We tellen af en
juist voor het feestgedruis explodeert
en ergens iemands
arm door gitwit vuurwerk wordt verteerd,
duw je het vluchtig
in mijn handen en dan fluister je;
'Maak er wat moois van.'
Ijl en mysterieus
zijn je woorden steeds weer, telkens meer
en soms noem je me
lieverd - dan maak ik zonder verweer
buitenissige
beloftes, meestal ivoren goed.
nonsens, verdorie
Jij bent niet hetgeen,
het enige wat ik wens, dit jaar
toch ben ik voor jouw
lach, de mijne, de onze, dankbaar
en omdat je mij
driehonderdvijvenzestig beige
bladzijden toestak.
Een geniaal plan
en dertien Ikea-potloodjes
- elke maand en een
extra - vetvlekken, borrelnootjes
en ik ging het nieuw
hoofdstuk met overgave te lijf.
Het werd poëzie.
Zorgvuldig koos ik
woorden en zinsneden en muziek
en melodie en
kleur en liefde, verbeten lyriek.
Ik heb het achtergelaten tussen de halve flessen champagne en leftovers foie gras.
Alleen zal je er
deze keer, ben ik bang, niet bij zijn.
Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28
