Dream a Dream. Live a Nightmare. 2 <3[Robert Pattinson] - Uitkomsten

lezen=reactie plaatsen (12 x uitgekomen)

ik kijk de heletijd achterom me heen...het sprak me zo erg aan,maar er is niks te zien.
ik voelde een hand op m'n schouder.en ik draaide me met een ruk om... ik kon eerst niet geloven wat ik zag. eerst d8 ik dat het weer zo'n droom van me was, maar vanwege de stevigheid van de hand die mijn schouder aanraakte wist ik gewoon zeker dat dit geen droom was. het stond voor me, menselijk, maar toch was er iets anders aan. het was prachtig, het was..perfect.
"hey,ik ben robert" zei het perfecte ding.
ik herrinnerde mijn droom,ik werd bang.
"LAAT ME MET RUST! GA WEG! IK WEET DAT DIT EEN DROOM IS!GA WEG!" gilde ik zo hard als ik kon,en rende weg.
ik kwam weer aan het bewoonde wereldje.
ik keek maar even op mijn mobiel hoe laat het is,12.30 vaag...er klopt hier het één en ander niet. ik ging op het bankje voor mijn huis zitten en dacht even diep na. Dromen komen dus toch uit, of in dit geval nachtmerries, maar het zag er toch weer niet uit als een nachtmerrie door zijn perfecthied. De fluweelzachte stem drong nog een keer tot me door "hey,ik ben Robert" het klonk niet kwaadaardig ofzo. Ik bedacht dat het misschien wel ee goed idee zou zijn als ik weer terug naar het bos ging.. ik besloot dus terug te gaan naar het bos.
ik liep richting het bos,en hoorde steeds weer "hey,ik ben Robert". ik liep aan de rand van het bos,en zag daar Robert lopen.alsof hij mijn gedachten kon lezen,liep hij naar mij toe.
ik werd bang bij die gedachten en stond daar als een stok.
"ik weet wat jij bedoelde in het bos"zei Robert op een niet bepaald aardige manier,maar het heeft ook wel iets liefs.
"O" was het enige wat ik uit mijn verstikte strot kon krijgen. "Begrijp me niet verkeerd, ik zou je opzich geen kwaad kunnen doen" "is dit nou een dreigement ofzoiets?" ik was verbaast dat ik er enigzins een complete zin uit kon krijgen. Robert zuchte en ging tegen een boom zitten. "Nee" zei hij zachtjes. "maar ik snap het niet" praten ging voor mijn gevoel steeds gemakkelijker. Ik voelde me bijna veilig, maar ik wist dat ik dat niet zou moeten zijn. "ik kan het je niet vertellen,nog niet...tenminste"zei Robert,met een diepe zucht erachteraan.
"maar waarom?"vroeg ik nietbegrijpend"waarom kan dat niet?"
"ik kan het gewoon niet,ik zou dan niet meer veilig zijn"was het enige wat Robert nog zei.
"ach laat ook maar!"zei ik boos"LAAT ME DAN IN IEDERGEVAL MET RUST,KLOOTZAK!" en ik liep weer weg,richting huis. Voor ik het wist stond Robert al weer voor me "Het spijt me, maar je begrijpt het niet.." zei Robert verontschuldigend. "Nee, ik begrijp het inderdaad niet, wat is er nou zo moeilijk aan?!" "Toe nou, ik wil het wel zeggen maar..ik..kan het niet. Het zou je alleen maar afchrikken..en dat wil ik niet" Ik werd rustiger maar ook steeds nieuwschieriger. " Beloof je het nog ooit te zeggen?" vroeg ik op een redelijk normale toon. "Dat beloof ik." Even was het stil. "Ik moet gaan ik krijg honger" zei Robert. "Je kan wel bij mij eten? Als je wil." "Euhm..nee doe maar niet, ik wil wel maar, doe maar niet." en Robert rende weg.
ik keek robert nog na,hij rende richting het bos.
ik had zelf ondertussen ookwel honger gekregen en ging naar huis.
Mijn Ouders waren weer eens niet thuis,dat is de reden dat ik naar Forks verhuisde.
Kennisen van mijn ouders wonen ook in Forks,De familie Black.
Ze konden mij in de gaten houden,zolang mijn ouders weg waren.
ik stak de sleutel in de sleutelgat.
"Hey!" hoorde ik en ik draaide me om.
"Hey Jacob" zei ik.
"met wie was je daarnet aan het praten?" vroeg jacob nieuwsgierig.
"Robert"zei ik wat onduidelijk "Hoezo?"
"die vent is gevaarlijk,je moet echt uit z'n buurt blijven" "Hoezo gevaarlijk?" Ik wist ook wel dat Robert niet zo was als de anderen, maar gevaarljk? "Hij en zijn hele familie zijn gevaarlijk, je moet echt uit zijn buurt blijven!" "Ik wil weten waarom Jacob!" "Maar ik weer niet alles..ik hb alleen maar verhalen gehoort an mijn vader." "en wat mogen die verhalen dan wel niet zijn?" "niks...maar ik ga"zei jacob terughoudend "doei"
"wat is dit nou?"schreeuwde ik zowat "sinds ik in Forks woon verteld niemand mij iets!" en ik stapte naar binnen,en gooide de deur dicht.
Ik besloot Tv te kijken. mijn oog viel op het kanaal 'The Forks Journal Evening Edition'.
"Een man is aangevallen in het bos door een dier,het dier is onbekend"zei de journaal lezeres. Ik schrok wel, omdat dat het bos was waar ik vanmag ook in liep, het had mij ook kunnen gebeuren! Ik liet mijn gedachten door mijn hoofd zwerfen.. ' VERDOMME!! ROBERT!! Hij is in dat bos! Straks is hij aangevallen!!' er liep een zachte traan over mijn wang bij die gedachten. Ik kende Robert nog maar net, maar ik voelde me zo aangetrokken door hem, dat ik hem naulijks nog los kon laten uit mijn gedachten...