Haai,
Ik ben zo opgelucht!
Ik had sinds de 2e een BF. Laten we haar A. noemen. A. en ik hebben veel meegemaakt. Mijn ouders zijn gescheiden, zij had problemen. Altijd waren we er voor elkaar.
Maar toen ging het in juni mis. We kregen ruzie. We praatten niet meer met elkaar en om een lang verhaal kort te maken; we gingen niet meer met elkaar om en hadden daar ook geen behoefte aan (ik toch niet). De laatste keer dat ik haar sprak, maakten we weer ruzie. Naja. Toen had ik zo iets van: oke, dagdag -zwaait-.
Maar vandaag kreeg ik plots een ingeving. Ik zat bij mijn psychotherapeute, en had het erover dat ik mijn oude leven erg mis. Mijn, nu ex, vriendje, mijn 2 beste vriendinnen en alles wat daaromheen hangt.
Nouja, mijn ex wil ik niet terug, de ene vriendin heeft het heel hard verpest, maar A. bleef dus over. Ik kwam tot de conclusie dat ik haar miste, gewoon vriendinnen zijn met haar.
Dus ik heb haar gesmst. Ik heb 'Ik mis je' gesmst. Ze smste terug: 'Dat vind ik ook.'
Dat had ik dus helemaal niet verwacht! Ik ben zó opgelucht, want ze vatte het zo goed op. Ze zei dat ze zelf niet het lef had om dat te zeggen, en dat zij er ook al een paar dagen mee in haar hoofd liep.
Nu praten we dus weer, daar ben ik zó blij om. 
Thnx voor het luisteren!
xx
ps. ik wist niet bij welk subforum dit hoort ;$
Aye, brother! 4 8 15 16 23 42
.
