Wat als jij een kind met. . .? - Liefde, Vriendschap & Familie

Om er maar meteen in te springen: de laatste tijd zit ik aan de meest rare dingen te denken die zou kunnen gebeuren. Nu kwam ik op een gedachte waar ik eigenlijk nog niet uit ben.
      Het gaat dus zo, ik ben zelf totaal niet dol op kinderen en wil er later dus echt gèèn, maar als ik zo dom ben om knocked-up te raken waaruit blijkt dat het kind (grote) kans heeft op autisme of een aangeboren afwijking. . . Wat zou ik dan doen? Ik heb nog steeds geen flauw idee.
      Toen schoot mijn gedachte direct naar Quizlet. Wat zouden de mensen op Quizlet doen? Weg laten halen, het kind laten of een andere oplossing als ter adoptie doen?

Ik ben benieuwd naar jullie meningen hierover. Wat vindt je ervan wat iemand / jij zou moeten doen als dat gebeurd? Je mag hierin gerust discussiëren erover en je meningen plaatsen. So lemme (and others) know ^^

[ bericht aangepast op 20 mei 2017 - 12:22 ]

---

† Love? I want to sleep.

Histoire schreef:
Autisme vind ik nu niet echt ernstig genoeg om mijn kind te laten weghalen. Dat vind ik nogal cru. Ik heb een vriendin die autistisch is en mensen tegen wie ze dat niet zegt merken het niet echt. Ze vinden haar alleen soms wat raar, maar echt iets mis is er niet met haar. Ze is erg intelligent en functioneert op alle andere vlakken prima en perfect normaal. Mocht het nu echt een zware mentale handicap zijn waardoor het kind meer naar een plant neigt dan naar een mens, dan zou ik toch overwegen of ik abortus zou doen of niet, maar op zoiets ingrijpend kan ik niet zomaar antwoord geven. Ik zou er echt over moeten denken.

Dit ^^
Maar ik volg een opleiding om een Persoonlijk Begeleider Specifeke Doelgroepen te worden en werk met mensen die 'afwijken' van de samenleving. Ik heb er dus inmiddels ervaring mee, dus ik zou ook echt die ervaringen meenemen in zo'n beslissing.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ik heb zelf autisme en het ding met autisme is dat het heel erg verschillend is per persoon. Er is een groot verschil tussen mensen met zwaar en licht autisme. Ik heb zelf licht autisme en ik kan prima functioneren. Daarbij is het zo dat je niet van te voren weet of je kind autistisch is of niet, dus weghalen is een beetje moeilijk. Uit huis plaatsen zou ik denk ik overwegen met een kind met autisme als dat in het belang van het kind is. Als mensen echt zwaar autistisch zijn is het misschien verstandig om ze professionele hulp te geven bij opvoeden/verzorgen en zo.
Als ik zou weten dat mijn kind het syndroom van down had zou ik het denk ik weglaten halen. Ik zie niet zo in waarom je iemand de wereld in zou willen brengen als je vervolgens weet dat hij/zij nooit voor zichzelf zal kunnen zorgen en geen normaal bestaan kan leiden.
Ik wil zelf denk ik geen kinderen (ik heb gewoon niks met kinderen) dus ik hoop ook dat ik nooit voor deze keuze hoeft te staan.

---

Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? ~ J. Bernlef

ASS zijn ontwikkelingsstoornissen, dat kun je dus niet vast stellen tijdens een zwangerschap.

---

I was an angel living in the garden of evil

Als het kind zo zwaar gehandicapt zou zijn dat het geen "normaal" leven kan leiden, dan zou ik abortus plegen. Met iets als Downsyndroom vind ik het lastig. Mijn neefje heeft Downsyndroom, en hij kan echt een schatje zijn, maar hij is soms ook echt zo moeilijk. Er spelen ook zoveel andere factoren mee (niet alleen bij Downsyndroom). Als je meerdere kinderen hebt, waarvan eentje met een (zware) handicap, dan slurpt dat kindje ook veel meer energie op. Je kan dan niet aan al je kinderen evenveel tijd besteden, en dat vind ik ook wel een belangrijk iets. Ik denk dat ik er zelf ook niet goed mee om zou kunnen gaan en dat het te zwaar voor mij is, hoe cru dat ook mag klinken.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Lieve schatten, autisme is erfelijk. Dat betekent dat je het dus wel grotendeels in kan schatten, want er zullen ook andere factoren zijn natuurlijk, of je kind het heeft.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Vanuit sommige opmerkingen die ik ervan waarneem is dat er gezegd wordt dat je ASS / autisme niet van tevoren kunt zien of het kind het krijgt en dat het een ontwikkelingsstoornis is, dus geen (aangeboren) afwijking. Ik krijg hierdoor het gevoel dat dit mij in de mond is gelegd dat ik zoiets bedoelde? Wat niet zo is, want ik weet zelf goed dat autisme een ontwikkelingsstoornis is (ik heb er zelf genoeg mee te maken in mijn leven). Tevens, met alleen zulke antwoorden, beantwoord het niet mijn vraag die ik oorspronkelijk in het topic heb geplaatst. Namelijk: wat zou je doen?
      En net zoals wat Mirinae zegt is autisme erfelijk. Dit betekend niet dat ieder kind van een autistische ouder autisme krijgt, maar je kan er hell op zeggen dat het een grote kans heeft, zeker als het een dominante variant is.
      Als dit zo werd opgevat, was dat niet mijn bedoeling. Ik kan het eventueel veranderen in de vraag of iemand zelf met autisme een kind zou nemen (met / zonder afwijking of ASS)?

[ bericht aangepast op 9 mei 2017 - 20:52 ]

---

† Love? I want to sleep.

Ik vind kinderen sowieso vreselijk veel energie vreten. Bovendien heb ik een waardeloos inlevingsvermogen. Ik begin dus niet aan kinderen. En stel dat ik dat toch zou doen, dan zou ik het kind laten weghalen, als het een of andere afwijking zou hebben.

Revy schreef:
de vraag of iemand zelf met autisme een kind zou nemen (met / zonder afwijking of ASS)?

Dus, nee. Ik heb al genoeg struggles met mezelf...

[ bericht aangepast op 9 mei 2017 - 20:56 ]

---

oi, suzy

Iversen schreef:
Ik vind kinderen sowieso vreselijk veel energie vreten. Bovendien heb ik een waardeloos inlevingsvermogen. Ik begin dus niet aan kinderen. En stel dat ik dat toch zou doen, dan zou ik het kind laten weghalen, als het een of andere afwijking zou hebben.
Dus, nee. Ik heb al genoeg struggles met mezelf...

Ik herken het probleem. Datzelfde heb ik ook.

---

† Love? I want to sleep.

Mirinae schreef:
Lieve schatten, autisme is erfelijk. Dat betekent dat je het dus wel grotendeels in kan schatten, want er zullen ook andere factoren zijn natuurlijk, of je kind het heeft.

Ja, dat is waar. Autisme is erfelijk, maar daar stopt het ook mee. Twee niet-autistische mensen kunnen ook een kind met autisme krijgen, en autistische mensen kunnen ook een niet-autistisch kind krijgen. Dat is de meeste simpele erfelijkheid die er bestaat, en dan ga ik nog niet eens in op de factoren die genexpressie beïnvloeden die aanwezig of afwezig moeten zijn tijdens de zwangerschap en daarna. Bovendien is de erfelijkheidsfactor van autisme niet meer dan een aanleg. Het feit dat je die genen bezit wil niet zeggen dat je effectief autisme zal krijgen, of in welke mate je het zal krijgen. Indien je die genen bezit heb je een aanleg om autisme te krijgen.



Dus ja, je zou in de baarmoeder al kunnen testen of de genen voor autisme aanwezig zijn of niet, maar dat bepaalt nog niet of die genen zich gaan uiten, en indien die genen zich uiten, in hoeverre de invloed zal zijn.

Daarnaast wil ik wel even opmerken dat een ontwikkelingsstoornis niet ontstaat tijdens de ontwikkeling, maar eerder de ontwikkeling verhindert/beïnvloedt.

En het is een zeer interessant vraag of mensen met autisme/ASS zelf een kind zou nemen. En mijn antwoord daarop is, ik weet het niet. Ik zou zeker een hele tijd nodig hebben om aan het idee van "een kind" te wennen, en me erop voor te bereiden. En dat is, indien ik al een kind zou willen. Ik zou zeker niet zelf zwanger willen zijn. Ik ben lichamelijk ontzettend gevoelig, en ik zou dan waarschijnlijk veel last hebben van die zwangerschap.
Maar mensen die zwaardere autisme hebben, kan ik me inbeelden dat zij dat niet aan zouden kunnen.

Echt een interessant onderwerp.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

@ ^ Ik zei niet dat mensen die autisme hebben dan altijd een kind met ASS zouden krijgen. Ik weet hoe het werkt, dank je.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

@ Patholoog: Ik denk dat áls (big if) ik ooit een kind zou nemen, ik zou adopteren. Er zijn nog zoveel kinderen die liefde en steun verdienen. Alvorens ik dat dan doe wil ik wel mijn leven op orde hebben. Dat erg gevoelig zijn kan ik ook inkomen. Heb het zelf namelijk ook, vooral met geluid en aanrakingen (psychical contact) waar ik erg gevoelig tegen ben, waarnaast nog een paar andere dingen.
Immers lijkt me de gedachte ook niet fijn dat iemand gezellig down under kijkt en wroet om je te helpen bevallen, terwijl je partner naast je staat. Noway hosee.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

---

The soul needs autumn.

Ik heb zelf geen ASS maar ik denk dat als ik het zou hebben en er last van zou ondervinden ik hetvolgende zou doen:
-Eerst bespreken met mijn partner of we samen voor een kind zouden gaan (omdat je niet alleen voor zo een beslissing staat maar ook omdat je samen een beetje de pro's en contra's kunt overwegen)
-daarna zou ik me laten begeleiden. Daarmee bedoel ik naar een centrum gaan (ben de naam even kwijt) waar ik kan vertellen over m'n stoornis en waar zij me gaan vertellen (eventueel na het onderzoek van m'n stamboom,...) wat de kans is dat m'n kind de stoornis krijgt. Bovendien word je bij zulke gesprekken en genetische tests ook bijgestaan door een psycholoog zodat je samen kan praten over een oplossing en de mogelijke opties kan overlopen. Die mensen mogen natuurlijk geen keuze maken in jouw plaats maar ze kunnen je wel helpen bij het maken van zo'n keuze zodat je tenmiste goed geïnformeerd bent voor je een beslissing maakt.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Mijn vriend en ik hebben beide ASS. Heujj goeie combi, met een overerfbaarheid van 90%.

---

oi, suzy

Revy schreef:
Vanuit sommige opmerkingen die ik ervan waarneem is dat er gezegd wordt dat je ASS / autisme niet van tevoren kunt zien of het kind het krijgt en dat het een ontwikkelingsstoornis is, dus geen (aangeboren) afwijking. Ik krijg hierdoor het gevoel dat dit mij in de mond is gelegd dat ik zoiets bedoelde? Wat niet zo is, want ik weet zelf goed dat autisme een ontwikkelingsstoornis is (ik heb er zelf genoeg mee te maken in mijn leven). Tevens, met alleen zulke antwoorden, beantwoord het niet mijn vraag die ik oorspronkelijk in het topic heb geplaatst. Namelijk: wat zou je doen?

Het gaat dus zo, ik ben zelf totaal niet dol op kinderen en wil er later dus echt gèèn, maar als ik zo dom ben om knocked-up te raken waaruit blijkt dat het kind autisme heeft of een aangeboren afwijking. . . Wat zou ik dan doen? Ik heb nog steeds geen flauw idee.
Toen schoot mijn gedachte direct naar Quizlet. Wat zouden de mensen op Quizlet doen? Weg laten halen, het kind laten of een andere oplossing als ter adoptie doen?

Als je het eerst hebt over het krijgen van een kind met autisme en daarna over het weghalen van een kind (zonder daarbij te vermelden dat je het niet over autisme maar over afwijkingen hebt die je voor de geboorte kunt vaststellen) vind ik niet dat je het mensen echt kwalijk kunt nemen dat ze misschien denken dat je niet weet dat autisme niet voor de geboorte kunt vaststellen. Ik snap dat je dit niet zo bedoeld, maar ik vatte het eerst ook zo op.

---

Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? ~ J. Bernlef