijt me..’
Ik zuchtte even, en keek terug naar Campbell die achter me stond. Ondanks alles, begon ik te grinniken, op een nerveuse manier, en wees naar zijn zij.
‘en denk maar niet dat ik je gewonde zij niet in de gaten had, doe er iets aan als ik weg ben.’
Ik slik even, en keek terug.
‘het spijt me,’
Ik draaide me om, deed mijn ogen strak dicht, en voordat Camp iets kon doen, liet ik mezelf van de rand van de toren af glijden. Het wind raasde door mijn haren en ik wist dat ik zo meteen te pletter viel. Sensatie en adrenaline raasde door mijn lichaam waardoor ik hoogstwaarschijnlijke nu en dan een hartaanval kan krijgen. En voordat ik de grond raakte, voelde ik iets keihards tegen mijn achterhoofd aan waardoor ik wel een kreet moest laten horen, en werd alles voor mijn ogen zwart.



Ik zag hoe ik op mijn 6de leeftijd met mijn broer van 14 door het bos liepen, en ik zag hoe hij vermoord werd door de wolf, en ik gebeten werd door hetzelfde wolf. Ik zag hoe mijn ouders me beschuldigden van alles, en me begonnen te slaan in het ziekenhuis, eenmaal toen de doctoren weg waren. Ik zag hoe ik mijn jongere broertje beet, toen ik 10 jaar was, en dat mijn ouders me aanvielen met een keukenmes, en zeiden dat ik de opvolger van Voldemort was. Ik zag hoe ik getreiterd, en gepest werd op weg naar mijn eerste jaar op Zweinstein, en ik zag hoe een kleine jongetje genaamd Lucka, zelf moord probeerde te plegen, en ik redde hem. Ik zag hoe ik daarna zelf aan de rand van de astronomie toren stond, en een jongen met donkerblond haar me stopte, genaamd Campbell. Ik zag hoe ik door het verboden bos rende als een weerwolf, en Camp als een hert, en ik zag hoe hij werd aangevallen door een groep wolven, alleen maar door mij. Ik zag hoe ik Campbell kuste op zijn lippen, en ik zag hoe ik van de toren af sprong. En nu, zie ik niets meer.

[793 woorden, BOEHJAAAAAA x’D]


[http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=161127, zal ik alles posten of gaan we een voor een? want anders moet jij eerst!]

[ bericht aangepast op 19 maart 2014 - 18:31 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

'Campbell, nee.' Siste Ralf zachtjes ongemakkelijk liet ik mijn hand zakken alsof ik dacht dat hij nu naar me toe zou lopen en zou vragen waar ik in hemelsnaam mee bezig was. Dat hij alleen van het uitzicht genoot om zijn hoofd helder te maken vanwege daarnet. 'J-Je was een goede vriend, C-Campbell. Ik heb het alleen verprutst.' Zijn stem was kouder dan de wind die door mijn haren streek wat mij nog banger maakte voor wat mijn beste vriend hier deed.
' Je hebt helemaal niks verprutst Ralf kom alsjeblieft van die richel af.' Hij leek het echter niet te horen. Ik hoorde een gekletter en merkte dat Ralf zijn toverstaf weggegooid had. Ik voelde me daar echter niet gerustgesteld door omdat er een enorme afstand nog tussen hen en de grond zat waar hij van af kon springen. 'Ik ben het zat.’ Hij draaide zich om en ik wilde een stap dichter bij doen om hem daar weg te trekken maar Ralf ging verder. ‘Ouders, pesters, volle maan, probleem met Lucka… jij.’
Een steek ging door mijn hart; was hij mij zat? Waarom zei hij niet wat ik verkeerd had gedaan; ik zou alles proberen goed te maken. Ik voelde tranen steken achter mijn ogen maar ik gaf ze niet de kans om te ontglippen uit mijn ooghoeken.
‘Ik b-ben het gewoon zat. En deze keer heb ik je hulp niet nodig, het spijt me..’
Ik keek ongelovig naar zijn rug. ‘Ik laat je alleen; als je nu mee gaat. Ralf. Alsjeblieft.’ Zei ik.
Hij draaide zich om en even dacht ik dat hij het gehoord had maar hij begon te grinniken waardoor ik naar onder keek. Was ik zo’n lachertje- waarom had ik nooit geweten dat ik mijn vriend ongelukkig maakte?
‘En denk maar niet dat ik je gewonde zij niet in de gaten had, doe er iets aan als ik weg ben.’ Ik hoorde hem slikken- zo dicht bij was ik bij hem.
‘Alsjeblieft; Ralf.’ Fluisterde ik zachtjes wat door de astronomie toren echode.
‘Het spijt me.’ Fluisterde Ralf door de kille en eenzame astronomie toren.
Hij draaide zich om. ‘RALF NEE.’ Riep ik. Snel stak ik mijn handen uit om hem vast te pakken alleen mijn handen grepen enkel en alleen de lucht. Ik keek van de astronomie toren en ik zag daar mijn beste vriend vallen- in een groot gat. Wat kon ik doen?
Tranen liet ik schaamteloos gaan en mijn hele lichaam leek verstijfd.
‘Ik ben het gewoon zat… jíj.’ Galmde door mijn oren. Ik sloeg mijn hand tegen de muur maar het deed enkel alleen mij pijn. Ondanks alle ellende voelde ik de pijn niet en zakte ik neer op de grond terwijl ik mijn hoofd in mijn handen begroef. Wat had ik gedaan. Ik kon hem eraf trekken en toch was ik zo dom om te wachten- te dom om te denken dat het goed zou komen.
'Ik heb alles verprutst.. ik heb alles verprutst.' fluisterde ik keer op keer.
Een enorme leegte verspreidde zich door mijn lichaam en het leek alsof een dementor tegen me aan nestelde die niet van plan was weg te gaan.
Mijn hele lichaam trilde terwijl ik met luide snikken mijn tranen liet gaan.
Ik wilde veranderen voor Ralf; als hij zei wat ik fout deed. Ik wilde al mijn fouten daden terug nemen zodat hij gelukkig zou worden; maar in plaats daar van was ik de egoïstische Campbell die niet in de gaten had dat hij zijn vriend dood ongelukkig maakte.
Was dit zijn vriends laatste herinnering? Verdriet en de ‘vriend’ die hem irriteerde hem achter na kwam?
‘..laat me alleen; Campbell.’ Hoorde ik weer zijn woorden gonzen door mijn hoofd en de tranen die over zijn gezicht rolde. Ik dacht dat het beter was dat ik bleef; dat hij in de gaten had dat iemand om hem gaf. Maar hij irriteerde zich gewoon aan mij- waarom was ik zo blind?
Ik deed mijn hoofd omhoog en ik keek naar beneden waar mijn beste vriend ergens moest liggen maar mijn zichtsveld werd verhinderd door de tranen die omlaag gleden.
‘Ik verdiende de dood- jij niet; Ralf.’ Schreeuwde ik wanhopig terwijl ik mijn handpalmen tegen mijn hoofd legde en met mijn voeten wanhopig begon te trappen.
Ik was machteloos. Ik keek weer omlaag en dat zag er nu aanlokkelijk uit.
Voor wie had ik te leven? Ralf was ondanks alles mijn boei. Door zijn problemen vergat ik de mijne. Bij Ralf hoefde ik meestal niet mijn gezicht omhoog te houden als ik bij mijn andere vrienden moest doen.
Mijn vader mocht me niet- mijn moeder verafschuwde me al bij mijn geboorte anders was ze niet dood gegaan en Nathaniel… ik sloot mijn ogen terwijl er een misselijkmakend omhoog voelde komen. Ik stond op en ging ook bij de rand staan. Terwijl ik omlaag keek naar het niets. Was dit wat Ralf zag? Was dit een toekomst? Ik keek naar achter. Wie zou mij nou missen? Ik keek nog eens naar onder en het gras op de grond zag er betoverend uit- uitnodigend zelfs. Ruw veegde ik de tranen van mijn gezicht- ik mocht niet twijfelen- ik moest het gewoon doen.
‘Het spijt me.’

[ bericht aangepast op 20 maart 2014 - 10:43 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

-

[ bericht aangepast op 20 maart 2014 - 21:16 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Misschien is het handiger om verder te rpgen in het nieuwe topic aangezien dit toch wel een andere rpg is en het redelijk verwarrend is

Spoiler alert: you will save yourself

RAB schreef:
Misschien is het handiger om verder te rpgen in het nieuwe topic aangezien dit toch wel een andere rpg is en het redelijk verwarrend is

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ahw sorryy ik heb de hele avond gewerkt.. dus ben zometeen ook on op me mobiel wnnr ik thuis bij men opa kom

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik weet nog goed hoe jij vroeger tegen was dat we in de speeltopic praatten en nu doe je het zelf ('x @ Obliviate

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Naomi, ga je nu reageren met Rob?

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Daggers schreef:
Naomi, ga je nu reageren met Rob?

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
Ik weet nog goed hoe jij vroeger tegen was dat we in de speeltopic praatten en nu doe je het zelf ('x @ Obliviate

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••