• Oké, ik woon in een studentenhuis waarin iedereen een eigen keuken en badkamer heeft. Er is dus geen gemeenschappelijke ruimte waardoor je de rest nooit ziet. Inmiddels heb ik iedereen wel een keer gezien (ik woon er nu ook 5 maanden, dus dat mag ook wel), maar het blijft heel ongemakkelijk om iemand tegen te komen. Ik ga ook nooit weg als ik hoor dat iemand op de gang is, dan wacht ik wel even of het moet écht niet anders kunnen. Het is niet eens zo dat ze niet aardig zijn, ik weet alleen nooit wat ik moet zeggen.

    Het probleem nu is alleen dat ik niet anders kan, ik heb namelijk een pakketje voor iemand aangenomen die niet thuis was en nu zit ik er dus mee. Ik dacht, nou, ik hang netjes een briefje op de voordeur, kijk ik net, is het briefje weg. En ik ben niet weg geweest vandaag. Dus nu ben ik bang dat ik dadelijk iemands pakketje onbewust heb gekidnapped en ik weet niet welke kamer van haar is en ik wil al helemaal niet iedereen langs om erachter te komen.

    Eghhhhh. Frustraties met mezelf. Sorry voor mijn onzin topic trouwens, ik hoopte dat iemand zich erin zou herkennen zodat ik me iets normaler voel. x'd


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Ik had dat heel erg in mijn eerste jaar haha


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Oh omg, ik heb dat ook wel een beetje. :') Ik woon in een studentenflat, en ik hoop ergens ook altijd dat ik niemand tegenkom op de gang. Al moet ik zeggen dat iedereen wel super aardig is. Maar goed, ik kan me wel voorstellen dat het ongemakkelijk is, helemaal als je niet weet welke kamer het is. Is er geen manier om hier achter te komen? Op het pakketje staat het adres wel toch?


    Caution first, always.

    Tamir schreef:
    Oh omg, ik heb dat ook wel een beetje. :') Ik woon in een studentenflat, en ik hoop ergens ook altijd dat ik niemand tegenkom op de gang. Al moet ik zeggen dat iedereen wel super aardig is. Maar goed, ik kan me wel voorstellen dat het ongemakkelijk is, helemaal als je niet weet welke kamer het is. Is er geen manier om hier achter te komen? Op het pakketje staat het adres wel toch?


    Ja klopt haha, alleen niemand heeft nummers bij de deur staan. Dus ik dacht, ik hang een briefje op, dan komt ze wel naar mij. Maar nu het briefje weg is weet ik niet goed wat ik moet doen haha. Ik voel me zo stom he hahaha

    [ bericht aangepast op 12 jan 2016 - 21:00 ]


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Kun je het niet op de gang leggen. Ik woon dan wel in een huis, maar bij ons ligt alles ook altijd overal en nergens


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    The main reason dat ik niet in een studentenhuis wil wonen ;x
    Mijn sociale skills zijn echt level -999.


    26 - 02 - '16

    Sempre schreef:
    (...)

    Ja klopt haha, alleen niemand heeft nummers bij de deur staan. Dus ik dacht, ik hang een briefje op, dan komt ze wel naar mij. Maar nu het briefje weg is weet ik niet goed wat ik moet doen haha. Ik voel me zo stom he hahaha

    Ahh, wat onhandig. D; Is er geen plattegrond in het gebouw? Ik vind het niet stom hoor, ik zou ook zoiets hebben van 'shit'. Iedereen denk ik, want niemand zit erop te wachten om iedereen af te moeten gaan. (;


    Caution first, always.

    Einar schreef:
    Kun je het niet op de gang leggen. Ik woon dan wel in een huis, maar bij ons ligt alles ook altijd overal en nergens


    Nou, ik moest er voor tekenen. En ik wil niet dat ze het dadelijk kwijt is en dat het mijn schuld is >.< Maar goed, misschien kan ik het aan de jongen tegenover me geven, die woont hier al langer en daar heb ik wel enigszins contact mee.


    When time and life shook hands and said goodbye.

    En gewoon tellen van deuren dan? Misschien kun je met je eigen nummer uitvogelen welke kamer welk nummer heeft?


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Einar schreef:
    En gewoon tellen van deuren dan? Misschien kun je met je eigen nummer uitvogelen welke kamer welk nummer heeft?


    Ja, dat was mijn eerste tactiek, alleen ze heeft nummer 6 op haar pakketje staan. Maar er zijn maar vijf kamers. Dus ik gok dat ze het perongeluk verkeerd heeft ingevuld, maar dat maakt het dus nog lastiger. Maar goed, ik denk dat ik nu dus ga wachten tot ik iemand op de gang hoor en die vraag of ze weten waar haar kamer is.


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Sempre schreef:
    (...)

    Ja, dat was mijn eerste tactiek, alleen ze heeft nummer 6 op haar pakketje staan. Maar er zijn maar vijf kamers. Dus ik gok dat ze het perongeluk verkeerd heeft ingevuld, maar dat maakt het dus nog lastiger. Maar goed, ik denk dat ik nu dus ga wachten tot ik iemand op de gang hoor en die vraag of ze weten waar haar kamer is.


    Haha oh dit is mission impossible. Succes!


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Einar schreef:
    (...)

    Haha oh dit is mission impossible. Succes!

    Het lijkt inderdaad net op een slechte versie ervan haha


    When time and life shook hands and said goodbye.