Under the Silver Stars we'll meet again! 2 - Uitkomsten

Just a little late! (37 x uitgekomen)

Aan: dwarsboom@live.nl
Van: dark_passion@live.nl
Onderwerp: RE: Hoii^^
____________________________________________________
Darling ^^

Zal ik het dan maar eens heel netjes doen en me ook even voorstellen? Eigenlijk ben ik niet echt iemand om zich eerst voor te stellen. Ik ben meer een persoon die meteen een gesprek begint en iemand in de loop van de tijd leert kennen. Maar goed. Back to business. Ik ben dus Mariko [spreek je uit als Máriko. Veel mensen spreken het verkeerd uit, al heb ik geen flauw idee waarom] en ik ben 17 jaartjes oud. Ik ben iemand die makkelijk een gesprek aanknoopt en al snel weet of ik met diegene om kan gaan of niet. Maar met jou zit dat wel goed. Hoewel we volgens mij wel erg van elkaar verschillen.

Ik lees het nog een keer over. Eerlijk ben ik wel. Ik schrijf makkelijk en praat ook makkelijk. Dat is juist hetgeen wat mij veel vrienden heeft opgeleverd maar ook veel ruzies. Ik scrol naar onder om Janieke’s brief nog eens over te lezen. Aan de manier van schrijven is te zien dat ze een beetje terughoudend is en bang om mensen te kwetsen. Volgens mij denkt ze goed na voordat ze iets zegt. Zo ben ik dus totaal niet. Ik flap er van alles uit en dat wordt niet altijd even goed ontvangen door de mensen om mij heen. Mijn vingers bewegen zich weer als automatisch over het toetsenbord en laten de volgende zinnen van de brief op het scherm verschijnen.

Ik bedoel; jouw bijnaam is Mss. Teddybear omdat je zo knuffelbaar bent. Ik ben compleet het tegenovergestelde. Ik ben heel explosief en spontaan. Sommigen bij mij op school zijn zelfs bang voor me. Voor mij! Kom op, zo angstaanjagend ben ik toch ook niet? Maar dat kan jij helemaal niet weten, want je hebt me nog nooit gezien.

Wat moet ik dan nu weer gaan vertellen? Ik kan vertellen over mijn ervaringen met mensen die me voor het eerst zien. Ik wil ook niet dat ze een verkeerde indruk krijgt. Veel mensen stonden toch even versteld als ze me zagen. Soms liepen ze op straat met een grote boog om mij en mijn vriend heen. Oké, we zijn nu niet het type Angelina Jolie en Brad Pitt. Maar dat is nog geen reden om ons te ontwijken.

Anyway, ik vind het een stoere bijnaam. De mijne lijkt er wel wat op. Eigenlijk heb ik best veel bijnamen, maar de stomste zijn toch wel Zweepjeskoningin en Mss. CupCake. Nu vraag jij je natuurlijk af: Hoe komt ze aan de naam Zweepjeskoningin? Nou, dat is eigenlijk heel erg simpel. Ik heb ooit met een goede vriendin, Diede, een zweepjesgevecht gehouden via Hyves. Gewoon via krabbeltjes. Uiteindelijk heb ik op de een of andere manier gewonnen en toen heeft ze me omgedoopt tot de Zweepjeskoningin. Natuurlijk wilde Sisco daar weer misbruik van maken en heeft me voor mijn verjaardag zwarte pluche handboeien gegeven. Tsjah, wat kan ik zeggen? Ik heb een stel rare maar geweldige vrienden. Sisco is 1 van mijn beste vrienden geworden en ik kan niet zonder hem. Ik ken hem al jaren, eigenlijk mijn hele leven al. Sisco is helemaal into the Black Metal. Daarin verschillen we wel van elkaar, hoewel Tokio Hotel wel goed is. Vooral die bassist is leuk. Ja, ik heb iets met bassisten en drummers. Neem Sander. Sander is ook een vriend van me en is ook 1 van (Ja, je leest het goed: 1 van) mijn exen en kan drummen als geen ander.

Even twijfel ik of ik haar dat wel allemaal moet vertellen. Tenslotte ken ik haar pas net. “Eten!” roept mijn moeder. Snel sla ik de brief op in concepten en sluit mijn msn af voor het geval mijn irritante zusje weer eens nieuwsgierig is. Die brief maak ik na het eten wel af.

Damn, die friet is niet helemaal goed gevallen volgens mij. Oké, terug naar de brief. Ik start de laptop weer op en tover de brief opnieuw tevoorschijn

Een paar dagen terug heeft hij een zuigzoen in mijn nek gezet en hem gesigneerd. Heb jij trouwens enig idee hoe ik hem daarvoor terug kan pakken? Zijn stokjes breken heeft geen nut, hij lijkt die dingen overal te hebben.
Damn, zoals je misschien al wel in de gaten hebt, dwaal ik nogal makkelijk af. Dat is een grote zwakte van me *schaam schaam* Maar we waren bij de muziek en de té cute bassist van Tokio Hotel. Hun muziek is wel goed, maar ik ben toch wat meer van de hardere en extremere muziekstijlen. Heavy Metal is mijn ding zeg maar. Nightwish en Bullet For My Valentine zijn geweldig, maar niemand kan tippen aan de Death Core van Balgior. Niet dat je hen kent. Dat kan ook niet aangezien ze geen eens een platencontract hebben. Ze verdienen er wel 1. Ik heb ze een paar weken terug, als ik het goed heb 2, horen en zien spelen op de Bandavond van Café Merleyn. De drums waren zo perfect, zo gecontroleerd en toch zo wild. Tot in de puntjes, zo perfect. Samen met Lisa ben ik er helemaal verslaafd aan. Ik heb nu al zin in 14 mei. Dan is de volgende bandavond met een Bass&Drum DJ.
Anywayz, ik zou me niet eens kunnen voorstellen hoe het is om altijd alleen thuis te zijn. Het lijkt me echt vreselijk. Mijn vader is ambtenaar bij de Douane en mijn moeder haalt bouwvakkers uit Oost-Duitsland. Uit Halle-Saale komen er veel. Daar uit de buurt in ieder geval. Ze zijn dus allebei rond etenstijd thuis en als ik een keer alleen ben zien mijn vrienden hun kans schoon en komen ze bij mij crashen. Mijn huis zit dus bijna altijd vol >.< Het is ook altijd weer super gezellig, hoewel we daarna wel het bier moeten aanvullen, anders hebben mijn ouders niets meer. Wat dat betreft doen mijn ouders nooit ergens moeilijk over zolang ik mezelf maar niet in de nesten werk.

Ik zucht en kijk op de klok van mijn laptop. Shit! 13.45 al! Ik moet over een kwartier werken.

Lieverd, mijn baas wordt boos als ik niet heel snel op het werk verschijn. Haat aan HEMA. Ze plannen me altijd op de verkeerde momenten in. Maar daar heb ik mee leren leven.
Zou je me eens één van je verhalen willen sturen? Volgens mij kan je best goed schrijven. Ik ben een nieuwsgierig persoon, ik weet het. Maar daar zal je mee moeten leren leven.
Lieverd, ik moet vertrekken, wil ik niet ontslagen worden.
I love you.
Kiss, Mss. Cupcake.

Snel verzend ik de brief en sta op van mijn stoel. Ik ren zo snel als ik kan naar mijn kast en kleed me, half vloekend en half struikelend, om. Snel werk ik mijn make-up bij en trek ik mijn zwarte pumps aan. Ik vlieg naar beneden en spring op de fiets, op weg naar de HEMA in mijn dorp. Op weg naar een preek van mijn altijd aardige baas Angelique.