• Eventjes voorstellen...
    Hallo allemaal!
    Ik ben Kim, 21 jaar jong en ik schrijf al een aantal jaar met name binnen het genre OP, drama en romantiek. Op Quizlet heb ik niet meer zoveel verhalen staan, al kan je wel het verhaal Geschonden (KLIK) vinden dat ik met een andere cowriter schrijf. Hier een klein stukje daarvan om je een indruk te geven van mijn schrijfstijl:

    'Ze willen alles bepalen,' zegt ze met schorre stem tegen me. 'Ze...'
    Ze opent haar mond om nog wat te zeggen, maar sluit deze weer. Ze schuift haar stoel naar achteren, staat op en wankelend op haar hoge hakken begeeft ze zich richting het toilet.
    'We hebben vanmiddag ruzie gehad,' legt Maarten na een korte stilte uit. Ik heb zin om zijn hoofd in zijn tomatensoep te duwen, maar besluit in plaats daarvan op te staan en achter Margot aan te gaan. Jason trekt me echter terug in mijn stoel, wat hem een boze blik van mij oplevert.
    'Niet mee bemoeien, liefje, zij is haar verantwoordelijkheid.' Dan richt hij zich tot Maarten. 'Dus wat doe je dan nog hier?' bijt Jason hem toe. 'Doe wat je hoort te doen en ga haar achterna. Of moet ik dat soms doen?'
    Jason klinkt kalm, maar tot mijn opluchting ook boos door dit hele gebeuren. Maarten knikt naar Jason en naar Nick voor hij vluchtig opstaat en ook richting het toilet snelt.
    Even later komt Maarten terug met een strompelende en trillende Margot aan zijn arm. Haar bruine haren hangen verwilderd over haar schouders en haar ogen zijn roodomrand. Ze laat zich langzaam op haar stoel vallen en opent enkel haar mond om met lange tanden af en toe kleine hapjes te nemen van haar groente of slokken te nemen uit het glas water dat Jonathan haar heeft toegeschoven. De sfeer blijft flink gespannen, ondanks de luchtige grapjes en opmerkingen die Jason en Timo over tafel gooien. Langzaamaan vult gelach, gepraat en geklingel van glazen en bestek weer de ruimte, maar toch kan ik het hele gebeuren niet uit mijn gedachten bannen en blijf ik Margot nauwlettend in de gaten houden. Ze staart wat afwezig en triest voor zich uit en niemand lijkt aandacht aan haar te besteden.
    Behalve Nick dan.
    Hij heeft door dat ik al de gehele avond Margots blik probeer te vangen en contact met haar probeer te maken en hij heeft ook door dat ik de helft hier aan tafel - inclusief hemzelf - niet mag. Ik voelde al een tijdje zijn ogen branden en vang nu zijn blik.
    Dit keer lacht hij niet. Hij zegt ook niets en kauwt alleen maar op zijn stuk biefstuk terwijl hij me blijft aankijken.
    .

    Ik merk dat de verhalen die ik met een ander schrijf me toch wat gemakkelijker afgaan. De verhalen die ik zelf schrijf lopen vaak op een bepaald punt vast. Daarom vind ik het prettig om iemand te hebben waarmee ik kan sparren: elkaar aanvullen, inspireren en motiveren. Daarom ben ik op zoek naar jou!

    Waar ben ik naar op zoek?
    Ik ben op zoek naar iemand die gezellig is, gemotiveerd is en bereid is regelmatig te overleggen en te schrijven (ik dacht aan wekelijks). Daarbij gaat mijn voorkeur uit naar iemand rond mijn eigen leeftijd. Ietsjes jonger of ouder maakt me niets uit, maar het liefst niet al te veel jaren verschil.

    Wat gaan we schrijven?
    Het bovenstaande plaatje heeft me geïnspireerd tot een verhaal in het genre OP, drama, romantiek en lichte fantasy:

    De tot verdriet en wanhoop gedreven Aurélie staat op de rand van de Gouden Brug, klaar om een einde te maken aan haar ellende. Op het laatste moment verandert ze echter van gedachten.
    Een moment te laat, zo blijkt...
    De Dood heeft haar gezien, haar geroken, haar gevoeld. Hij is vastbesloten haar te halen en nooit meer te laten gaan...


    Een beetje vaag, ik weet het, maar ik wil nog niet al te veel verklappen. Mochten we een samenwerking aangaan, dan zal meer duidelijk worden haha (: Ik heb dus al het idee voor het verhaal en in grote lijnen ook de tijdslijn. Ik sta echter altijd open voor jouw ideeën en aanvullingen om samen tot een mooi verhaal te komen!

    Invullijstje:
    Ben je geïnteresseerd? Dan wil ik je vragen onderstaand lijstje in te vullen:
    Naam:
    Leeftijd:
    Voorkeur schrijfstijl (denk hierbij aan: genre, ik/hij/zij-vorm, VT - TT, man/vrouw etc.)
    Voorbeeld schrijfstijl (graag in spoiler):

    Hopelijk tot snel! (:

    [ bericht aangepast op 22 sep 2015 - 16:56 ]


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    Ik ben echt een heel onregelmatige schrijfster, dus ik ga me niet aanmelden, maar zou je me alsjeblieft kunnen waarschuwen wanneer het online komt te staan? Ik vind het idee echt tof (:


    “The heart is an arrow. It demands to aim true."

    Mij lijkt het idee ook wel erg tof, ik zou wel willen meeschrijven al heb ik nu ik studeer even minder tijd en kan ik dus even alleen mijn eigen verhalen schrijven. Maar het idee lijkt me super tof :)


    i'm not just someone , i'm myself and that's perfect.

    Zelf zou ik je graag meehelpen met het schrijven van dit verhaal, maar ik twijfel erg omdat ik zelf met een eigen verhaal bezig ben en aangezien mijn fut voor schrijven (na een lange tijd, moet ik zeggen) weer wat terug begint te komen. Ik heb een lange tijd stilgezeten met schrijven, maar ik zal toch voor de zekerheid de lijst invullen voor dat je een idee krijgt c:


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Klinkt echt super leuk, helaas is mijn Nederlandse schrijfstijl gewoon niet goed genoeg om een verhaal als dit aan te gaan, ik schrijf bijna alleen maar in het Engels. Ik moet het dus voorbij laten gaan, maar ik vind het wel echt een gaaf idee. Zou je mij kunnen waarschuwen als het verhaal start?


    The truth is out there.

    Het klinkt echt heel gaaf! Alleen ben ik 4 jaar jonger en druk bezig met mijn eigen verhalen op moment :/ Ik ben wel erg benieuwd naar het verhaal!


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."

    Tof, zeg: tot nu toe alleen maar positieve reacties!
    En degenen die dat vroegen: tuurlijk wil ik jullie waarschuwen als het eenmaal start, alleen daar heb ik nog wel een co-writer voor nodig haha (:

    [ bericht aangepast op 22 sep 2015 - 20:52 ]


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    soort van MT zal straks even het lijstje in vullen!

    Backbiter schreef:
    Het klinkt echt heel gaaf! Alleen ben ik 4 jaar 8 jaar jonger en druk bezig met mijn eigen verhalen op moment :/ Ik ben wel erg benieuwd naar het verhaal!

    [ bericht aangepast op 22 sep 2015 - 20:59 ]


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Lijkt mij erg leuk. Op dit moment kom ik net uit een writersblock, dus hrt is misschien wel weer een leuke uitdaging. Ik schrijf alleen wel liever in VT, hoop niet dat je daar een bezwaar tegdn hebt? Ik zal zo wel even het lijstje invullen als ik op de laptop zit. (:

    EDIT:

    Naam: Tialda.
    Leeftijd: 20 (1-04-1995)
    Voorkeur schrijfstijl (denk hierbij aan: genre, ik/hij/zij-vorm, VT - TT, man/vrouw etc.) Ik schrijf momenteel graag in verleden tijd, ik vorm en vanuit een vrouw. De laatste tijd schrijf ik graag Horror/Thriller en Dystopische Science-Fiction (Met dus een vleugje Fantasy).
    Voorbeeld schrijfstijl (graag in spoiler):


    ‘Veronica?’ Ik werd wakker van een bekende stem en werd zachtjes door elkaar heen geschud. Met veel moeite opende ik mijn ogen en keek recht in de ogen van Gunnar. Edmund stond aan de andere kant van de kamer toe te kijken. ‘Wat is er gebeurd? Ben je flauwgevallen?’
    ‘Nee,’ zei ik met een schorre stem, terwijl ik rechtop probeerde te zitten. Ik voelde pijnscheuten door mijn hoofd heen en wreef over mijn slapen heen. Ik wist niet of het hielp, maar ik kon het altijd proberen. ‘Ik ben denk ik gewoon in slaap gevallen. Ik weet het niet.’ Ik haalde mijn schouders op.
    Gunnar keek me recht in de ogen aan en probeerde me te doorgronden. Dat zou niet zo moeilijk zijn, aangezien ik altijd rode ogen kreeg, als ik huilde.
    ‘Je hebt gehuild,’ merkte hij toen verbaasd op. ‘Waarom?’ Nors keek ik hem aan.
    ‘Wat denk je? Mijn zus en haar verloofde gaan over een week dood. Kun je dat echt niet zelf bedenken?’ zei ik kwaad tegen hem en Gunnar keek me bezorgd aan.
    ‘Sorry,’ zei hij dan ook. ‘Het spijt me. Er is nog hoop. We kunnen ze redden.’
    Verwoed schudde ik met mijn hoofd heen en weer. Dat was niet waar. Dan zouden we toch opgepakt worden en dan stond ons hetzelfde lot als hun te wachten. Misschien nog wel erger, omdat we de autoriteiten met opzet dwarsboomden.
    ‘Hoe kun je dat nou zeggen!’ riep ik dan ook kwaad uit. ‘Er is geen hoop meer. De rechtszaak is al geweest. Het is klaar. Ze gaan dood, er is geen ontkomen meer aan.’ Vol ontzet keek ik hem aan, toen hij niets terugzei. Was hij echt van plan om hun executie te dwarsbomen?
    ‘Zeg niet dat je zo dom bent. Er is geen hoop meer en ik heb het geaccepteerd. Ik had niet verwacht dat jij me net valse hoop probeerde te geven.’ Nog steeds kwaad op hem, ging ik rechtop zitten en kruiste mijn benen over elkaar heen, zodat ze in elkaar verstrengeld waren.
    ‘Zo bedoelde ik het ook niet,’ zei Gunnar zachtjes tegen me, ‘Ik weet het niet. Ik wilde je alleen hoop geven. Ik had het niet moeten doen. Het spijt me.’ Toen Gunnar dat zei, keek ik hem recht in zijn ogen aan. Het speet hem helemaal niet, besefte ik me, toen ik tot die conclusie kwam. Wat was hij van plan? Plotseling schoot het me te binnen dat Edmund er ook nog bij was., maar hij zat verveeld in wat dozen te rommelen, dus ik nam niet aan dat hij iets gehoord had. Hij liet het in ieder geval niet merken en ik haalde opgelucht adem.
    ‘Je bent gek,’ siste ik kwaad naar Gunnar. ‘Zeg dat nog eens luidop en er wacht je een zelfde lot als hun op. Ik zal net doen alsof ik niets gehoord heb, maar flik het niet nog eens. Ik bescherm je niet nog een keer. Ik ben namelijk wel van plan om oud te worden.’ Om extra kracht bij mijn woorden te zetten, stond ik op en liep zonder nog iets te zeggen naar Edmund toe. Betrapt keek hij me aan.
    ‘Ben je klaar met inpakken?’ vroeg hij geïnteresseerd. Ik was blij dat hij niet over het gesprek begon, wat net had plaatsgevonden. Ik knikte.
    ‘Nou, waar wachtten we dan nog op? Ik snak naar koffie.'

    [ bericht aangepast op 22 sep 2015 - 22:40 ]


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Naam: Mandy
    Leeftijd: 22
    Voorkeur schrijfstijl: Genre: ik sta voor bijna alle genre's wel open dus het zou denk ik te veel zijn om hier alles neer te zetten.
    VT-tt: Vt
    ik/hij/zij-vorm: Momentaal schrijf ik veel in de ik-vorm maar hij/zij-vorm is ook totaal geen probleem.
    man/vrouw: Ik kan vanuit beide schrijven.
    Extra: ik schrijf ook wel 16+ (qua geweld, etc)
    Voorbeeld schrijfstijl: De voorbeeld is wel van een ORPG waar ik vaak minder op fouten let dan bij verhalen.

    Zodra Caim bij het raam was liet ik mijn blik meteen naar hem toe gaan, waarom was hij totaal zo anders dan dat we wisten. Wat ik tot nu toe had gezien leek hij een dom vol emoties te zijn. Ik had twee keer een boze kant van hem gezien maar hij had ook duidelijk laten zien dat hij precies het tegen overgestelde kon zijn. Iets zoals ik wel eens had, al was het gelukkig door de jaren veel minder geworden, misschien leken we toch iets op elkaar? De tijd zou het uitwijzen. Zonder het echt te beseffen liet ik mijn blik over hem heen gaan en moest eerlijk toegeven dat een pak hem erg goed stond, een zucht verliet zacht mijn lippen waarna ik naar de muur keek. Eenmaal er bewegingen in mijn ooghoek te zien was keek ik wat schuin op zij en liet mijn blik op Caim richting. Ik volgde zijn bewegingen en keek zwijgend toe hoe hij terug plaats nam op het bed. Ik was enigzins blij dat hij toch een kleine afstand hield. Voor nu leek het mij meer dan normaal dat ik een soort afstand wou houden gezien het feit dat hij me bang had gemaakt maar die angst leek beetje bij beetje te verdwijnen gezien ik toch wel in de war kwam van zijn gedrag. Het ene moment zo boos het ander moment zo zorgzaam. "De plaats welke ik aan je heb getoond is niet de Hemel zelve — het is de overgang naar die plaats omdat er gevoelens van geluk en blijdschap hangen. Zoals ik je al zei hebben mijn tegenpool en ik beiden anderen taken verworven die nauw met elkaar samenhangen: Hij zorgt voor alles wat voor en tijdens het leven plaatsvindt en ik zorg voor alles wat daarna staat te gebeuren."
    Aandachtig luisterde ik gezien de nieuwsgierigheid helemaal echt was. Ik had misschien heel anders moeten reageren nu, een poging doen tot vluchten en eventueel het geloof niet in twijfel trekken. Maar door Caim me dingen had laten zien en verteld kwam er toch een kleine twijfel in me op. Maar dit wou ik niet laten zien gezien ik dan heel waarschijnlijk in de war zou raken iets wat ik totaal niet wou. Ik en in de war was geen goede combinatie. "Sinds het begin der tijden hebben menselijke figuren een beeld nodig waar ze ongeluk aan toe kunnen wijzen. Doordat de dood verbonden werd aan het slechte werd ik al snel neergezet als de persoon zoals jij me op het moment denkt te kennen. Niemand weet dat ik niet de Heerser ben van de Hel — maar van de Onderwereld: wat geheel anders is dan alleen een plaats voor de slechte zielen." Moeizaam slikte ik terwijl ik deze woorden aan hoorde. Zo iets moest verschikkelijk zijn, dat kon niet anders. Het zou een hel zijn om te weten dat niemand wist hoe je zelf was en iedereneen alleen maar door en door slecht over hem dacht. Er ging zoveel door me heen om te zeggen maar ik was bang dat het verkeerd over zou komen, gezien het leek als of we of beter gezegd ik hem al eerder verkeerd had begrepen. En dat had er voor gezorgd dat hij mijn huid verbrande iets wat hij blijkbaar niet van plan was aan zijn reactie te zien zoals hij er op had gereageerd zodra hij er achter kwam. "Het spijt me dat te horen, dat moet verschikkelijk zijn." Besloot ik toch zacht te reageren op zijn woorden.
    Even had ik mijn blik van hem af gehaald maar zodra hij een zucht liet horen schoten mijn kijkers meteen naar hem toe, het verbaasde me dat hij naar de grond keek. Voor even trok ik vragend een wenkbrauw op maar hield mijn lippen op een. "Ik moet eerlijk bekennen dat ik enige overeenkomsten heb met Armel — je bent een mooie jongedame, Penelope en dat zal een man nooit ofte nimmer kunnen ontkennen. Maar ik beloof je dat ik je nooit op die wijze aan zal raken zonder je toestemming." Mijn lippen gleden vanzelf wat van elkaar terwijl ik hem verbaast aan keek. Onbewust was ik gaan blozen door zijn woorden en was er een verlegen blik in mijn ogen ontstaan. "Ow" sprak ik zacht uit vol verbazing. Even liet ik mijn blik van hem weg gaan, dit had ik dus ook totaal niet verwacht uit zijn mond te horen komen. "D-dank je," fluisterde ik zacht terwijl ik met de zelfde verlegen blik hem weer aan keek, voorzichtig was er een kleine glimlach rond mijn lippen ontstaan. "Het klinkt nu net als of ik gedwongen word door het te zeggen gezien je het ook tegen mij hebt gezegd, maar je mag er zelf ook wel wezen Caim. Ik denk dat elk vrouw, of meisje het met me eens is." ik meende het oprecht en zei het niet alleen omdat hij me vertelde dat hij me mooi vond. De duivel zag er echt goed uit. Qua uiterlijk was het ook totaal geen straf dat ik zijn vrouw zou moeten worden. En voor nu leek zijn karakter ook wel wat mee te vallen. "Je zou moeten rusten — ik heb je al te lang opgehouden." Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden, ergens wou ik niet alleen gelaten worden nu. Niet omdat dit de hel of de onderwereld was maar omdat het een plek was die ik niet kende, op zulke momenten wou ik dan ook totaal niet alleen gelaten worden. Echter gooide ik het op iets heel anders. "Ik hoef niet te rusten, ik ben niet moe." sprak ik eigenwijs. Meteen besloot ik een van mijn vragen op hem af te vuren. Dit echter zou voor mij wel heel belangrijk worden, de wetenschap dat het goed zou zitten voor mijn moeder. "Mag ik nog steeds kiezen wat betreft mijn moeder?" begon ik zacht terwijl ik naar hem keek. "Dan ga ik voor de keuze van een zachte leugen, ik wil niet dat ze niet weet waar ik ben of dat ze me volledig vergeet." fluisterde ik zacht. Mijn moeder was alles voor me, ik had letterlijk mijn leven voor het hare verruilt

    [ bericht aangepast op 22 sep 2015 - 21:52 ]

    Scribe schreef:
    Lijkt mij erg leuk. Op dit moment kom ik net uit een writersblock, dus hrt is misschien wel weer een leuke uitdaging. Ik schrijf alleen wel liever in VT, hoop niet dat je daar een bezwaar tegdn hebt? Ik zal zo wel even het lijstje invullen als ik op de laptop zit. (:

    EDIT:

    Naam: Tialda.
    Leeftijd: 20 (1-04-1995)
    Voorkeur schrijfstijl (denk hierbij aan: genre, ik/hij/zij-vorm, VT - TT, man/vrouw etc.) Ik schrijf momenteel graag in verleden tijd, ik vorm en vanuit een vrouw. De laatste tijd schrijf ik graag Horror/Thriller en Dystopische Science-Fiction (Met dus een vleugje Fantasy).
    Voorbeeld schrijfstijl (graag in spoiler):

    ‘Veronica?’ Ik werd wakker van een bekende stem en werd zachtjes door elkaar heen geschud. Met veel moeite opende ik mijn ogen en keek recht in de ogen van Gunnar. Edmund stond aan de andere kant van de kamer toe te kijken. ‘Wat is er gebeurd? Ben je flauwgevallen?’
    ‘Nee,’ zei ik met een schorre stem, terwijl ik rechtop probeerde te zitten. Ik voelde pijnscheuten door mijn hoofd heen en wreef over mijn slapen heen. Ik wist niet of het hielp, maar ik kon het altijd proberen. ‘Ik ben denk ik gewoon in slaap gevallen. Ik weet het niet.’ Ik haalde mijn schouders op.
    Gunnar keek me recht in de ogen aan en probeerde me te doorgronden. Dat zou niet zo moeilijk zijn, aangezien ik altijd rode ogen kreeg, als ik huilde.
    ‘Je hebt gehuild,’ merkte hij toen verbaasd op. ‘Waarom?’ Nors keek ik hem aan.
    ‘Wat denk je? Mijn zus en haar verloofde gaan over een week dood. Kun je dat echt niet zelf bedenken?’ zei ik kwaad tegen hem en Gunnar keek me bezorgd aan.
    ‘Sorry,’ zei hij dan ook. ‘Het spijt me. Er is nog hoop. We kunnen ze redden.’
    Verwoed schudde ik met mijn hoofd heen en weer. Dat was niet waar. Dan zouden we toch opgepakt worden en dan stond ons hetzelfde lot als hun te wachten. Misschien nog wel erger, omdat we de autoriteiten met opzet dwarsboomden.
    ‘Hoe kun je dat nou zeggen!’ riep ik dan ook kwaad uit. ‘Er is geen hoop meer. De rechtszaak is al geweest. Het is klaar. Ze gaan dood, er is geen ontkomen meer aan.’ Vol ontzet keek ik hem aan, toen hij niets terugzei. Was hij echt van plan om hun executie te dwarsbomen?
    ‘Zeg niet dat je zo dom bent. Er is geen hoop meer en ik heb het geaccepteerd. Ik had niet verwacht dat jij me net valse hoop probeerde te geven.’ Nog steeds kwaad op hem, ging ik rechtop zitten en kruiste mijn benen over elkaar heen, zodat ze in elkaar verstrengeld waren.
    ‘Zo bedoelde ik het ook niet,’ zei Gunnar zachtjes tegen me, ‘Ik weet het niet. Ik wilde je alleen hoop geven. Ik had het niet moeten doen. Het spijt me.’ Toen Gunnar dat zei, keek ik hem recht in zijn ogen aan. Het speet hem helemaal niet, besefte ik me, toen ik tot die conclusie kwam. Wat was hij van plan? Plotseling schoot het me te binnen dat Edmund er ook nog bij was., maar hij zat verveeld in wat dozen te rommelen, dus ik nam niet aan dat hij iets gehoord had. Hij liet het in ieder geval niet merken en ik haalde opgelucht adem.
    ‘Je bent gek,’ siste ik kwaad naar Gunnar. ‘Zeg dat nog eens luidop en er wacht je een zelfde lot als hun op. Ik zal net doen alsof ik niets gehoord heb, maar flik het niet nog eens. Ik bescherm je niet nog een keer. Ik ben namelijk wel van plan om oud te worden.’ Om extra kracht bij mijn woorden te zetten, stond ik op en liep zonder nog iets te zeggen naar Edmund toe. Betrapt keek hij me aan.
    ‘Ben je klaar met inpakken?’ vroeg hij geïnteresseerd. Ik was blij dat hij niet over het gesprek begon, wat net had plaatsgevonden. Ik knikte.
    ‘Nou, waar wachtten we dan nog op? Ik snak naar koffie.'


    Dankje! Ik schrijf zelf vooral in de tegenwoordige tijd, maar ik sta er ook open voor eens wat anders te proberen. Dus dat moet geen probleem vormen (:


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    JeIIy schreef:
    Naam: Mandy
    Leeftijd: 22
    Voorkeur schrijfstijl: Genre: ik sta voor bijna alle genre's wel open dus het zou denk ik te veel zijn om hier alles neer te zetten.
    VT-tt: Vt
    ik/hij/zij-vorm: Momentaal schrijf ik veel in de ik-vorm maar hij/zij-vorm is ook totaal geen probleem.
    man/vrouw: Ik kan vanuit beide schrijven.
    Extra: ik schrijf ook wel 16+ (qua geweld, etc)
    Voorbeeld schrijfstijl: De voorbeeld is wel van een ORPG waar ik vaak minder op fouten let dan bij verhalen.

    Zodra Caim bij het raam was liet ik mijn blik meteen naar hem toe gaan, waarom was hij totaal zo anders dan dat we wisten. Wat ik tot nu toe had gezien leek hij een dom vol emoties te zijn. Ik had twee keer een boze kant van hem gezien maar hij had ook duidelijk laten zien dat hij precies het tegen overgestelde kon zijn. Iets zoals ik wel eens had, al was het gelukkig door de jaren veel minder geworden, misschien leken we toch iets op elkaar? De tijd zou het uitwijzen. Zonder het echt te beseffen liet ik mijn blik over hem heen gaan en moest eerlijk toegeven dat een pak hem erg goed stond, een zucht verliet zacht mijn lippen waarna ik naar de muur keek. Eenmaal er bewegingen in mijn ooghoek te zien was keek ik wat schuin op zij en liet mijn blik op Caim richting. Ik volgde zijn bewegingen en keek zwijgend toe hoe hij terug plaats nam op het bed. Ik was enigzins blij dat hij toch een kleine afstand hield. Voor nu leek het mij meer dan normaal dat ik een soort afstand wou houden gezien het feit dat hij me bang had gemaakt maar die angst leek beetje bij beetje te verdwijnen gezien ik toch wel in de war kwam van zijn gedrag. Het ene moment zo boos het ander moment zo zorgzaam. "De plaats welke ik aan je heb getoond is niet de Hemel zelve — het is de overgang naar die plaats omdat er gevoelens van geluk en blijdschap hangen. Zoals ik je al zei hebben mijn tegenpool en ik beiden anderen taken verworven die nauw met elkaar samenhangen: Hij zorgt voor alles wat voor en tijdens het leven plaatsvindt en ik zorg voor alles wat daarna staat te gebeuren."
    Aandachtig luisterde ik gezien de nieuwsgierigheid helemaal echt was. Ik had misschien heel anders moeten reageren nu, een poging doen tot vluchten en eventueel het geloof niet in twijfel trekken. Maar door Caim me dingen had laten zien en verteld kwam er toch een kleine twijfel in me op. Maar dit wou ik niet laten zien gezien ik dan heel waarschijnlijk in de war zou raken iets wat ik totaal niet wou. Ik en in de war was geen goede combinatie. "Sinds het begin der tijden hebben menselijke figuren een beeld nodig waar ze ongeluk aan toe kunnen wijzen. Doordat de dood verbonden werd aan het slechte werd ik al snel neergezet als de persoon zoals jij me op het moment denkt te kennen. Niemand weet dat ik niet de Heerser ben van de Hel — maar van de Onderwereld: wat geheel anders is dan alleen een plaats voor de slechte zielen." Moeizaam slikte ik terwijl ik deze woorden aan hoorde. Zo iets moest verschikkelijk zijn, dat kon niet anders. Het zou een hel zijn om te weten dat niemand wist hoe je zelf was en iedereneen alleen maar door en door slecht over hem dacht. Er ging zoveel door me heen om te zeggen maar ik was bang dat het verkeerd over zou komen, gezien het leek als of we of beter gezegd ik hem al eerder verkeerd had begrepen. En dat had er voor gezorgd dat hij mijn huid verbrande iets wat hij blijkbaar niet van plan was aan zijn reactie te zien zoals hij er op had gereageerd zodra hij er achter kwam. "Het spijt me dat te horen, dat moet verschikkelijk zijn." Besloot ik toch zacht te reageren op zijn woorden.
    Even had ik mijn blik van hem af gehaald maar zodra hij een zucht liet horen schoten mijn kijkers meteen naar hem toe, het verbaasde me dat hij naar de grond keek. Voor even trok ik vragend een wenkbrauw op maar hield mijn lippen op een. "Ik moet eerlijk bekennen dat ik enige overeenkomsten heb met Armel — je bent een mooie jongedame, Penelope en dat zal een man nooit ofte nimmer kunnen ontkennen. Maar ik beloof je dat ik je nooit op die wijze aan zal raken zonder je toestemming." Mijn lippen gleden vanzelf wat van elkaar terwijl ik hem verbaast aan keek. Onbewust was ik gaan blozen door zijn woorden en was er een verlegen blik in mijn ogen ontstaan. "Ow" sprak ik zacht uit vol verbazing. Even liet ik mijn blik van hem weg gaan, dit had ik dus ook totaal niet verwacht uit zijn mond te horen komen. "D-dank je," fluisterde ik zacht terwijl ik met de zelfde verlegen blik hem weer aan keek, voorzichtig was er een kleine glimlach rond mijn lippen ontstaan. "Het klinkt nu net als of ik gedwongen word door het te zeggen gezien je het ook tegen mij hebt gezegd, maar je mag er zelf ook wel wezen Caim. Ik denk dat elk vrouw, of meisje het met me eens is." ik meende het oprecht en zei het niet alleen omdat hij me vertelde dat hij me mooi vond. De duivel zag er echt goed uit. Qua uiterlijk was het ook totaal geen straf dat ik zijn vrouw zou moeten worden. En voor nu leek zijn karakter ook wel wat mee te vallen. "Je zou moeten rusten — ik heb je al te lang opgehouden." Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden, ergens wou ik niet alleen gelaten worden nu. Niet omdat dit de hel of de onderwereld was maar omdat het een plek was die ik niet kende, op zulke momenten wou ik dan ook totaal niet alleen gelaten worden. Echter gooide ik het op iets heel anders. "Ik hoef niet te rusten, ik ben niet moe." sprak ik eigenwijs. Meteen besloot ik een van mijn vragen op hem af te vuren. Dit echter zou voor mij wel heel belangrijk worden, de wetenschap dat het goed zou zitten voor mijn moeder. "Mag ik nog steeds kiezen wat betreft mijn moeder?" begon ik zacht terwijl ik naar hem keek. "Dan ga ik voor de keuze van een zachte leugen, ik wil niet dat ze niet weet waar ik ben of dat ze me volledig vergeet." fluisterde ik zacht. Mijn moeder was alles voor me, ik had letterlijk mijn leven voor het hare verruilt


    Dankje! (:


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    Mijn keuze is gevallen op Whelve die me via een pb benaderd heeft.
    Toch iedereen bedankt voor de reacties!


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    Voor iedereen die een berichtje wilde, hier is het! Het verhaal kan eindelijk online (:
    Klikje Veel leesplezier!



    BLOED VERMENGT ZICH MET WATER


    De door verdriet en wanhoop gedreven Sophia begeeft zich op de reling van de Oranjebrug, klaar om een einde te maken aan haar ellende. Op het laatste moment begint er toch een gevoel van twijfel bij haar op te komen.

    Een moment te laat, zo blijkt...

    De Dood heeft haar gezien, haar geroken, haar gevoeld. Hij is vastbesloten haar te halen en nooit meer te laten gaan...


    EN DE DOOD DIE WACHT...



    Alle leeftijden || Nederlandstalig
    Samenwerking tussen Lovelyreads en Whelve
    Cover: Lovelyreads || Trailer: Whelve
    Onbekende personen, fantasy en romantiek
    Soundtrack I || Soundtrack II
    Dit verhaal mag gerecenseerd worden
    Start: 22-11-2015 || Einde: -


    she believed she could & so she did