{250} Het maanmeer | Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

2 nov 2014 - 20:56

Dandelions 255

Het maanmeer | Rollentopic

At the lakeside, the ordinary becomes magical

Apostle Creek is een klein Brits kustplaatsje dat niet al te ver van Liverpool vandaan ligt. De naam is een vrij logische verklaring voor de geschiedenis van dit stadje. De stad grenst aan een inham, en op de plek van het centrum stond vroeger een zeer religieus dorpje, waar zich onder andere een psychiatrische inrichting bevond. In dit ‘gekkenhuis’ woonden slechts twaalf bewoners, en zij noemden zich de apostelen. Mensen trokken zich niks aan van die gestoorden, totdat elf gekken hun jongste medebewoner vermoorden, een zestien jarig meisje genaamd Iuda. Ze zou zogenaamd de verrader van het stel zijn en moest boeten voor wat ze had gedaan. De inwoners van het dorp trokken direct de teugels strak aan door alle overige bewoners van de inrichting te executeren. Als herdenking aan het vermoorde meisje hernoemden ze het dorpje naar Apostle Creek.

Vandaag de dag is Apostle Creek uitgegroeid tot een prachtige en sfeervolle plaats waar jong en oud zich kunnen vermaken met de rust en de ruimte, maar ook met het bruisende nachtsleven van de stad. Als twaalf jongeren elkaar kruisen in een plaatselijke kroeg, besluiten ze in een roes naar de kade te lopen. Ze lopen langs de wal van het meer richting een landelijk gelegen gedeelte. Als ze helemaal het bos in zijn gelopen, lijkt de bewoonde wereld zo ver dat ze bij de oever in slaap vallen en daar voor de nacht blijven. Wanneer ze wakker worden, staat één van de meisje in het water. Lachend roept ze de anderen erbij te komen. Als ze allemaal in het water staan en naar onder duiken, verdwijnen ze in een groot zwart gat en belandden zo in een duistere wereld waar angst, verdriet en woede op elke hoek staat te wachten.

Bovendien krijgen alle jongeren hun eigen demon die hen bijstaat in hun zoektocht naar de werkelijkheid. Het meisje die als eerste het water ingaat, deelt haar ziel met Iuda. Je wordt als het ware één met de geest die in je dringt.

Regels
x 16+ is toegestaan mits je de spoilerknop gebruikt
x 250 woorden per post
x Er zijn geen strenge richtlijnen, maar er is wel een verhaal waar je je aan moet houden
x Hou het een beetje leuk onderling
x Ga alsjeblieft niet met iemand anders’ personage spelen
x Hou je aan de algemen Q regels
x
de patiënten van Daisyfield’s Psychiatric Hospital, 1879

Aldwyn - 20 jaar, opgenomen wegens stemmen in het hoofd, achtervolgd worden etc (schizofrenie)- Metgezel van Scion
Charles - 38 jaar, heeft zijn kinderen uit huis gejaagd en vervolgens zijn vrouw in stukken gehakt (psychopatisch)
Frank - 32 jaar, Heeft geprobeerd zichzelf te onthoofden (depressies)
Thormund - 25 jaar, durft niet naar buiten te gaan, bang voor de grote wereld (angststoornis)- Metgezel van Jeremia
Arthur - 18 jaar, Telt altijd tot vier bij het lopen, moet alles geroutineerd doen (dwangneurose)- Metgezel van Pépé Hunter
Walter - 29 jaar, heeft woedeaanvallen en kan niet goed spreken (autisme)

Iuda - 16 jaar, verandert soms vanbinnen in een sadistisch, zelfs satanisch monster (psychoses) - Metgezel van Zara
Helen - 23 jaar, wil niet eten, bij inname van voedsel wordt het uitgebraakt (eetstoornis)- Metgezel van Heather
Grace - 19 jaar, Kan niet praten, slechts keelgeluiden maken of kleine woordjes brabbelen (spraakstoornis)
Mary - 40 jaar, sluit zichzelf op omdat stemmen dat haar vertellen (schizofrenie)
Margaret - 31 jaar, wil niets meer doen, heeft doodswensen (depressies)
Clara - 20 jaar, kan niet tegen kleine ruimtes, donker en aanrakingen (fobieën)- Metgezel van Chester

Aldwyn, Charles, Frank, Thormund, Arthur, Walter, Helen, Grace, Mary, Margaret en Clara geloven dat Iuda, hun jongste medebewoner, rechtstreeks door de duivel gezonden is om hen, de apostelen van de moderne tijd, te verraden. Als ze doordraait (in een psychose belandt) schreeuwt ze naar iedereen dat Satan in haar schuilt, dat ze iedereen in brand zal steken met het Vagevuur. Ze slaat en trapt de bewakers en behandelaars van het ziekenhuis en heeft een paar keer met een mes in haar benen gesneden terwijl ze lachend riep dat de duivel op die manier naar buiten kon komen. Ze zijn bang dat ze nog meer zal aanrichten en op een heldere nacht, als de maan op het meer schijnt en schittert als een edelsteen, sluipen ze haar kamer binnen en vermoordden haar door haar eerst de wurgen, en als ze dood is, snijden ze haar ledematen af. Als laatste verbranden ze haar buiten op het erf en strooien het as uit over het meer. Net op dat moment komt het personeel naar buiten gerend. Ze houden de elf overgebleven patiënten vast tot de volgende ochtend, als de burgemeester op het podium op het hoofdplein van Apostle Creek gaat staan en de inwoners vertelt wat er is gebeurd. De menigte lijkt nog maar één ding te kunnen schreeuwen: “Executie! Executie! Executie!” Dus, geeft de burgemeester het woord aan de directeur van Daisyfield.
“Ik, Mr. Hamilton, ben het met u eens dat wat deze elf psychisch in de ware geraakte patiënten van ons ziekenhuis, het onschuldige kind hebben aangedaan, absoluut onrechtvaardig is. Maar, mijn geachte volk, dit meisje was een zeer groot gevaar voor de samenleving. Zij heeft meerdere keren geschreeuwd dat ze Satan was. De angst van haar medebewoners moest oogverblindend zijn geweest. Evengoed, de gekte die in het huis rondheerste, is op hen overgeslagen. Welicht zijn zij ook besmet met de aandoeningen van Iuda Efford. Welicht denken zij op den duur ook dat ze Satan zijn. Executie is onze enige uitweg. Bewakers, breng de elf misdadigers naar de muur.” De hele menigte houdt zijn adem in als de gestoorden worden afgevoerd. De muur staat aan de kade van het meer, richting de boskant, niet zo ver van de plek waar ze Iuda’s as hebben uitgestrooid. Een grote brandstapel wordt opgebouwd bij de muur.
“Zij krijgen precies wat ze Iuda hebben aangedaan,” roept Mr. Hamilton. Alle elf worden nog levend op het vuur gegooid. Ook hun as wordt in het meer gegooid. Iedereen druipt af, en een paar mensen bijven over om de rommel op te ruimen. Een oude vrouw die in een hutje in de heuvels woont, blijft er bij staan kijken terwijl een roepje niewsgierigen zich om haar heen dringt als een zwerm bijen.
“Pas goed op, kindjes. Wie zich toegeeft aan de kracht van het meer, loopt de kans om de diepte ingetrokken te worden.” Met die woorden verdwijnt ze en niemand zag haar ooit terug.
Na afloop van deze gebeurtenis kreeg het meer de naam “Het Assenmeer.”

Nu is het 2014. Ashlake Pub, zeer origineel, geeft een open podium en verschillende bandjes komen optreden. Dit evenement is altijd zeer in trek bij de jeugd, en er zijn dan ook veel jongeren aanwezig die avond. Buiten straalt de maan en een willekeurige groep van twaalf personen lopen allemaal, individueel, naar buiten omdat ze zich vreselijk aangetrokken voelen tot het maanlicht en het meer. Eenmaal buiten beseffen ze dat en lachend trekt de groep steeds verder het bos in. Dan staan ze stil bij een plekje aan het meer waar nooit iemand komt, en ze bouwen er een kampvuurtje waar ze rondom gaan zitten om te kletsen. Ze vallen er in slaap. De volgende ochtend wil één van de meisjes, Zara, gaan zwemmen. Ze springt het water in en roept iedereen erbij te komen. Als ze allemaal het water induiken, komt er opeens een groot zwart gat vanuit de diepte omhoog gerezen die hen allemaal opslokt. Ze worden wakker een totaal andere, duistere wereld waar niets hetzelfde is.

We beginnen te spelen bij het moment waarop de twaalf personen zich nog in de pub bevinden en allemaal voelen dat ze naar buiten willen gaan.

Rolverdeling
x Zara Céline Hendrix ~ Iuda door Feininger
xChester Wellington ~ Clara door Sempre
xGereserveerd door Rawen
xHeather Price door Sorridere
x Gereserveerd door bunnylover22
x[/pink]
xJeremia Miller ~ Thormund door bluebearss
xPépé Hunter Lakefield ~ Arthur door KillianHook
x Finlay Alastair Wright door Konigsberg
xScion William Lynn ~ Aldwyn door Graceling
x
x

Don't forget who you are, because you are your most important possesion. Don't loose it.

OH. AND ENJOYYY

[ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 21:21 ]
I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

2 nov 2014 - 21:01

Mazino 5308

Mijn topics

Do it scared, but do it anyway.

2 nov 2014 - 21:01

Blaeu 6578

(mijn topics)

2 nov 2014 - 21:04

coziness 91

Mijn topics

A Smile is the most beautiful curve on an womans body

2 nov 2014 - 21:07

Dandelions 255

Yay! Zullen we nu maar gewoon beginnen? Want tbh denk ik niet dat er nog veel meer mensen gaan komen die zich melden, en/of mensen die hun gereserveerde personages afmaken. Dan zijn we met 6, which is okay.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

2 nov 2014 - 21:07

Sempre 5089

Mijn topics

When time and life shook hands and said goodbye.

2 nov 2014 - 21:20

Mazino 5308

MistyRocker schreef:
Yay! Zullen we nu maar gewoon beginnen? Want tbh denk ik niet dat er nog veel meer mensen gaan komen die zich melden, en/of mensen die hun gereserveerde personages afmaken. Dan zijn we met 6, which is okay.

Heb jij eigenlijk een personage?

Do it scared, but do it anyway.

6 nov 2014 - 16:02

Blaeu 6578

Zara Céline Hendrix
De avond was begonnen met een paar biertjes. Niet te veel, aangezien Zara graag wilde dat ze de avond zou herinneren, maar genoeg om niet meer in een rechte lijn te kunnen lopen. Ze was vanaf het appartement van haar vriendin Cloë naar Ashlake Pub gegaan. Hoewel het eerst de bedoeling was dat ze zou gaan lopen - Cloë zei dat het niet zo ver was - nam ze op de helft de taxi. Ze voelde zich niet fijn alleen op straat, al helemaal niet nu het donker was.
Zara vertelde de taxichauffeur om te stoppen voor Ashlake Pub, waarna ze zo'n tien dollar moest betalen voor het kleine stukje dat ze hadden gereden. Toen ze uitstapte wenste ze de taxichauffeur een goede avond en liep richting het kroegje waar al veel mensen stonden te wachten voor ze naar binnen konden. Er werd gecontroleerd of iedereen ouder was dan zestien, want jonger kwam je niet binnen.
Toen Zara eindelijk aan de beurt was om haar identiteitskaart te laten zien, realiseerde ze zich dat ze haar tas in de taxi had laten liggen. Ze keek geschrokken op en probeerde het uit te leggen aan de uitsmijter, maar hij wilde haar niet geloven. Teleurgesteld liep ze weer naar de straat waar ze op de stoeprand ging zitten. Het bandje van één van haar vrienden zou spelen en nu kwam ze niet eens naar binnen!
Ze zuchtte en besloot het taxibedrijf te bellen om te vragen of ze haar tas hadden gevonden. Toen ze hoorde dat dat niet het geval was, twijfelde ze of ze terug zou gaan naar Cloë's huis, maar uiteindelijk besloot ze op het stoeprandje te blijven zitten. Misschien kon ze op de één of andere manier toch binnen zien te komen, of misschien was er wel iemand die met haar zou komen praten.

[ bericht aangepast op 6 nov 2014 - 16:02 ]

6 nov 2014 - 17:30

Dandelions 255

[Ik wil het wel door laten gaan, dus laten we maar gewoon gaan spelen, en als het dood blijft open ik een nieuw topic en dan staan deze karakters er in ieder geval bij ]

Jeremiah Miller

Met mijn handen diepen in mijn zakken gestoken liep ik richting de krioelende menigte toe, die zich langzaam maar zeker naar binnen werkte. Ashlake Pub was een populaire kroeg onder jongeren, al helemaal nu er één of ander bandje speelde. The Rear Outputs hadden er ook kunnen spelen, maar onze drummer wilde niet. Hij en zijn nieuwe vriendinnetje moesten nodig wat meer tijd doorbrengen samen, meende hij. Ik mocht dat kreng niet, ze bemoeide zich met de band alsof ze er zelf een deel van was. Het was wel leuk, die vrouwelijke aandacht, maar soms werd het me echt teveel. Meisjes hingen om je heen als zwermen bijen, alleen maar omdat je gitaar speelt en zingt. Ik schudde mijn hoofd waardoor mijn haar in de war raakte, en haalde het pakje sigaretten uit mijn zak. Terwijl ik er een op stak, gleden mijn ogen langs de groep mensen en liet ik ze hangen bij het meisje op de stoeprand. Ik twijfelde even maar liep er toen toch langzaam heen. Ik was van nature niet zo'n mensenmens, ik was nogal verlegen als op het sociaal gebied aankwam. Maar dit meisje zag er heel aardig uit, en ze zat toch maar in haar eentje. Met een grijns ging ik naast haar zitten, en zweeg. Ik keek haar aan, en nam ondertussen een flinke trek van mijn sigaret. De rook blies ik langzaam uit, in de richting van het koude meer.
'Wat doe jij nou, hier op de grond,' zei ik uiteindelijk langzaam.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

6 nov 2014 - 19:28

Mazino 5308

Scion William Saito
Een tijdje had Scion in de pub gestaan. Hij was vanuit Liverpool naar het huis van zijn ouders gereisd om daar te horen dat er in de bekende kroeg een bandje speelde die avond. Normaal had hij het niet zo op grote groepen vreemde mensen, maar voor deze avond had hij een uitzondering gemaakt. Het zou hem goed doen om wat muziek te horen. Met zijn oude, aangepaste viool op zak liep Scion naar de pub. Misschien zou hij zelf nog wat kunnen spelen, eens wat anders dan alleen maar klassiek zoals hij thuis opgevoed was. Sinds hij in Liverpool studeerde, speelde hij lang niet meer alleen klassiek. Zo had hij de snaren van zijn oude viool aangepast en deze wat gepimpt om meer pop mee te spelen. Hij was al vrij vroeg binnen gekomen bij de pub, niet zo moeilijk met zijn leeftijd, maar al snel werd het duidelijk dat hij die avond zelf niet zou gaan spelen. Een beetje aan de rand van de ruimte ging hij staan om te luisteren naar het, zo genoemde, aanstormende talent dat die avond zou optreden. Het was leuk voor zolang het duurde, maar hoe meer Scion er naar luisterde, hoe meer liedjes hij ontdekte die niet helemaal zijn genre waren. De zaal begon langzaam voller te worden en de drang naar frisse lucht werd sterker. Met zijn koffer wurmde hij zich een weg door de menigte heen naar de uitgang. De frisse lucht kwam hem al tegemoet en Scion was blij dat hij weer fatsoenlijk kon ademen toen hij eenmaal buiten was. De rookmachines en de geur van veel mensen hadden hem bekneld.

Buiten merkte hij, naast de groep dringende mensen die naar binnen wilde, een tweetal op een stoeprantje op. Vreemde mensen aanspreken deed Scion bijna niet uit zichzelf en deze avond was dan ook geen uitzondering. Hij ritste zijn leren jas een stukje dicht en liep richting de mensen op het stoeprantje. Een beetje in de buurt ging hij tegen de muur staan. Een windvlaag met sigarettenrook kwam hem tegenmoet. Scion hoestte even en zette vervolgens zijn vioolkoffer tussen zijn voeten. Hij staarde in de verte en probeerde zo zijn gedachten op orde te krijgen. Morgen zou hij waarschijnlijk weer naar Liverpool reizen, het was een kort bezoekje aan zijn ouders geweest, maar hij wilde nog even langs zijn zusje en er moest nog huiswerk gemaakt worden. Met die gedachten staarde hij naar de maan.

Do it scared, but do it anyway.

6 nov 2014 - 20:10

Blaeu 6578

Zara Céline Hendrix
Zara schrok op van een stem. Ze had zich een beetje teruggetrokken in haar eigen wereldje en had alleen de geur van de sigaretten en het geluid van de band in de verte toegelaten in haar hoofd. Zoiets deed ze wel vaker; meestal deed ze het echter in haar eigen kamer, omdat er dan een minder grote kans was om verstoord te worden, maar nu kon ze wel genieten van de luide gesprekken achter haar en de stank van de rook en kots die haar omringden.
"Wat doe jij nou, hier op de grond?" De stem, o ja. Eerst had ze niet helemaal door dat er tegen háár werd gepraat, tot ze zich langzaam omdraaide en een niet lelijke jongen zag staan, voor zover ze hem kon zien vanaf beneden. Hij was aan het roken. Plotseling had Zara ook zin in een sigaret, hoewel ze net een paar weken was gestopt.
"Zitten," reageerde ze cynisch. "En ik doe hard mijn best niet weer te beginnen met roken." Ze wilde niet gemeen zijn, maar meestal stelde ze zich wel op die manier op als ze iemand nog niet kende. Meestal jaagde het mensen weg dus hield ze vaak haar mond, maar helaas had ze door de alcohol geen filter meer en liet ze alles wat ze wilde zeggen ook daadwerkelijk uit haar mond komen.
Ze klopte naast zich, gebarend dat de jongen naast haar mocht gaan zitten. Ze zei in stilte een schietgebedje op dat ze hem nog geen al te slechte indruk had gegeven met haar opmerking. Eigenlijk wilde ze erg graag nieuwe vrienden maken.
Terwijl ze met duizend en één dingen bezig was, merkte ze ook op dat er iemand vlakbij hen was gaan staan. Het was een jongeman van, voor zover ze wist, Aziatische afkomst. Hij had een soort koffer voor zich staan, waardoor Zara's nieuwsgierigheid werd gewekt. Ze durfde echter niet zo goed te vragen of hij er ook bij kwam, vooral niet nu ze niet zeker wist of die andere jongen bij haar wilde komen zitten.

[ bericht aangepast op 6 nov 2014 - 20:11 ]

6 nov 2014 - 20:29

Dandelions 255

Jeremiah Miller

Het meisje leek diep in gedachten verzonken te zijn, wat me behoorlijk nieuwsgierig maakte. Toen keek ze op.
'Zitten,' zei ze op een scherpe toon en ik kon dat afgrijselijke geamuseerde lachje niet langer verborgen houden. Mijn mondhoek krulden omhoog. 'En ik doe hard mijn best niet weer te beginnen met roken,' zei ze er stug achteraan. Ze was even stil, en ik kuchte.
'Sorry, als het je stoort, kan ik hem wel wegdoen, hoor,' zei ik en ze klapte met haar hand op de plek naast zich. Ik ging zitten, en zorgde ervoor dat er gepaste afstand tussen ons in zat, ik wilde het niet ongemakkelijk maken. Ik nam een laatste trek, en doofde toen de sigaret tegen de stenen. Ik bekeek het meisje goed; ze was erg mooi. Ze deed me op de één of andere manier denken aan Adara, een meisje van de winter. Ik kroop dieper in mijn leren jack en staarde strak naar het meer, waar miljoenen kleine lichtjes vanaf leken te komen. De maan scheen helder op het oppervlak. Opeens, merkte ik vanuit mijn ooghoek, ging haar blik wat opzij, en ze staarde naar een vanuit het niets opduikende lijkende gestalte, die tegen de muur stond. Hij had een instrumentenkoffer bij zich, een viool zo te zien. Ik dacht aan mijn gitaren thuis en baalde ervan dat ik er geen had meegenomen. Op de achtergrond ging de band door, het was stevige en dansbare punkrock. Niet helemaal waar ik op viel, ik had meer met de klassieke rock. De wat meer psychedelische kant.
'Wie zou hij zijn?' vroeg ik aan het knappe meisje naast me, en ik hoorde mijn stem trillen.

[ bericht aangepast op 6 nov 2014 - 20:31 ]
I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

6 nov 2014 - 23:51

coziness 91

Heather Price

Heather opende snel de tap met bier en plaatste de glazen een voor een er schuin onder. De tap sloot ze weer op het moment dat er vijf glazen gevuld waren met bier. Behendig zetten ze de glazen voor op de bar. Een jongen met bruine lokken en een wazige blik gooide wat geld op de bar. De groep jongens die blijkbaar bij hem hoorde vlogen meteen op het bier af. Heather grijnsde, het zag er nogal lachwekkend uit. Haar ogen keken naar de band die passie vol de muziek naar het publiek toe bracht. Heather hield wel van deze muziek ook vond ze de band erg goed en dat kwam deels door de zangeres met haar krullend, rode haren. Ze kende haar qua gezicht. Ze wist het niet zeker maar ze dacht dat ze haar ooit in een gay bar had ontmoet. Haar droge keel maakte haar los uit haar gedachtes. Ze schonk snel een baco voor zichzelf in. Binnen een paar slokken was hij al verdwenen. Heather kreeg het steeds warmer en warmer. Het viel haar ook tegen dat er geen een knappe vrouw was op de zangeres na dan. Door deze treurige omstandigheden besloot ze buiten maar een sigaretje te roken. Ze gebaarde naar Guy haar collega dat ze naar buiten ging. Snel pakte ze nog twee bier flesjes en liep naar de ingang. Heather kwam aan bij Bob en Eddy de twee grote, kalende uitsmijters. 'Iemand moet maar voor jullie zorgen' zei ze met een knipoog en glimlach op het moment dat ze de flesjes bier gaf. Gelukkig deden de twee nooit moeilijk over drank tijdens werk daarom waren het ook haar beste vrienden op het werk. Ze gleed langs de mensen af naar buiten. Op naar de frisse lucht weg van de stank van bier en zweet. Eenmaal buiten leunde ze dicht bij de ingang tegen de muur aan. Met alle gemak van de wereld haalde ze een sigaret uit haar zak en stekte hem aan. Haar lippen zetten zich tegen de sigaret aan en nam een paar hijsjes. Heather haar ogen kijken naar de mensen in de lange rij. Vele herkende ze en de mensen kende haar. Hier en daar begroette ze of knipoogde ze naar hen. Haar ogen vielen daarna even op een paar mensen op een stoepje.

[ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 10:00 ]
A Smile is the most beautiful curve on an womans body

7 nov 2014 - 11:33

Blaeu 6578

(Sorry, ik kon Heather er nog niet helemaal in verwerken)

Zara Céline Hendrix
De jongen bood aan zijn sigaret weg te doen, maar Zara reageerde er niet op. Tot haar opluchting ging de jongen naast haar zitten en tot sloot doofde hij de sigaret ook nog echt. Zara was opgelucht, maar tegelijkertijd baalde ze ervan dat de jongen haar geen sigaret had aangeboden. Stiekem had ze alweer dagen zin in een sigaret. Het waren dan ook geen al te beste dagen geweest. Ze had weer last gehad van enorme spanningen en had zelfs op het punt gestaan er een einde aan te maken.
Voor ze lag een prachtig meer waar de maan fel op scheen. Het licht weerkaatste op het water en al met al had het een magische sfeer. Helaas was Zara's brein zo ingesteld dat ze er maar weinig van kon genieten. Ze kon zich alleen maar afvragen of er wel eens mensen in waren verdronken.
"Hoe heet je?" vroeg ze, nu op een vriendelijkere toon. Nog steeds klonk ze als iemand die je 's avonds laat niet tegen zou willen komen op straat, maar het werd al beter. Het was niet zo dat ze zich ongemakkelijk voelde met zo'n vreemdeling. Nee, daar had ze al teveel alcohol voor op. Zonder dat ze het doorhad, had deze plek enorm veel invloed op haar.
Blijkbaar had de jongen door dat Zara naar de Aziatische jongen keek, want hij vroeg vrij snel wie de persoon zou zijn. Zara haalde haar schouders op en snoof.
"Als hij bij ons wil komen, moet hij zichzelf maar uitnodigen." Zara realiseerde zich niet helemaal dat ze dit veel te hard had gezegd. Er was een grote kans dat de jongen haar had gehoord.

[ bericht aangepast op 7 nov 2014 - 11:34 ]

7 nov 2014 - 16:13

Dandelions 255

Jeremiah Miller

'Hoe heet je?' vroeg ze me opeens. Ik liet mijn ogen langzaam omhoog gaan, om de sterren te kunnen zien.
'Jer,' antwoordde ik. 'Jeremiah, eigenlijk, maar noem me liever Jer.'
Ik glimlachte. Het was zo vreemd dat ik me volledig op mijn gemak voelde, ondanks het feit dat ik dit meisje niet kende.
'En hoe heet jij?' Ik wilde bijna een nieuwe sigaret aansteken, maar herinnerde mezelf eraan dat ze wilde stoppen. Ik schoof wat in haar richting, zo onopvallend mogelijk.
'Weet je, dit meer lijkt soms wel magisch. Ik heb me altijd afgevraagd waar het ontspringt. Mijn moeder vertelde me vroeger wel eens verhalen over de elfjes die bij de waterbronnen leefden. Misschien is het wel echt.'
Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Natuurlijk was het niet echt waar, het was een fabeltje, een verzinseltje. Ik merkte dat de hasj zijn invloed wel had uitgeoefend op mijn brein, en de alcohol zeker ook. Niet dat ik zo belachelijk veel op had, een paar biertjes. Meer niet. Ik zag dat ze nog steeds naar de jongen keek.
'Als hij bij ons wil komen, moet hij zichzelf maar uitnodigen,' zei ze, nogal kortaf en behoorlijk luid.
'Oh...' reageerde ik versuft, en mijn ogen gleden naar de Aziaat die het ongetwijfeld gehoord had. Ik grinnikte.
'Je bent wel van de korte bocht, of niet soms?' vroeg ik haar met pretlichtjes in mijn ogen. Ik hoopte vurig dat ze me eens aan zou kijken. Ik had haar gezicht nog niets goed kunnen bekijken, en ze had wel iets. Opeens merkte ik op dat er iemand, bij de ingang, naar ons keek. Ik kneep mijn ogen dicht tegen de walm van sigaretten die ons tegemoet waaide.
'Hé! Kun je die sigaret doven? Dit meisje hier probeert te stoppen, en dit helpt haar niet echt,' riep ik in zijn of haar richting. Ik keek het meisje naast me niet meer aan en draaide me naar het meer. Ze vond me vast een weirdo.

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

9 nov 2014 - 15:06

Blaeu 6578

-- Zal ik wachten op Heather/Sorridere voor ik post? --

Index RPG Actieve Topics Zoek