Arme paps. - Liefde, Vriendschap & Familie

Hij komt net mijn kamer binnen en verteld me dat zijn moeder eergisteren overleden is. Ja, ik heb haar nooit ontmoet, ik weet niet eens hoe ze heette, dus het enige wat ik op het moment kon zeggen was: 'tja..' En meer ook niet.
Hij vond het zelf ook niet zo erg, hij moest niet eens huilen. Hij gedraagt zich nou verder gewoon als op ieder andere dag, net alsof het hem niks interesseert. Ergens is dat best wel wreed. Maar er zou ook vast wel een reden achter zitten dat ik haar niet mocht kennen.
Still vind ik het raar... ;\

Om het topic nog zinvol te houden; jullie ook zoiets vaags meegemaakt?

Scream for mercy!

Best zielig voor je vader..

Mijn vader, die mijn moeder heeft verlaten en in Zwitserland woont, Kwam laatst hier langs..
Als mijn zus niet had gebeld was hij niet eens langsgekomen...

Fat chance.

Misschien vroeger ruzie ofzo gehad? En nee nog nooit zoiets meegemaakt.

Toch zielig voor je vader inderdaad! Gecondoleerd.

Mmm ja, met mijn opa en oma.
Mijn opa was een rotzak, die allerlei écht rotte dingen flikte. Mijn oma is uiteindelijk ook gescheiden van hem.

Uiteindelijk is hij bezweken aan kanker en overmatig harddrugs gebruik, cocaïne of heroïne, dat weet ik niet zeker meer....

Mijn oma houdt zich groot, en zei zelfs dat als het kon ze het liefst na zijn dood nog eens extra onder lijn 4 zag rennen (een tram in de buurt). En toch weet ik dat het ergens van binnen toch wel geraakt heeft.

[ bericht aangepast op 4 juni 2010 - 19:57 ]

The two best teachers are love and pain. - Andrea Haskell

Ik ken ook een paar familieleden niet, maar ik zit er niet mee in.

You collect mistakes like they’re postcards from exotic places.

-

[ bericht aangepast op 22 sep 2011 - 13:56 ]

I Love You

Best zielig voor je vader, mijn oma is in februari overleden, en ik had me kapot zitten huilen. Meer dan mijn moeder zelfs. En toen mijn vader 13 jaar was, was zijn vader overleden
(Zelfmoordgepleegd)

nah... oen ik geboren werd leefde er nog maar een oma. Die van mijn vaderskant. Die kende ik wel, mar die ging dood toen ik vier was
Anyway, mijn vader was al dood toen ik nul was, en ik ken zijn familie niet. Maar een keer in de zoveel tijd krijgen we zo'n kaartje dat er iemand van dood is. Dat is echt awkward. Mijn moeder gaat er meestal wel heen, maar ik nooit. Ik zou wel willen, maar het zou een beetje een vreemde plek zijn, om elkaar weer te zien, na veertien jaar. O,o En ik mag er geen school voor missen.
Maar ja, ik ken het gevoel, het is heel raar. Ik heb altijd het gevoel dat ik eigenlijk verdrietig hoor te zijn als er een oom of tante dood gaat, maar het voelt nou eenmaal niet als familie als je die niet kent.
Nou ja, het is gewoon raar.

Alis volat propriis