Story: Fragmental decay ~ The fourth Quizlet games

De Hongerspelen.
Pure, happy endings are lies, fed to unborn eyes

De wraak van het Capitool voor de opstand van de 13 districten. Alsof het nog niet genoeg was dat ze het gehele District 13 van de wereldbol af hadden gevaagd, eisten ze ook nog eens elk jaar twee kinderen uit de overblijvende 12.

Die gebeurtenis veranderde al snel in een groots evenement. Het Capitool begon te doen alsof het iets bijna feestelijks was, een eer om deel uit te maken van de Hongerspelen. Ach ja, wat doe je er tegen. De geschiedenis is altijd door de overwinnaars geschreven.

Ze nemen levens. De levens van drieëntwintig onschuldige kinderen, en vaker wel dan niet, het vuur uit de ogen van nummer vierentwintig. Ze genieten van elke traan, elke hopeloze blik vult hun harten met euforie. Het bewijst dat ze hebben gewonnen.
Degenen die zich, als hun naam op één zo simpel ogend blijkt te staan, al overgeven aan de arena.
De getrainde tieners uit de beroepsdistricten, die hun hele jeugd weggooien voor een kans op wat het Capitool een 'eervol' leven noemt.
Ze nemen zo veel van ons, zowel binnen de Hongerspelen als daar buiten. Ik ben er klaar mee.

Misschien nemen ze me mijn leven af. Misschien veranderen ze me in een niets zeggende naam, de zoveelste op de lijst. Daar kan ik niets aan veranderen. Maar wat ik wel kan doen, is er voor zorgen dat dat alles is dat ze krijgen.
Geen gevoelens.
Geen verdriet.
Geen hopeloosheid.

Misschien vernietig ik daarmee mijn menselijkheid. Prima. Ik ga dood in die arena, of ik win of niet. Als je de arena eenmaal in bent gegaan, zul je hem mentaal nooit echt verlaten. Het heeft geen zin om te hopen.