• Hallo mensen!

    Voor het vak Engels moeten wij een deeltje van het gedicht The Raven (van Edgar Allan Poe) vanbuiten leren en voordragen op een originele manier. Het deeltje (de voorlaatste strofe) ken ik ondertussen vanbuiten, maar het probleem is dat ik geen enkel idee heb over hoe ik het moet voordragen op een originele manier. Ik ben zelf nogal een verlegen kind, dus echt iets mega opvallends doen zal niet lukken, vrees ik. Dus, hebben jullie misschien nog een idee hoe ik het op een originele, maar niet al te opvallende manier kan aanpakken?

    Alvast bedankt c:

    Dit is trouwens The Raven, het stuk dat ik moet voordragen, is aangeduid:

    Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
    Over many a quaint and curious volume of forgotten lore—
    While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
    As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
    “’Tis some visitor,” I muttered, “tapping at my chamber door—
    Only this and nothing more.”

    Ah, distinctly I remember it was in the bleak December;
    And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
    Eagerly I wished the morrow;—vainly I had sought to borrow
    From my books surcease of sorrow—sorrow for the lost Lenore—
    For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore—
    Nameless here for evermore.

    And the silken, sad, uncertain rustling of each purple curtain
    Thrilled me—filled me with fantastic terrors never felt before;
    So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
    “’Tis some visitor entreating entrance at my chamber door—
    Some late visitor entreating entrance at my chamber door;—
    This it is and nothing more.”

    Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
    “Sir,” said I, “or Madam, truly your forgiveness I implore;
    But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
    And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
    That I scarce was sure I heard you”—here I opened wide the door;—
    Darkness there and nothing more.

    Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
    Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before;
    But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,
    And the only word there spoken was the whispered word, “Lenore?”
    This I whispered, and an echo murmured back the word, “Lenore!”—
    Merely this and nothing more.

    Back into the chamber turning, all my soul within me burning,
    Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.
    “Surely,” said I, “surely that is something at my window lattice;
    Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore—
    Let my heart be still a moment and this mystery explore;—
    ’Tis the wind and nothing more!”

    Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
    In there stepped a stately Raven of the saintly days of yore;
    Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;
    But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door—
    Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door—
    Perched, and sat, and nothing more.

    Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
    By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
    “Though thy crest be shorn and shaven, thou,” I said, “art sure no craven,
    Ghastly grim and ancient Raven wandering from the Nightly shore—
    Tell me what thy lordly name is on the Night’s Plutonian shore!”
    Quoth the Raven “Nevermore.”

    Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
    Though its answer little meaning—little relevancy bore;
    For we cannot help agreeing that no living human being
    Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door—
    Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
    With such name as “Nevermore.”

    But the Raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only
    That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
    Nothing farther then he uttered—not a feather then he fluttered—
    Till I scarcely more than muttered “Other friends have flown before—
    On the morrow he will leave me, as my Hopes have flown before.”
    Then the bird said “Nevermore.”

    Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
    “Doubtless,” said I, “what it utters is its only stock and store
    Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
    Followed fast and followed faster till his songs one burden bore—
    Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore
    Of ‘Never—nevermore’.”

    But the Raven still beguiling all my fancy into smiling,
    Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;
    Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
    Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore—
    What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore
    Meant in croaking “Nevermore.”

    This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
    To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom’s core;
    This and more I sat divining, with my head at ease reclining
    On the cushion’s velvet lining that the lamp-light gloated o’er,
    But whose velvet-violet lining with the lamp-light gloating o’er,
    She shall press, ah, nevermore!

    Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
    Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor.
    “Wretch,” I cried, “thy God hath lent thee—by these angels he hath sent thee
    Respite—respite and nepenthe from thy memories of Lenore;
    Quaff, oh quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!”
    Quoth the Raven “Nevermore.”

    “Prophet!” said I, “thing of evil!—prophet still, if bird or devil!—
    Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
    Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted—
    On this home by Horror haunted—tell me truly, I implore—
    Is there—is there balm in Gilead?—tell me—tell me, I implore!”
    Quoth the Raven “Nevermore.”

    “Prophet!” said I, “thing of evil!—prophet still, if bird or devil!
    By that Heaven that bends above us—by that God we both adore—
    Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
    It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore—
    Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore.”
    Quoth the Raven “Nevermore.”

    “Be that word our sign of parting, bird or fiend!” I shrieked, upstarting—
    “Get thee back into the tempest and the Night’s Plutonian shore!
    Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
    Leave my loneliness unbroken!—quit the bust above my door!
    Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!”
    Quoth the Raven “Nevermore.”


    And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
    On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
    And his eyes have all the seeming of a demon’s that is dreaming,
    And the lamp-light o’er him streaming throws his shadow on the floor;
    And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
    Shall be lifted—nevermore!


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Ik zou het voordragen als een verhaal. Met nadruk op bepaalde woorden.


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    HalfBloodPrince schreef:
    Ik zou het voordragen als een verhaal. Met nadruk op bepaalde woorden.

    Oe, dat is een leuk idee!
    Het is alleen moeilijk omdat ik het vanbuiten heb geleerd in een bepaald ritme, en dat ritme er onbewust altijd in blijft zitten XD


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Tyki schreef:
    (...)
    Oe, dat is een leuk idee!
    Het is alleen moeilijk omdat ik het vanbuiten heb geleerd in een bepaald ritme, en dat ritme er onbewust altijd in blijft zitten XD


    Ik zou dat ritme erin houden en heel overdreven gaan praten als je me snapt.


    "Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

    Als je best verlegen bent, is het misschien mooi om het ook heel subtiel te brengen. Als je bijvoorbeeld zacht maar wel duidelijk spreekt, kan je soms veel meer aandacht trekken dan als je normaal praat of juist hard. Misschien kan je het ritme benadrukken met een instrument.
    Dat komt er nu als eerste in me op. Heb je hier iets aan?


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

    Hooverphonic schreef:
    Als je best verlegen bent, is het misschien mooi om het ook heel subtiel te brengen. Als je bijvoorbeeld zacht maar wel duidelijk spreekt, kan je soms veel meer aandacht trekken dan als je normaal praat of juist hard. Misschien kan je het ritme benadrukken met een instrument.
    Dat komt er nu als eerste in me op. Heb je hier iets aan?

    Hmm, dat is ook wel een leuk idee c: Jammer dat ik geen instrument bespeel :')


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Dat is zo epic om te doen als opdracht! Het zou heel awesome zijn op het te verfilmen/animeren/stopmotion en dan met een voice over.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Lizor schreef:
    Dat is zo epic om te doen als opdracht! Het zou heel awesome zijn op het te verfilmen/animeren/stopmotion en dan met een voice over.

    Dat zou cool zijn als ik er de tijd en het talent voor had, haha :') Aan stopmotion had ik ook al gedacht, maar ik heb het nog nooit gedaan en ik vermoed dat er best veel tijd in kruipt (en misschien ook wat kennis om zo'n filmpje te monteren), dus dat idee heb ik maar laten varen...


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Tyki schreef:
    (...)
    Dat zou cool zijn als ik er de tijd en het talent voor had, haha :') Aan stopmotion had ik ook al gedacht, maar ik heb het nog nooit gedaan en ik vermoed dat er best veel tijd in kruipt (en misschien ook wat kennis om zo'n filmpje te monteren), dus dat idee heb ik maar laten varen...

    Je zou ook gewoon alleen tekeningen kunnen maken (bijvoorbeeld per strove eentje?) en dan daaronder een voice over. Ik kan altijd wat voor je betekenen als het gaat om editten of zelfs beweging effecten maken in After Effects. (:


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Je kan normaal vertellen, maar dan plotseling heel zacht (maar duidelijk) gaan praten alsof er iets spannends gaat gebeuren. Vooral de rust nemen als je iets gaat zeggen. Het is beter om te wachten met een zin dan om alles heel snel achterelkaar gaan zeggen. Of je kan alles in slowmotion en laag gaan zeggen, en als je op de helft van je tekst bent opeens heel snel en hoog gaan praten.


    Maar allemaal dragen we in ons hart een inwendig Ithaka.

    Lizor schreef:
    (...)
    Je zou ook gewoon alleen tekeningen kunnen maken (bijvoorbeeld per strove eentje?) en dan daaronder een voice over. Ik kan altijd wat voor je betekenen als het gaat om editten of zelfs beweging effecten maken in After Effects. (:

    Hmm, het is wel een leuk idee. Ik weet wel niet of het mogelijk is, want we moeten het voordragen voor de camera (omdat de leerkracht ons wil kwellen). Het is misschien mogelijk om de camera dan naar het bord te richten, maar dan nog denk ik dat het de bedoeling is dat we het live voordragen. (En dan hebben we ook nog het technische probleem dat onze school zo slim was om geen gordijnen te hangen in de taalgang, waardoor je meestal niet fatsoenlijk ziet wat op het smartboard staat XD)


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Tyki schreef:
    (...)
    Hmm, het is wel een leuk idee. Ik weet wel niet of het mogelijk is, want we moeten het voordragen voor de camera (omdat de leerkracht ons wil kwellen). Het is misschien mogelijk om de camera dan naar het bord te richten, maar dan nog denk ik dat het de bedoeling is dat we het live voordragen. (En dan hebben we ook nog het technische probleem dat onze school zo slim was om geen gordijnen te hangen in de taalgang, waardoor je meestal niet fatsoenlijk ziet wat op het smartboard staat XD)

    Je kan dan eventueel ook een filmpje maken en daar zelf overheen vertellen (:


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Tallata schreef:
    Je kan normaal vertellen, maar dan plotseling heel zacht (maar duidelijk) gaan praten alsof er iets spannends gaat gebeuren. Vooral de rust nemen als je iets gaat zeggen. Het is beter om te wachten met een zin dan om alles heel snel achterelkaar gaan zeggen. Of je kan alles in slowmotion en laag gaan zeggen, en als je op de helft van je tekst bent opeens heel snel en hoog gaan praten.

    Oe, dat is een leuk idee! c:


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Ugh. Ik moet het morgen voorstellen en weet nog steeds niet zeker wat ik ga doen :/


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Muziek op de achtergrond aanzetten die sfeer erbij schept, Het op muziek brengen? Of op muziek zetten, als je een instrument speelt?
    Edit: oké ik lees net de rest, een instrument bespeel je niet, maar je kan nog altijd muziek gebruiken. Eventueel kun je ook het ritme tikken met iets.

    [ bericht aangepast op 24 okt 2016 - 16:35 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Doe de lichten uit, hou een kaars vast en fluister het.


    Your make-up is terrible