• Nummer 1: Boem.
    Nummer 2: Boem.
    Nummer 3: Boem.


    Inspringen kan altijd. We geven je korte samenvatting en helpen
    je met in het verhaal te komen.
    Hoe maak je dan Norfolker of vampier? Want die moet toch gebonden zijn?

    - Je kan doen dat je vampier 'zijn' mens nog zoekt of dat ie gefaald
    heeft en dus eigenlijk ook weer vrij is.
    - Je kan dat ook doen met een Norfolker for sure (:





    Op een eiland hier ver vandaan woont een apart volkje, het Norfolk. Het zijn mensen die een soort dorpje hebben gebouwd op een plek in het bos, het zijn mensen die bedreigd worden door een ander volk, Avalonio, mensen die krachten hebben. Behalve de twee volkeren wonen er ook vampieren. Het Norfolk had eeuwen geleden wat op de bedreiging van de Avaloniërs bedacht, ieder pasgeboren Norfolker kreeg een ketting met een klein, rood amulet. Op een dag zou een vampier zich tot het amulet aangetrokken worden en dat was een teken dat ze een 'bond' hadden, de vampier was verplicht het mens te beschermen tegen de mensen met krachten. Sommige vampieren vluchten voor het rode amulet, maar er is gene ontkomen aan.

    Paar belangrijke weetjes:
    - Hoe Norfolkers en Avaloniërs wonen, het leek me leuk dat ze in van
    die boomhutten wonen net zoals in avatar. Zoals hier Op 8.50/11.35 zie je stuk van 't dorpje, op 12.15 binnenkant van hut en 13.05 overzicht dorp 8D En nog een plaatje.
    - En ze dragen geen bladeren ofzo, haha, ook weer zoals in avatar of een beetje zoals dit. (: Maar vergeet niet dat ze geen elektriciteit enzo hebben!
    - Als een vampier het mens ontmoet dat hij of zij moet beschermen begint het amulet van diegene te gloeien en voelen vampiers zich vreselijk aangetrokken tot het amulet.
    - Je moet een beetje denken aan van die Afrikaanse stammen of indianen stammen, lol, met van die houten hutjes enzo.
    - Een vampier voelt, als hij eenmaal hem of haar, heeft ontmoet de pijn van diegene die hij moet beschermen.
    - De ruzie tussen mensen van Avalonio en Norfolk gaat al tot eeuwen terug, nu is het vooral dat Avalonio de Norfolkers van het eiland willen verjagen zodat ze alles voor zichzelf hebben.
    - Je mag enkel relatie met je eigen soort.
    - Voor Norfolkers en Avaloniërs; Als het donker is mag je de stam niet verlaten, tenzij er een speciale tocht/jacht is.
    - Sommige Norfolkers doneren af en toe hun bloed aan de vampier die
    hun beschermt uit dank.


    Wat kan je zijn:
    - Iemand van Norfolk.
    - Iemand van Avalonio (mens met gave).
    - Een vampier (Nog vrij of niet meer).

    Lijstje om in te vullen
    Naam: Volledige naam.
    Geslacht:
    Leeftijd: Voor vampier oogt als en werkelijke leeftijd
    Soort: Norfolker, Avaloniër, vampier.
    Innerlijk: Mag kort, mag ook lang ;p
    Uiterlijk: Foto mag, niet verplicht.

    Rang: Je hebt verschillende rangen, verkenners verkennen omgeving en zoeken betere plaatsen en voedselbronnen etc. Je hebt nog wachters en krijgers/jagers, bij dat laatste zijn vooral mannen, maar een enkele vrouw wordt toegelaten.
    Gave: Enkel voor Avaloniërs.
    Status: Voor vampiers, gebonden (hebben diegene die ze moeten beschermen al gevonden) of nog vrij (hebben diegene die ze moeten beschermen nog NIET gevonden).
    Gebonden aan: Voor de Norfolkers, gebonden aan welke vampier.
    Joiners.
    Norfolkers
    V) Ruby - SoulEater
    M) Zack - The Boss
    M) Kay - Vluuv
    V) Zoë - Progeny

    Avaloniërs
    V) May - MvrLeto
    M) Sam - MvrLeto
    V) Eden - Vluuv
    M)Dean - Adored

    Vampieren
    V) Leah - SoulEater
    V) Melinda - ThatStory
    M) Peter - RainForest
    V) Emilia - Shithead

    'Koppels'
    Ruby - Peter
    Zach - Leah
    Kay - Lily
    Zoë - Emilia



    Vampiers & Norfolkers worden op einde gebonden.
    Doe ik doormiddel van cijfers geven en dan online te dobbelen xD


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 29 mei 2011 - 15:58 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Trouwenstrouwens, Simone, zou jij nog een vampiertje voor Kay maken? :3

    Leah ~ Vampire.
    Ik had Zack zien staan praten met een Avaloniër, het had er niet bedreigend uitgezien dus had ik me op een afstand gehouden. Plots legde de jongevrouw waar hij mee sprak haar hand op zijn wang en ik trok een wenkbrauw op, ik zag ze wijzen en praten en vroeg me nu toch af wat er aan de gang was. Ik liep erheen en hoorde de jongevrouw nog net wat zeggen. "Als je doet wat ik e vraag zullen we vervolgens doen wat jij wilt, okay?" Ik trok een wenkbrauw op toen ze dat tegen hem zei, waarom zou hij doen wat een Avaloniër hem opdroeg."Hé Zack," zei ik en legde mijn hand op zijn schouder. Toen hij me aankeek zag ik dat zijn pupillen groter ware dan normaal, verbaasd keek ik van hem naar de jongevrouw. "Wat heb je met hem gedaan?" vroeg ik, meteen op mijn hoede. Misschien kon ze wezens hypnotiseren door ze aan te kijken, als dat zo was, dan moest ik haar ogen mijde. "Niks hoor," antwoordde ze onschuldig, maar ze had een onheilspellende grijns op haar gezicht. Ik zag hoe ze zich weer richtte tot Zack. "Nou, ga je het doen?" vroeg ze hem. "Hij volgt geen bevelen op van Avaloniërs," beet ik haar toe en pakte Zack's hand. "Kom, we gaan," zei ik en trok zachtjes aan zijn arm, in de hoop dat hij mee ging. Maakte me niet uit waarheen, als het maar uit de buurt van dat rare wijf was, ik vertrouwde haar voor geen emter.

    Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
    Geschrokken kijk ik op als er van buiten een hoop lawaai komt. "O jee.." Ik zet het bier weg en kijk uit het raam. Op het plein speelt zich een waar slachtveld af, en bang kijk ik naar Zoë. "De Avaloniërs zijn er weer." Mijn stem klinkt zieliger en meisjesachtiger dan ik zou willen en ongemakkelijk slik ik. "Moeten we niet gaan helpen?"

    Eden - Avaloniër
    Nadat ik een tijdje in de hut heb gezeten en mijn situatie heb overdacht begin ik te snikken. God, wat ben ik toch een idioot. Emily had gelijk. Iedereen zal me nu als een verrader zien, en ik zal nergens meer heen kunnen. Snikkend ga ik op de bank liggen en ik krul me op in een foetus-houding. Ik kan mijn tranen niet meer tegenhouden en langzaam trekken ze sporen over mijn wangen. Het voelt als een opluchting om te huilen, maar tegelijkertijd schaam ik me. Huilen is voor zwakkelingen, en ik ben geen zwakkeling. Na een tijdje schokt mijn lichaam minder hard en door het ontbreken van mijn snikken wordt het akelig stil in de hut. Ik slik en voel dat mijn hoofd pijn doet. Ik haal trillerig adem en sluit mijn ogen. Ik zie wel wat er gebeurt.


    Nog een vampier? Prima hoor ^^ Wat voor karakter? En ja dat ga je zeggen, wat voor type?

    [ bericht aangepast op 22 mei 2011 - 20:30 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Iets dat totaal niet bij hem past :'D
    Een jongensgek ofzo ^^ Want hij is juist vet verlegen en klunzig met meiden, dus dan is het grappig als er eentje achter hem aan gaat :'D
    Dat zij zo perongeluk-expres in haar ondergoed binnen komt lopen en hij snel wegkijken enzo :'D
    Of het is mijn twisted mind dat ik dat grappig vind X]
    Of een homo 8] Of een dikke patser die vet kleinerend tegen hem gaat doen!

    Zoals je ziet, de mogelijkheden zijn eindeloos.

    Ik doe wel een sexy jongensgek die het leuk vind jongens hun hoofd om hol te brengen ;D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Even lekker simpel.

    Naam: Lily Greenwich
    Geslacht: Vrouwelijk.
    Leeftijd: Oogt als 17, is in werkelijkheid 264
    Soort: Vampier
    Innerlijk: Uitdagend, veel zelfvertrouwen, betrouwbaar, jongensgek, apart, feestbeest.
    Uiterlijk: Klik

    Gebonden aan: Kay.
    Extra; Ze vind het leuk jongens hun hoofd op hol te brengen, kijk dus niet gek op als ze ineens zonder schaamte in haar lingerie komt aanlopen.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Hihi, perfect :3

    Kay - Norfolker, Gematched met Melinda
    Zonder nog op Zoë te letten klim ik behendig uit de hut en kijk naar wat ik zie. Een aantal Avaloniërs, veel Norfolkers en.. En eigenlijk niets. Het gevecht is blijkbaar al afgelopen. Dan valt mijn oog op Zack en een meisje van de Avaloniërs. Ze staren elkaar in de ogen, en lijken weg te zwijmelen. Zacks beschermster staat er ook bij en onderzoekend kijk ik naar het groepje. "Wat is er aan de hand?" vraag ik aan zijn beschermster terwijl ik behoedzaam een aantal stappen in hun richting zet.

    Eden - Avaloniër
    Nadat ik een tijdje in de hut heb gezeten en mijn situatie heb overdacht begin ik te snikken. God, wat ben ik toch een idioot. Emily had gelijk. Iedereen zal me nu als een verrader zien, en ik zal nergens meer heen kunnen. Snikkend ga ik op de bank liggen en ik krul me op in een foetus-houding. Ik kan mijn tranen niet meer tegenhouden en langzaam trekken ze sporen over mijn wangen. Het voelt als een opluchting om te huilen, maar tegelijkertijd schaam ik me. Huilen is voor zwakkelingen, en ik ben geen zwakkeling. Na een tijdje schokt mijn lichaam minder hard en door het ontbreken van mijn snikken wordt het akelig stil in de hut. Ik slik en voel dat mijn hoofd pijn doet. Ik haal trillerig adem en sluit mijn ogen. Ik zie wel wat er gebeurt.

    Even wachten op Sam, weet zelf momenteel niks :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    abbo


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Zack - Norfolker.

    "Hé Zack." Vaag kijk ik haar aan. Wat was haar naam ook alweer? Ze komt me bekend voor. "Kom, we gaan." Langzaam glijdt mijn hand naar mijn mes en ik merk dat ze een stap achteruit doet. Nog steeds is mijn blik gefixeerd op haar. Waar is je wilskracht! schreeuwt ineens een innerlijke stem, die almaar door me heen galmt. Leah! Ze heet Leah! De hypnose krijgt dan opnieuw vat op me en ik trek mijn mes. 'Nee, het eindigt hier,' zeg ik vastberaden en haal vliegensvlug uit. Ze weet de aanval te ontwijken en Felix grijpt me vast. 'Ben je gek! Dat is je beschermer! Je kan haar niet aanvallen!' Ik ruk me los en duw hem aan de kant. Opnieuw wend ik me tot Leah. Krijg vat op jezelf, idioot! schreeuwt de stem me nogmaals toe. Het is mijn eigen wil die weer de controle over mijn doen en laten eist. Maar ik heb moeite om te gehoorzamen. Mijn hand trilt met het mes erin en ik word verscheurd tussen mijn wil en mijn plicht. En voor ik het doorheb, heeft de plicht het overgenomen. Ik gooi het mes weg en maak dat ik weg kom van het strijdtoneel, ik móet de controle over mezelf hervatten.
    Als ik eenmaal veilig in de bosjes ben haal ik een paar keer diep adem. Mijn borst veert op en neer en ik heb me nog nooit zo vreemd gevoeld. Het moet haar gave zijn! Ik voel me slecht. Slecht omdat ik het niet zag aankomen, erin trapte en omdat ik Leah aanviel.

    [ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 20:49 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Leah
    "Wat is er aan de hand?" Ik keek op en zag de jongen van die ene avond. Nog voordat ik kon aanvallen zei Zack dat het hier eindigde. "Wat bedoel je?" vroeg ik verbaasd, maar hij haalde uit en ik moest hem gauw ontwijken. Felix greep Zack vast en even keek ik verbaasd toe, wat was er in godsnaam met Zack aan de hand? Ik wilde de Avaloniër aanvallen, maar ik zag haar niet meer. Verdomme, de bitch! Ik richtte me weer op Zack, hij stond met zijn mes in zijn hand, zijn hand trilde. "Zack.." zei ik zachtjes, nog voordat ik verder wat kon zeggen nam hij het hazenpad. "Zack!" riep ik en zuchtte zachtjes. Waarschijnlijk had hij tijd voor zichzelf nodig of iets dergelijks, maar het was momenteel gevaarlijk en het was mijn taak hem te beschermen. Gauw zette ik de achtervolging in en ik trof hem aan in de bosjes. "Hé Zack," fluisterde ik en hurkte tegenover hem neer. Ik zag hoe zijn borst hevig op en neer ging en realiseerde me dat mijn benauwdheid daar ook vandaan kwam. "Rustig nou maar, wat is er aan de hand?" vroeg ik kalm, maar ondertussen brandde ik van de nieuwsgierig- en bezorgdheid. Ik wilde hem troosten, zeggen dat het goed kwam, maar ik had het idee dat hij het niet bepaald zou waarderen als ik hem ineens omhelsde, daarom bleef ik zitten en wachtte rustig af.

    Lily
    Bloed.. Een vreselijk sterkte bloedgeur drong mijn neus binnen en ik likte langs mijn lippen, jummie. Een slagveld, ik kon makkelijk een leuke jongen wegkapen.. Al gauw had ik de plaats van delict gevonden, ik bleef rustig staan en zocht een lekkere maar makkelijke prooi uit. Ik sloeg mijn armen over elkaar, misschien kwam er vanzelf één op mij af.. Rustig bleef ik wachten, wie weet gingen ze vragen waarom ik niet meehielp in de strijd of iets dergelijks. Achja, gewoon afwachten.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oh, wat ben ik toch lief voor Simone.:'D -Grapjeeeeh-

    Zoë - Norfolker.

    Ik wil nog antwoord geven op Kay, maar hij is al weg, iets met Avaloniërs. Dat zegt voor mij al genoeg, ik wil niet naar buiten als zij er zijn. Eigenlijk schaam ik me nog steeds, het steelgedoe was ontzettend beschamend. Niet dat ik ze niet aan zou kunnen, natuurlijk, in tegen deel. Ik zou kunnen gaan kijken, maar ook daar heb ik geen zin in. Bier, daarin wel. En nu heb ik eindelijk de hut eens voor me alleen.

    okéikbeninspiratieloosmaarhijistenminsteomhoog!


    everything, in time

    Whahaha, wat is Zoë een schijterd xD Een bierzuipende schijterd :'D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Whahaha, wat is Zoë een schijterd xD Een bierzuipende schijterd :'D


    Sst, dat is geheim! Je moet denken dat ze wel durft, maar er gewoon schijt aan heeft! -dus ook dat de rest in gevaar is of zo.x]-


    everything, in time

    Zack - Norfolker.

    Een tijdje staar ik als gehypnotiseerd naar de grond terwijl mijn geest weer vat op mijn lichaam probeert te krijgen. Die ogen.. die ogen!
    "Hé Zack.." hoor ik ineens. Het is Leah. 'Het.. het spijt me. Ze had.. ze had me. Ze had me in mijn macht,' stamel ik beschaamd. God, dat ik daar in trapte! Ik ben laaiend op mezelf.
    'Het moet haar gave zijn geweest. Ik was mezelf niet meer. Ik.. het leek wel of ik verliefd was. Smoorverliefd en ik verloor mezelf helemaal.' Op een afstandje hoor ik geschreeuw en meteen kom ik weer overeind. 'Ik moet ze helpen. Ze worden afgeslacht! We hadden het al die tijd fout. Het was een koude oorlog en net op het moment dat we dachten dat we veilig waren, komen ze ons in de pan hakken.' Het is ongelofelijk zuur. We hadden beter moeten opletten, niet deze vrede als vanzelf aannemen. We hadden te snel voor lief genomen dat het voorbij was, of op z'n minst een wapenstilstand. Ik knik kort en vlieg er weer vandoor, het slagveld op. Het meisje is er niet meer en ik neem mezelf voor dat wanneer ik haar zie, om haar niet meer in de ogen te kijken. Dat wordt mijn dood nog eens! Ik trap een Avaloniër in de zij die Arthur in de rug wilde aanvallen en voeg me bij het tweetal.
    'Zack.. wat was er met jou gebeurd?' roept Arthur. Ik geef een Avaloniër een mep die mij wilde aanvallen. Dan word ik onderuit gehaald en binnen een mum van tijd zit iemand op me, me aan gort te slaan.

    [ bericht aangepast op 26 nov 2014 - 20:49 ]


    No growth of the heart is ever a waste