Fuuuuuuu.
14.08.2010: filmpjes toegevoegd; zie onderaan de uitleg.
Ondertussen is het al bijna een week geleden dat Kirsten en ik Papa Roach live hebben gezien op de Lokerse Feesten, dus ik vind het wel eens tijd worden voor een verslagje, don't ya think?
Nougoed, here we go! Ik zou dus met Kirsten / KirstenSnaps / appelkirst, Laura en Anouk naar de Lokerse feesten gaan, speciaal voor Papa Roach. Het was dus zogenaamd ‘metalday’ met een line-up die bestond uit Panic Cell, Anthrax, Papa Roach, Life of Agony en Alice Cooper. In die volgorde traden ze dus ook op. Ik wilde dus absoluut vooraan staan. Want als je paar meter naar achteren staat, zit je midden in de moshpits en achteraan heb je slecht zicht. Dus ja, ik moest en zou front row staan, hahaha. Maar Anouk wilde dus uitslapen. -zucht- Met gevolg dat Laura en Anouk zouden achterkomen. Kirsten en ik gingen dan al tegen de middag voor de kassa’s wachten, die pas rond vijf uur open zouden gaan. Het wachten vond ikzelf wel meevallen eigenlijk, haha. Er waren daar echt rare metalheads en bijna iedereen kwam eigenlijk vooral voor Alice Cooper. Zo ook de Duitse vrouw die naast me zat tijdens het wachten. Je wilt echt niet weten hoe lang haar okselhaar was, seriously! Heb foto’s proberen te trekken, maar dat was nogal onsubtiel en ze zijn wazig, dus mislukt, haha. Maar echt, dat haar was echt láng. Jolien does not want to know how long her hair is een beetje meer naar onderen.
Anyway, tegen een uur of vijf gingen de kassa’s open. Naja, de andere kassa’s ginen open, die waar wij voor zaten bleef gesloten. Ik eigenlijk best wel kwaad natuurlijk, we zaten daar al een halve dag, waren vroeg opgestaan om met de trein te gaan etc en dan doen ze die kutkassa niet open! Snel dus voorgeglipt in een andere rij, moest ik mijn RockStar Energy Drink afgeven. Ik kwaad, want dat ding moest mij de nacht doorhelpen, mweh. Maargoed, we waren binnen, rennen naar voren en stonden -ofcourse- front row, recht voor de gitarist Jerry Horton. Dat hij Jerry heet, daar kwamen we ook pas op het einde achter, haha. Maar dat vertel ik zo wel.
Niet veel later begon Panic Cell al met spelen. Persoonlijk vond ik er niet veel aan, maar ik was er dan eigenlijk ook alleen maar voor Papa Roach. Daarna was het aan de beurt van Anthrax en hen vond ik eigenlijk wel helemaal stoer, hahaha. Besloot er ineens een jongen met lang blond haar om zich naar de voorste rij te wringen en het scheelde niet veel of we hadden dat lange haar van hem in de fik gestoken. -|@#{@#{^{#¡{¡^{^^[¡{#@{[^^[{#[^- Ja ik was kwaad. Hahahaha. Maargoed, Anthrax vond ik dus wel leuk. Ik was helemaal fan van die zanger. Een oude indiaan die ook echt met een indianen ding op z’n hoofd ging rondrennen, haha. We kenden natuurlijk geen enkel liedje van hen, maar we zaten wel allemaal vrolijk mee te brullen met zelfverzonnen woorden, muahahaha.
En toen, o ja, toeeeeeeeeen was het de beurt aan Papa fcking Roach.
Ze maakten het podium klaar voor Papa Roach. Wij werden gek. Naja, Laura, Anouk en ik dan toch. Kirsten ging eigenlijk gewoon voor de gezelligheid mee, haha. Maargoed. We werden gek, nog gekker en nóg gekker. Het zou dus niet lang meer duren vooraleer we de stoerste band all time live zouden zien van op de eerste rij. Elk zenuwtje leek te springen in m’n lichaam en ik dacht ook echt even dat ik uiteen zou knallen van de spanning. Serieus, zo heb ik me nog nooit gevoeld bij eender ander concert. Niet bij Tokio Hotel, niet bij Lady GaGa, niet bij Placebo. Nergens. Papa Roach was killing me zonder dat ze het wisten, hahaha.
Toen ze opkwamen, ging ik nog meer dood. Het was zoooo stoer. Wel jammer dat de gitaar van Jerry Horton het eerst niet deed. De intro van Getting Away With Murder ging dus een beetje de mist in. Maar dat gaf niet, want ze maakten het meteen weer goed door er keihard tegenaan te gaan. Ik natuurlijk enkele liedjes filmen en tussen het springen door wat foto’s trekken. Ik vind btw dat mijn foto’s wel heel erg goed geworden zijn, haha.
Anyway, die gitarist voor onze neus vond ons gezelgschap opvallend fascinerend. Hij keek heel vaak récht in de lens van mijn camera en nu ik ook m’n filmpjes herbekijk, is het heel opvallend hoe hij heel vaak geniepig in de camera kijkt. Altijd zo’n beetje headbangen en opgaan in zijn gitaarspel, om dan vervolgens een blik op ons te werpen, haha. Maargoed, het optreden zelf was dus echt helemaal geniaal. Maar in het begin ging die zanger dus roepen van ‘OH I LOOOOOVE CROWDSURFERS, SO GO AHEAD!’. Wij natuurlijk meteen ‘neeeeeee, fck joeee, neeheeee’, aangezien we eerste rij stonden, net waar er zo’n trapje was voor de beveiliging om die surfers uit het publiek te hijsen. Met andere woorden: die moesten dus allemaal over onze hoofden. -mweh- Opzicht was het uiteindelijk niet zo erg, aangezien ik elke keer ging bukken wanneer er zo’n crowdsurfer aankwam, haha. Echt alsin down, up. Oh nog eentje! Down, up! Hahaha. In het begin trok die man van de security voor me me steeds bezorgd weer omhoog, omdat hij dacht dat ik gewond geraakt was ofzo, maar toen hij doorhad dat ik het gewoon express deed, bleef hij heel de avond door naar me grijnzen als ik dat deed, hahaha. Volgens mij heeft die zanger van Papa Roach -Jacoby heet hij toch? Naja geen idee – mijn ‘down-up’ spel opgemerkt, want op een gegeven moment grijnsde hij best wel heel hard naar me toen ik weer naar boven sprong.
Maargoed, ik zei dus al dat die gitarist Jerry Horton heel gefascineerd was. Hij heeft dan op het einde ook letterlijk ál zijn gesigneerde plectrums naar onze hoofden gegooid. Normaal worden ze alle kanten opgegooid, maar nu alleen maar récht naar ons. Serieus. Ik kon er spijtig genoeg geen enkele vangen, aangezien ik nog aan het filmen was en geen handen vrij had. Bij Kirsten ging er ééntje in der haar zitten, haha. Maar zij heeft uiteindelijk ook geen plectrum kunnen vangen. Laura wel, supervet. Daar stond dan ook zijn naam Jerry op enzo, dus zo weet ik zijn naam, haha.
Naja, toen hadden ze dus gedaan. Ik was echt helemaal impressed en stil van hun optreden. They totally blew me away! Echt waar, het was zo goed, nog nooit naar zo’n goed optreden geweest.Maardus ze gingen het podium klaarmaken voor Life of Agony. Dus ik vraag die lieve man van de security of ik misschien de setlist van Papa Roach zou mogen hebben, die op het podium plakte. Hij keek even rond, maar wist niet waar die was. Vond ik wel spijtig, mja, ik was niet naar Lokeren gegaan voor een setlist, dus ik kon er wel mee leven haha. Ineens trekt zo’n muziektechnicus op het podium de setlist eraf. Gaat die man van de security die setlist vragen en komt hij die heel liefjes aan mij geven. Muahahaha. Dus ziehier, dé setlist die forever van mij is.
Zo, de rest van de avond boeit eigenlijk niet meer. Heb geen zin om dat nog allemaal uit te typen. Wat ik jullie wel kan zeggen is dat we dus om half vijf ’s ochtends de trein naar huis moesten nemen en ik drie uur later zou moeten beginnen met werken, hahaha. Ja ik ben heel erg doodgegaan op m’n werk. Muha.
Mijn superstoere foto’s.
Nog meer superstoere foto’s.
Filmpjes
Getting Away With Murder
Lifeline
Last Resort
Edit; Oeh ik ben nog wat vergeten te vertellen.
Toen ze gedaan hadden, gingen ze heel hard ‘dankje’ enzo roepen naar de fans. Je weet wel, de fans groeten, buiginkje met z’n allen, wat zwaaien en dergelijke. Iedereen rondom natuurlijk zo’n rockteken met z’n handen doen, maar daar had ik geen zin in. Dus Jolien deed heel vrolijk het ‘heart’ding met haar handjes, hahaha. Ik ben er vrij zeker dat iedereen, buiten de bassist het gezien heeft, aangezien wanneer ze, allemaal op een ander moment natuurlijk, onze kant opkeken, moesten glimlachen om mijn hartje. Alleen die bassist… Geen idee, hij keek zo wat over me heen volgens mij, dus volgens mij heeft het niet opgemerkt. Maar de rest keek dus defenitely naar m’n heartgebaar. Haha. Even hartje gaan doen als een groupie op een metaldayfestival, muahahaha. Zullen ze vast niet zo vaak zien. :’D
[ bericht aangepast op 14 aug 2010 - 20:13 ]
