het frustreert me,
dat ik ons niet achter me kan laten
dat het gevoel me achterna blijft jagen
het is gewoon niet eerlijk,waarom moet ik altijd het kutte gevoel met me mee dragen
Het is een feit dat jij mijn hart bent.
Je valt niet achter te laten,je hebt een deel van me.
Ik weet niet eens of ik er wel over heen wil komen
Ik hou van dit gevoel,waarom zou ik het achter me laten.
Je was er toen ik me onzichtbaar voelde.
Je toverd nog altijd een lach op mijn gezicht als ik je zie.
Ik weet dat ik op moet geven wat wij waren.
Want ik weet dat je me niet meer zo ziet.
Could it be that if I would just Be, True Love, Peace and Communion would come Naturally?
