Zoals sommigen hier weten, is mijn vader overleden, 3 Juli 2008. Dat betekent dus dat die desbetreffende dag steeds dichterbij komt, en ik ben echt heel emotioneel.
Ik heb zo m'n vreselijke momenten waarbij ik niet kan stoppen met janken, en ik kan eigenlijk gewoon niet beseffen dat-ie niet meer terugkomt. En dat is hetgene wat me dwarszit, ik vind het zo moeilijk om erover heen te komen. Het is niet dat ik er niet over wil praten, op dat gebied ben ik juist heel open, maar het lijkt net of ik die 'ene stap' niet kan maken.
Iemand tips?
(Bedankt voor het lezen)
-
