Donderdag 1 April 2010

Lieve God,

Waarom bestaat er een dag als 1 april? Waarom vinden mensen het leuk om op één dag grappen uit te halen. Beseffen ze niet dat er ook mensen gekwetst worden met grappen? Dan ze een grap over iets maken, terwijl iemand anders daar echt mee zit? Waarom zeggen mensen zulke stomme dingen? Waarom denken ze dat het 'cool' of 'leuk' is om sommige dingen belachelijk te maken? Hebben ze hun verstand verloren? Zien ze niet hoe mensen er kapot aan gaan?
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat alles een grap was. Dat alles wat er gebeurt nep is. Dat alles wat ik denk, voel en schrijf verzonnen is. Dat alles één grote leugen was. Een 1 april-grap.
Helaas, weer een wens minder die uitkomt. Alles is echt. Het is net één grote nachtmerrie die zich maar blijft herhalen.

Mijn vader vroeg of ik me niet goed voelde. Mijn stem klonk ook nogal schor. Ik loog door te zeggen dat ik moe was. Hij hoeft niet te weten dat ik net heb liggen huilen. Dat ik gewoon ziek van mezelf word. Ik haat het. Ik haat mezelf. Ik haat alles wat ik doe. Ik haat het om te huilen. Ik haat het om mensen teleur te stellen. Ik haat het als mensen me proberen te helpen, maar het eigenlijk alleen maar erger maken. Ik haat het als mensen het proberen te begrijpen, terwijl ze dat toch nooit kunnen.
Ik wil niet meer haten. Ik wil niets meer. Niet meer huilen, niet meer teleurstellen of teleurgesteld worden, niet meer mijn dromen kapot zien gaan.
Geef me vleugels zodat ik weg kan vliegen van hier, naar een beter leven. Ik wil naar een plek waar dromen uitkomen. Een plek zonder leugens, pijn en zorgen. Gewoon ik en mijn gedachten.
Ik wil verdwijnen.

Lieve God, heef u ooit wel eens iemand teleurgesteld? Een belofte niet waargemaakt of gewoon niet gedaan wat mensen van u verwachten? Misschien dat u heeft gelogen en dat ze erachter komen. De blik in hun ogen. Het doorboort je gewoon. Het laat je breken en die blik, die vergeet je gewoon niet meer. Het blijft maar aan je knagen. Het blijft je neerhalen. Telkens weer opnieuw.
Ik wil het meisje zijn die ze willen zien. Ik wil het perfecte meisje zijn, met het perfecte uiterlijk, het perfecte gedrag en de perfecte resultaten. Maar ik ben haar niet. Ik kan haar niet zijn. Ik kan niet perfect zijn. Ik ben ik. Mensen teleurstellen is wat ik doe, zelfs al is dat helemaal mijn bedoeling niet.
Het doet pijn.

Dag,
Anouk.