Ik weet niet eens is meer wie ik ben.
Ik zit nu in de tweede en sinds dat ik in de brugklas ben gekomen ben ik na een paar maanden al steeds meer gaan vergeten wie ik ben.
Ik heb steeds vet veel pijn. En vandaag kwam er weer wat op. En toen ik van school naar huis fietste. Toen nou alle pijn kwam bij elkaar. Ik zat te hijgen en te huilen.
Iemand mag mij niet, maar ik weet niet wat ik verkeerd doe. Die gene is tegen iedereen aardig, maar diegene mag mij gewoon niet. Diegene stopte even met kut te doen, maar begint nu weer. Hij is niet de enige, Ik heb pijn. Te veel pijn.
Ik voel me echt verloren.
Brugklas na een paar maanden er gebeurde zoveel en ik vergat wie ik was. Ik had het ergens nog wel wie ik ben, maar nu is het gewoon weg. Ik weet niet meer wie ik ben. Wie ben ik? Dat vraag ik elke dag aan mezelf. Ik huil veel. Hyperventileer veel. Om een paar dingen die mij heel veel doen. Ik wou dat ik me niet zo veel er van aantrok, maar ik kan het niet. En al helemaal niet als het zo erg is. Sinds maandag is het gewoon weer heel erg geworden. Mijn favoriete liedje is sorry van Justin Bieber. En ik luister hem ook graag in de nightcore versie dat doe ik veel. Nu ook. Sterker nog ik zit nu ook weer te huilen en te hijgen om alle dingen en heb dat lied weer op staan. Ik zie al het positieve om me heen gewoon niet meer. Maar oke. Bij dat lied denk ik aan alles en moet ik nog erger huilen. En ik weet het niet meer en ik haat mezelf. En ze weten dat het me zoveel boeit en dan gaan ze nog erger door. En ik kan het gewoon niet. Ik kan het gewoon echt niet meer. Ik tril zelfs nu helemaal. Ik haat dit zo. Ik voel me echt heel erg kut. En ik ben de laatste tijd overal op de verkeerde momenten op de verkeerde plaats.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen