Ik snap het gewoon niet meer... - Liefde, Vriendschap & Familie

Van vrienden. De ene keer is één iemand je beste vriend, de volgende keer niet meer. Ik kan er 1.000de gedichten over schrijven maar het rotte gevoel gaat maar niet over.
Steeds als ik denk dat ik iemand heb die ik kan vertrouwen, laat diegene mij in de steek. Ik voel me gewoon eenzaam. Een eenling. Op school, in het dorp. Ik durf mensen bijna geen vrienden meer te noemen.

"Ignite, my love. Ignite."

*Hug*

Meer als dat weet ik ook niet....
Iniedergeval veel succes <3 En ik denk dat je, ookal voel je je nu alleen en in de steek gelaten, je straks wel weer vrienden krijgt die het waard zijn om vrienden genoemd te worden. Misschien niet vandaag, misschien niet morgen. Maar ze komen er wel. I'm sure!

Inspiration can hit you any time

Dat laatste doe ik al bijna niet.
Ik heb nu twee vriendinnen, waar ik het op school best leuk mee heb en op msn en zo, maar ik denk wel twee keer na voor ik iets tegen ze zeg.

Ik zou gewoon mezelf blijven, als ik jou was, want op die manier vind je de echte vrienden en gewoon even twee keer nadenken voor je iets tegen ze zegt of iets met je doet.
Ik zou het gewoon blijven proberen, want er komt wel zo iemand die jij nodig hebt. Uiteindelijk vind alles zijn weg, waar die ook heen gaat n_n

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Dat gevoel ken ik Het gaat wel over meis ;)Praat er eens met je allerbeste vrienden over. Die horen het te begrijpen. Sterkte(flower)

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Ik ken het.
Ik kan helaas geen raad geven.
Zelf weet ik nauwelijks wat ik zou moeten doen.

Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

Ik heb ook jarenlang geen goede vrienden gehad en vertrouwde ook niemand meer.
Maar opeens ben ik wél iemand tegengekomen die er was en die me steunde.
Er zijn geen tips om die mensen te vinden, ze komen vanzelf. Blijf er gewoon in geloven, ooit komt er wel iemand, zeker van.

Betrayal schreef:
Ik ken het.
Ik kan helaas geen raad geven.
Zelf weet ik nauwelijks wat ik zou moeten doen.

All you're patronus are here.

Ik ken het helemaal. Het is echt vreselijk. Ik zeg tien keer tegen iemand dat ik wel mee wil gaan met wokken als laatste uitje van de klas, en dan wordt ik niet eens uitgenodigd. Ik snap echt niet waarom, zelf mijn 'vrienden' nemen het niet voor me op...

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

ik heb dat ook wel eens gehad.. daarom ben ik nogal een loner geworden mischien moet je je niet zo snel binden met mensen en ze zien als gewone vrienden? als je geen grote verwachtingen hebt wordt je mischien minder teleurgesteld... en hier op q kan je áltijd terecht <3

I'm like Coca Cola, I can open happiness too.