Ik ben een slecht mens, ja! Like, ik zat gisteren op de bus, er zat bijna niemand op, enkel ik sofie en lothar in een 4-zit en nog een paar vanachter. Er zat ook een mevrouw van het psychiatrie op, dat zie je meteen [ik woon dicht bij een psychiatrie en al die mensjes van daar stappen van mijn halte af], ze sta opeens op van der stoel en komt bij ons zitten. Allé, zitten, eerst viel ze op lothar, grijpt ze naar zijn been om zich recht te zetten en zo verder wat een enorm raar zicht was, natuurlijk lach ik weer plat van het lachen. Ik heb zo een 5 minuten zitten lachen, terwijl ik wel stoppen wou enzo. Ik kon gewoon niet. Sofie en Lothar waren ook aan het lachen. Ze ging opeens weg, begon ze op een ander bankje te huilen. Like, dat vond ik echt heel zielig, ik kon gewoon niet stoppen met lachen, maar door ons was ze aan het huilen.
Nu voel ik me al 2 dagen vet schuldig.
Some people make the world special just by being in it
