Wat is jullie mening over… - Story problemen

…pseudoniemen?

Zoals velen waarschijnlijk al weten gebruikten de vrouwelijke auteurs vroeger een pseudoniem, doorgaans een mannennaam om te zorgen dat hun boeken gelezen werden. Vrouwen die boeken schreven was toen echt een no go.
Tegenwoordig wordt er ook nog veelvuldig gebruik van gemaakt ondanks het feit dat vrouwen vandaag de dag veel meer worden gerespecteerd. Ik wil graag van jullie weten hoe jullie tegen pseudoniemen aan kijken.

Degenen die al iets hebben gepubliceerd: hebben jullie dit onder jullie eigen naam gedaan? Was dat een bewuste keuze? Zo ja, waarom heb je niet gekozen voor een pseudoniem?
Degenen die nog niets hebben gepubliceerd: waar gaat jullie voorkeur naar uit en waarom?

En, degenen die voorstander zijn van een pseudoniem, waaraan moet zo’n naam dan voldoen naar jullie mening?

Groetjes,
Nesantia

---

oi, suzy

Een pseudoniem kan heel leuk zijn. Je kan de naam gebruiken die je altijd al had willen hebben, bijvoorbeeld, of een bijnaam kiezen die heel typerend is voor jouw stijl of überhaupt op jouzelf, als persoon.

---

26 - 02 - '16

Een pseudoniem is heel handig, want net zoals je zelf in de beginpost zegt: Vrouwen die boeken schreven was een no go. Ik denk dat het ergens alsnog een beetje in de mens blijft zitten, dat gaat nooit echt helemaal weg, maar het is zoveel beter nu de vrouw wel meer gerespecteerd wordt. Ik heb nog geen boek uitgebracht, maar ik zou wel een pseudoniem gebruiken.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik vind het pseudoniem gebeuren nu op zich niks storend. J.K. Rowling schrijft de Cormoran Strike boeken ook vanuit een pseudoniem en die zijn ook gewoon super, dus wat maakt het uit welke naam dat er op de kaft staat? Het is tenslotte de inhoud die telt ^^

EDIT: Dit komt van de site van de Cormoran Strike boeken:

WHY HAVE YOU CHOSEN TO WRITE THE STRIKE NOVELS UNDER A PSEUDONYM?
To begin with I was yearning to go back to the beginning of a writing career in this new genre, to work without hype or expectation and to receive totally unvarnished feedback. It was a fantastic experience and I only wish it could have gone on a little longer than it did. I was grateful at the time for all the feedback from publishers and readers, and for some great reviews. Being Robert Galbraith was all about the work, which is my favourite part of being a writer. Now my cover has been blown, I plan to continue to write as Robert to keep the distinction from other writing and because I rather enjoy having another persona.

[ bericht aangepast op 15 sep 2016 - 11:50 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

ik denk dat je niet per se het 'geslacht' van de naam zou moeten hoeven te veranderen voor het uitbrengen van een boek, gelukkig is dat wat veranderd.
Ik zou zelf wel een pseudoniem doen, omdat ik niet meteen denk dat iedereen mij aan mijn boek zou moeten linken, maar dat is een persoonlijke voorkeur. (Daarbij zou ik gaan voor een naam die bij je zelf past en waar je over een x aantal jaar nog blij mee bent. Verder stel ik zelf geen eisen. Misschien een naam die makkelijk te onthouden/uit te spreken is?)

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Shintarou schreef:
Ik vind het pseudoniem gebeuren nu op zich niks storend. J.K. Rowling schrijft de Cormoran Strike boeken ook vanuit een pseudoniem en die zijn ook gewoon super, dus wat maakt het uit welke naam dat er op de kaft staat? Het is tenslotte de inhoud die telt ^^

EDIT: Dit komt van de site van de Cormoran Strike boeken:

WHY HAVE YOU CHOSEN TO WRITE THE STRIKE NOVELS UNDER A PSEUDONYM?
To begin with I was yearning to go back to the beginning of a writing career in this new genre, to work without hype or expectation and to receive totally unvarnished feedback. It was a fantastic experience and I only wish it could have gone on a little longer than it did. I was grateful at the time for all the feedback from publishers and readers, and for some great reviews. Being Robert Galbraith was all about the work, which is my favourite part of being a writer. Now my cover has been blown, I plan to continue to write as Robert to keep the distinction from other writing and because I rather enjoy having another persona.

Ik herinner me wel dat haar boeken niet al te veel aandacht kregen totdat bleek dat Robert Galbraith een pseudoniem was voor J.K. Rowling. Dus ik denk dat de naam op de kaft weldegenlijk een invloed heeft.

Pseudoniemen zijn handig als auteurs hun identiteit iets of wat verborgen willen houden, maar zelf zou ik het fijner vinden om onder mijn eigen naam te kunnen schrijven.

---

The soul needs autumn.

Bedankt voor jullie snelle reacties!

Zijn er toevallig nog mensen die al boeken hebben gepubliceerd en die hun mening willen laten horen? ^^

---

oi, suzy

Mocht ik ooit een boek uitbrengen, wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren met mijn goede beheersing van de Nederlandse taal (als Nederlander), zou ik voor een pseudoniem gaan en een naam kiezen die ik leuk vind. Ik had ooit mijn voor en achternaam in een anagram-maker gegooid en blijkbaar kan je van mijn naam Vanessa maken (wat ik een mooie naam vind). Ik zou me heel kwetsbaar voelen als mensen die me persoonlijk kennen mijn boeken zouden lezen.

Ik vind dat in beide wel charme zit. Enerzijds, hoe gaaf is het als mensen je naam herkennen van je boek en je erover aanspreken of je ervan herkennen? Lijkt me heel tof. Lijkt me ook leuk om mensen te ontmoeten die zelf schrijven en als je onder je eigen naam publiceert kom je die denk ik ook wel sneller tegen. Je hoeft immers niet te 'liegen' of 'verzinnen' wie je bent.

Tegelijkertijd, als je daarnaast nog een andere baan hebt of juist een boek hebt geschreven dat heel controversieel is, is een pseudoniem misschien beter. Sowieso het idee van een eigen alter-ego creëren lijkt me ook wel heel gaaf, een soort fictie over je eigen leven schrijven, haha.

Zou bij mij dus heel erg afhangen van de situatie op het moment dat een manuscript door de selectie komt bij de uitgever. Eerst dat manuscript nog maar eens schrijven

Ik heb ervoor gekozen om mijn eigen naam te gebruiken bij de publicatie van mijn boeken, al heb ik wel bewust voor mijn meisjesnaam gekozen omdat die minder vaak voorkomt. Ik wilde gewoon dat mijn naam echt bij anderen in de boekenkast staat. ;p

Ik heb met mijn collegaschrijvers ook weleens over pseudoniemen gesproken. Als je echt thrillers schrijft, schijnt men toch sneller een boek van een mannelijke auteur te pakken. Maar belangrijker is nog de nationaliteit die je pseudoniem suggereert. Vooral binnen de fantasy en sf bestaat nog een taboe dat Nederlanders geen fatsoenlijke fantasy kunnen schrijven. Van andere genres heb ik minder verstand.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ik hoopte stiekem al van jou een reactie te krijgen, Natascha (;

Ik ben zelf groot liefhebber van Scandinavische thrillers, die geroemd zijn om hun spanning. Maar om zelf een Zweedse of Noorse naam aan te nemen als pseudoniem lijkt me geen goed idee in mijn geval. Een Zweedse/Noorse die in het Nederlands schrijft is natuurlijk niet geloofwaardig, en als er in de kaft geen vertaler staat vermeld, prikt iedereen er zo doorheen. Daarom lijkt het me verstandiger om een naam te kiezen die niet duidelijk naar een nationaliteit wijst, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik moet natuurlijk wel geloofwaardig blijven. ^^
Ik heb nu zelf een vrouwelijke naam in gedachten, maar zoals je al zegt: mannelijke schrijvers worden vaker gelezen. De twijfel blijft, damn, waarom kan ik nooit kiezen?

Zijn er nog meer mensen die iets zinnigs te zeggen hebben over dit onderwerp? :'P

---

oi, suzy