Donderdag 4 Maart 2010

Lieve God,

Bedankt. Bedankt dat mijn vader niets heeft aan zijn hart, daar was ik echt ontzettend bang voor. Het maakt me helemaal niks uit of ik zelf pijn heb, zolang de mensen om me heen, waar ik om geef, maar niks hebben. De mensheid mag dan wel egoïstisch zijn, ik denk liever aan anderen dan aan mezelf. Ik snap ook niet hoe mensen zo asociaal kunnen zijn. Daarmee kwetsen ze niet alleen maar anderen, maar toch ook zichzelf? Zo zie ik dat tenminste.

De rillingen lopen door heel mijn lichaam. Duizenden dingen knagen aan me, maar ik kan niet echt goed plaatsen wat het precies is. Verwarrend, dat wel. En ik zou het waarschijnlijk ook zelf op kunnen lossen, maar daar heb ik totaal geen zin in. Ik wil leven zonder al die regels, zonder al die onzin. Ik wil leven in het hier en nu, ik wil plezier hebben en geen stress.

Lieve God, kunt u er niet even voor zorgen dat mensen wat aardiger voor elkaar zijn? Dat ze ook aan anderen denken in plaats van alleen maar aan zichzelf?
Dat zou ik op prijs stellen.

Dag,
Anouk.