Sorry voor het lang verhaal maar het moet er even uit...
Vele van jullie hebben vast dit topic gezien. Mijn beste vriend en ik zijn toen op de herdenking/begrafenis uitgenodigd en we waren ook welkom op de koffietafel. Daar kwamen er ook achter dat op het zelfmoordbriefje (die gedrukt staat op de achterzijde van het prentkaartje) Dat mijn beste vriend de computer van hem erft. Omdat we allebei het idee hebben dat er meer achter zit, hadden we afgesproken om nog eens samen naar de familie te gaan en achteraf samen naar de computer te kijken om te kijken of wij iets kunnen vinden.
Mijn beste vriend vroeg dus van de week of ik contact op kon nemen met de familie omdat zijn telefoon overleden was. Uiteraard zei ik dat het geen probleem was en ik zei ook dat ik de familie liet beslissen wanneer het het beste uitkwam. Het was geen probleem, zei hij. Aangezien de ouders gescheiden zijn, zei de broer dat we volgende week donderdag welkom waren zodat ook de vader erbij kon zijn en ze bereidt waren om de computer naar het huis van mijn beste vriend te brengen.
Dus ik dat tegen hem gezegd. Maar omdat hij altijd in het weekend en vakanties bij zijn vriendin zit, kreeg ik te horen dat hij dan niet beschikbaar was. Eehm, ja hallo? Je hebt gratis OV dus een dag meer of minder maakt toch ook niks uit? Ik vond het vrij schandalig dat hij dit durfde te zeggen. Toen ging de discussie over zijn vriendin omdat zij een altijd stoornissen heeft ( Dit wist ik al vrijwel van het begin dat ik haar ken. Ik dacht dat zij het geen probleem zou vinden als hij er een dag niet was. Dat had ik dus verkeerd ingeschat. Opeens zei mijn beste vriend dat ik totaal geen idee had hoe ik met haar moest omgaan en dat ik het vanaf het begin verkeerd aan had gepakt. (Ze hadden mij op een gegeven moment gevraagd of ik met hun relatie kon helpen omdat er wat struggles waren op een bepaald gebied.)
Toen ik dit te horen kreeg, werd ik echt kwaad. Hij weet verdomme dat ik genoeg vrienden help en heb geholpen met heel verscheidende problemen, dat ik niet voor niks heb gekozen voor de opleiding maatschappelijk werk en hij weet dat ik echt voorzichtig ben geweest met zijn vriendin. Je krijgt mij niet snel kwaad maar dit...
Ik voel me letterlijk aan de kant geschoven, stank voor dank voor alle effort die ik hierin heb gestoken en ik vind heel jammer hoe hij zich gedraagt tegenover een goede vriend die zich van zijn leven heeft berooft...
Nu, bijna een week later vraag ik me af of ik wat verkeerd heb gedaan. ik voel me gefrustreerd en ik kan wel janken.
Dus, wat denken jullie?
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
