• Ik wist niet waar ik dit moest zetten, dus don't shoot me als het verkeerd staat.

    Ik ben vandaag naar de fim geweest. Mijn vader en stiefmoeder gingen naar "Lucy", maar daar ik hem al eens gezien had en ik hem niet zo goed vond dat ik hem een tweede keer wilde zien, ben ik dus, on my own, naar "If I Stay" geweest. Onder de spoiler ga ik even uitleggen wat de aanleiding van dit topic is, want er staan spoilers van de film in, dus lees het op eigen "risico".

    Om het even kort te schetsen: Mia leert iemand kennen, ze heeft er een relatie mee en beland door een auto-ongeluk in het ziekenhuis. Ze is in staat dingen te horen en te begrijpen, maar ze kan er niet op reageren (dit wordt afgebeeld doordat je een soort geest van haar ziet ronddwalen. Het is niet doorzichtig of zo, maar je ziet heel goed dat ze er niet bij is). Anyway, haar ouders en broertje overleven het auto-ongeval niet. Wat de afloop is van het verhaal ga ik niet zeggen, want het is niet relevant en ik wil niet meer spoilen dan nodig is om de situatie te schetsen.

    Nu goed, Mia's broertje was dus een jong, actief, blond jongetje en haar vader speelde vroeger muziek, is daarmee gestopt en geeft les nu. Míjn broer is jong, actief en blond en mijn vader gaf eerst les en speelt nu - niet professioneel, maar hij speelt het wel, muziek. Ik weet niet hoe het komt, maar ik beeld me telkens in dat zij het zijn en het maakt me kapot. Ik weet dat het fictie is, maar ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten, het lukt me niet en ik weet niet wat ik eraan moet doen.


    Als er iemand is die weet wat ik eraan kan doen - en ik weet dat dit over-dramatisch klinkt, maar het is gewoon hoe ik me er bij voel, alsjeblieft, zeg het. En zijn er mensen die dat ook al eens meegemaakt hebben?


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Oei, ik ken dat gevoel wel niet :X Kheb de film vandaag ook gezien en theeft me echt geraakt, ook het einde ..


    ~ I have found that if you love life, life will love you back.

    Dat heb ik nou gehad met de oudere filmversie van "The Other Woman" maar dat kwam meestal omdat er altijd een persoon die gekwetst raakt. Ik heb ooit een situatie gehad waar ik "The other woman" was maar dat wist ik niet dus er werd tegen mij gelogen. (Die persoon bleek achter mijn rug om verloofd te zijn.)

    Oh da's echt naar inderdaad. Het enige dat ik kan zeggen is dat het niet lukt om die gedachte te bannen, maar het misschien wel werkt om er zelf een goed einde aan te breien in je hoofd, je krijgt dan twee versies, de filmversie en jouw versie met je broertje. Bijvoorbeeld: je krijgt het ongeluk, raakt in coma maar je broertje en vader overleven het WEL en staan aan je bed. Ze vrolijken je op met domme humor en wanneer je dan ontwaakt, geef je ze op hun kop omdat je alles hebt meegekregen. Bijvoorbeeld, ik zeg maar wat :D. Maar het gaat erom dat je de nare shit herschrijft naar wat goeds.


    No growth of the heart is ever a waste